Otwory perforacyjne między parą znaczków pocztowych ze zwoju znaczków.
Dziury mogą wystąpić z wielu powodów, w tym procesów naturalnych i celowych działań ludzi lub zwierząt. Otwory w ziemi, które są wykonane celowo, takie jak otwory wykonane podczas poszukiwania żywności, do przesadzania drzew, lub postholes wykonane w celu zabezpieczenia obiektu, są zwykle wykonane w procesie kopania. Niezamierzone otwory w obiekcie są często oznaką uszkodzenia. Potholes i sinkholes mogą uszkodzić osiedla ludzkie.
Holes mogą wystąpić w wielu różnych materiałów, a w szerokim zakresie skali. Najmniejsze dziury obserwowalne przez ludzi to otworki i perforacje, ale najmniejsze zjawisko opisywane jako dziura jest dziura elektronowa, która jest pozycją w atomie lub siatce atomowej, gdzie brakuje elektronu. Największym zjawiskiem opisywanym jako dziura jest supermasywna czarna dziura, obiekt astronomiczny, który może być miliardy razy bardziej masywny niż Słońce Ziemi.
Najgłębszą dziurą na Ziemi jest stworzona przez człowieka Kola Superdeep Borehole, z prawdziwą pionową głębokością wiercenia ponad 7,5 mili (12 kilometrów), która jest tylko ułamkiem prawie 4000 mil (6 400 kilometrów) odległości do centrum Ziemi.
Matematyczne i naukowe sensyEdit
Dziury w matematyceEdit
W topologii geometrycznej, pączek i filiżanka do kawy są uważane za należące do tego samego matematycznego „rodzaju”, ponieważ każdy z nich ma jedną dziurę.
W matematyce, dziury są badane na wiele sposobów. Jednym z nich jest homologia, która jest ogólnym sposobem powiązania pewnych obiektów algebraicznych z innymi obiektami matematycznymi, takimi jak przestrzenie topologiczne. Grupy homologiczne zostały pierwotnie zdefiniowane w topologii algebraicznej, a homologia była pierwotnie rygorystyczną matematyczną metodą definiowania i kategoryzowania dziur w obiekcie matematycznym zwanym rozmaitością. Początkową motywacją do zdefiniowania grup homologicznych była obserwacja, że dwa kształty mogą być rozróżnione poprzez badanie ich otworów. Na przykład, okrąg nie jest dyskiem, ponieważ okrąg ma otwór, podczas gdy dysk jest pełny, a zwykła kula nie jest okręgiem, ponieważ kula zawiera dwuwymiarowy otwór, podczas gdy okrąg zawiera otwór jednowymiarowy. Jednakże, ponieważ dziura jest „nie tam”, nie jest od razu oczywiste, jak zdefiniować dziurę lub jak odróżnić różne rodzaje dziur.
W topologii geometrycznej, jednak, dziury są określane inaczej. W tej dziedzinie, genus połączonej, orientowalnej powierzchni jest liczbą całkowitą reprezentującą maksymalną liczbę cięć wzdłuż nie przecinających się zamkniętych prostych krzywych bez powodowania rozłączenia wynikowej rozmaitości. Mówiąc prościej, jest to liczba „dziur”, które obiekt posiada („dziury” interpretowane w sensie dziur w pączkach; pusta kula byłaby uważana za posiadającą zero dziur w tym sensie). Pączek, lub torus, ma 1 taką dziurę. Sfera ma 0.
Dziury w fizyceEdit
W fizyce, antymateria jest powszechnie opisywany jako dziurę, miejsce, które, gdy zebrane razem ze zwykłą materią, aby wypełnić dziurę, powoduje zarówno dziurę i materii anulowania siebie-other-out. Jest to analogiczne do łatania dziury asfaltem lub wypełniania bąbla pod powierzchnią wody taką samą ilością wody, aby go zniwelować. Najbardziej bezpośrednim przykładem jest dziura elektronowa; dość ogólnego opisu teoretycznego dostarcza morze Diraca, które traktuje pozytony (lub antycząstki w ogóle) jako dziury. Dziury zapewniają jedną z dwóch podstawowych form przewodzenia w półprzewodniku, czyli materiale, z którego wykonane są tranzystory; bez dziur prąd nie mógłby płynąć, a tranzystory włączają się i wyłączają poprzez włączanie lub wyłączanie tworzenia dziur.
Dziury w biologiiEdit
Ciała zwierząt zwykle zawierają wyspecjalizowane otwory, które służą różnym funkcjom biologicznym, takim jak pobieranie tlenu lub pożywienia, wydalanie odpadów oraz pobieranie lub wydalanie innych płynów w celach reprodukcyjnych. U niektórych prostych zwierząt istnieje jednak jeden otwór, który służy wszystkim tym celom. Tworzenie otworów jest znaczącym wydarzeniem w rozwoju zwierzęcia:
Wszystkie zwierzęta zaczynają się w rozwoju z jednym otworem, blastoporem. Jeśli są dwa otwory, drugi otwór tworzy się później. Blastopor może powstać na górze lub na dole zarodka.
Gramicydyna A, polipeptyd o spiralnym kształcie, została opisana jako przenośny otwór. Kiedy tworzy dimer, może osadzać się w błonach dwuwarstwowych komórek i tworzyć otwór, przez który mogą przechodzić cząsteczki wody.
Zmysły inżynieryjneEdit
Otwory ślepe i otwory przelotoweEdit
Rodzaje otworów w inżynierii: ślepe (po lewej), przelotowe (w środku), przerywane (po prawej).
W inżynierii, obróbce i oprzyrządowaniu, otwór może być otworem nieprzelotowym lub przelotowym (zwanym również przelotowym lub przelotowym). Otwór nieprzelotowy to otwór, który jest rozwiercany, wiercony lub frezowany do określonej głębokości bez przebijania się na drugą stronę obrabianego przedmiotu. Otwór przelotowy to otwór, który jest wykonany w celu przejścia całkowicie przez materiał przedmiotu. Innymi słowy, otwór przelotowy to otwór, który przechodzi przez coś na wylot. Krany używane do otworów przelotowych są zazwyczaj stożkowe, ponieważ będzie stukać szybciej i wióry zostaną zwolnione, gdy kran wychodzi z otworu.
Etymologia ślepego otworu jest to, że nie jest możliwe, aby zobaczyć przez niego. Może również odnosić się do każdej funkcji, która jest podjęta do określonej głębokości, bardziej szczegółowo odnoszące się do wewnętrznie gwintowane otwór (gwintowane otwory). Nie biorąc pod uwagę punktu wiercenia, głębokość otworu nieprzelotowego, umownie, może być nieco głębsza niż głębokość gwintu.
Istnieją trzy przyjęte metody gwintowania otworów nieprzelotowych:
- Gwintowanie konwencjonalne, zwłaszcza z gwintownikami dolnymi
- Gwintowanie jednopunktowe, w którym przedmiot obrabiany jest obracany, a ostre narzędzie skrawające jest wprowadzane do przedmiotu obrabianego z tą samą prędkością, co skok gwintu wewnętrznego. Gwintowanie jednopunktowe w otworze nieprzelotowym, podobnie jak wytaczanie w nim, jest z natury trudniejsze niż w otworze przelotowym. Było to szczególnie prawdziwe w czasach, gdy obróbka ręczna była jedyną metodą kontroli. Obecnie CNC sprawia, że zadania te są mniej stresujące, ale mimo to nadal bardziej wymagające niż w przypadku otworów przelotowych.
- Interpolacja helikalna, gdzie przedmiot obrabiany pozostaje nieruchomy, a komputer sterujący (CNC) przesuwa frez w prawidłowej ścieżce helikalnej dla danego gwintu, frezuje gwint.
Przynajmniej dwóch amerykańskich producentów narzędzi wyprodukowało narzędzia do frezowania gwintów w otworach nieprzelotowych: Ingersoll Cutting Tools z Rockford, Illinois, i Tooling Systems z Houston, Texas, który wprowadził Thread Mill w 1977 roku, urządzenie, które frezowane duże wewnętrzne gwinty w ślepych otworach prewencyjnych wydmuchu studni naftowych. Dziś wiele frezarek CNC może uruchomić taki cykl frezowania wątku (patrz wideo z takiego cięcia w sekcji „Linki zewnętrzne”).
Jednym z zastosowań otworów przelotowych w elektronice jest technologia otworów przelotowych, schemat montażu polegający na użyciu przewodów na komponenty, które są wprowadzane do otworów wywierconych w płytkach drukowanych (PCB) i przylutowane do padów po przeciwnej stronie albo przez ręczny montaż (ręczne umieszczanie) lub przy użyciu automatycznych maszyn do montażu wkładek.
OtworkiEdit
A pinhole jest mały otwór, zwykle wykonane przez naciśnięcie cienki, spiczasty obiekt, taki jak pin przez łatwo penetrowanego materiału, takiego jak tkanina lub bardzo cienkiej warstwy metalu. Podobne otwory wykonane w inny sposób są również często nazywane otworkami. Otworki mogą być celowo wykonane z różnych powodów. Na przykład w optyce otworki są używane jako przysłony do selekcji określonych promieni światła. Jest to wykorzystywane w kamerach otworkowych do tworzenia obrazu bez użycia obiektywu. Otworki na opakowaniach produktów były używane do kontrolowania atmosfery i wilgotności względnej wewnątrz opakowania.
W wielu dziedzinach, jednakże, otworki są szkodliwym i niepożądanym efektem ubocznym procesów produkcyjnych. Na przykład, w montażu mikroukładów, otwory w warstwie izolatora dielektrycznego pokrywającego obwód mogą spowodować awarię obwodu. Dlatego, „aby uniknąć otworków, które mogą wystawać przez całą grubość warstwy dielektrycznej, powszechną praktyką jest przesiewanie kilku warstw dielektryka z suszeniem i wypalaniem po każdym przesiewaniu”, zapobiegając w ten sposób powstawaniu ciągłych otworków.
.