Erich Fromm, (ur. 23 marca 1900, Frankfurt nad Menem, Niemcy – zm. 18 marca 1980, Muralto, Szwajcaria), urodzony w Niemczech amerykański psychoanalityk i filozof społeczny, który badał interakcję między psychologią a społeczeństwem. Poprzez zastosowanie zasad psychoanalitycznych do leczenia chorób kulturowych, Fromm wierzył, ludzkość może rozwinąć psychologicznie zrównoważone „zdrowe społeczeństwo.”
Po otrzymaniu doktoratu na Uniwersytecie w Heidelbergu w 1922 roku, Fromm szkolił się w psychoanalizie na Uniwersytecie w Monachium i w Instytucie Psychoanalitycznym w Berlinie. Rozpoczął praktykowanie psychoanalizy jako uczeń Zygmunta Freuda, ale wkrótce zaczął sprzeciwiać się jego skupieniu na nieświadomych popędach i wynikającemu z tego zaniedbywaniu roli czynników społecznych w psychologii człowieka. Dla Fromma osobowość jednostki była wytworem zarówno kultury, jak i biologii. Gdy w 1933 roku opuścił nazistowskie Niemcy i wyjechał do Stanów Zjednoczonych, cieszył się już uznaniem jako psychoanalityk. Tam popadł w konflikt z ortodoksyjnymi freudowskimi kręgami psychoanalitycznymi. Od 1934 do 1941 roku Fromm był na wydziale Columbia University w Nowym Jorku, gdzie jego poglądy stawały się coraz bardziej kontrowersyjne. W 1941 r. rozpoczął pracę w Bennington College w Vermont, a w 1951 r. został mianowany profesorem psychoanalizy na Narodowym Uniwersytecie Autonomicznym Meksyku w Mexico City. W latach 1957-1961 pełnił równolegle funkcję profesora na Michigan State University, a w 1962 roku powrócił do Nowego Jorku jako profesor psychiatrii na New York University.
W kilku książkach i esejach Fromm przedstawił pogląd, że zrozumienie podstawowych potrzeb człowieka jest niezbędne do zrozumienia społeczeństwa i samej ludzkości. Fromm argumentował, że systemy społeczne utrudniają lub uniemożliwiają zaspokojenie różnych potrzeb w tym samym czasie, tworząc w ten sposób zarówno indywidualne konflikty psychologiczne, jak i szersze konflikty społeczne.
W pierwszej dużej pracy Fromma, Ucieczka od wolności (1941), nakreślił on wzrost wolności i samoświadomości od średniowiecza do czasów współczesnych i, używając technik psychoanalitycznych, przeanalizował tendencję, wywołaną przez modernizację, do ucieczki od współczesnych niepewności poprzez zwrócenie się ku ruchom totalitarnym, takim jak nazizm. W The Sane Society (1955) Fromm przedstawił tezę, że współczesny człowiek stał się wyobcowany i odseparowany od samego siebie w konsumpcyjnym społeczeństwie przemysłowym. Znany również ze swoich popularnych prac na temat natury ludzkiej, etyki i miłości, Fromm napisał również książki zawierające krytykę i analizę myśli freudowskiej i marksistowskiej, psychoanalizy i religii. Wśród innych jego książek są: Człowiek dla siebie (1947), Psychoanaliza i religia (1950), Sztuka kochania (1956), Czy człowiek może zwyciężyć? (1961, z D.T. Suzuki i R. De Martino), Beyond the Chains of Illusion (1962), The Revolution of Hope (1968) i The Crisis of Psychoanalysis (1970).
.