Louis Dobermann, niemiecki poborca podatkowy, stworzył rasę doberman pinczer w 1870 roku. Uważa się, że rasa ta powstała z połączenia bydła i psów pasterskich. W 1895 roku pies został zmieszany z Manchester terierem, a na początku XX wieku wprowadzono linię krwi Greyhounda. Ówczesny doberman nie był tak drobno ciosany i gładki jak dzisiejszy. Dzisiejszy doberman pinczer to elegancki pies o smukłej sylwetce, długiej głowie, płaskiej czaszce i długiej kufie. Oczy są brązowe i mają kształt migdałów. Naturalne ucho osadzone jest wysoko i opada w dół. Ucho przycięte jest wyprostowane. Krótka, gładka sierść jest koloru czarno-popielatego, czerwono-popielatego, płowego lub niebieskiego. Mężczyźni stoją na wysokości ramion między 26-28″ i ważą między 70-90 funtów. Samice powinny stać na wysokości 24-26″ i są między 50-70 lbs.
Dobermany przeszły długą drogę od zadziornego psa stworzonego przez Louisa Dobermanna. Dzisiejszy doberman jest czułym, kochającym psem rodzinnym. Nie są to psy dla osób, które chcą mieć psa, na którego można patrzeć z daleka. Dobie są bardzo lojalne wobec swojej rodziny i domagają się uwagi. Priorytetem Dobiego w życiu jest być z Tobą, kochać Cię i strzec Cię 24 godziny na dobę.
Gdziekolwiek jesteś, tam on jest. Niektórzy ludzie czule nazywają je psami „rzepowymi”. Zwykle Dobie jest do Ciebie w jakiś sposób przywiązany – z głową na kolanie, siedząc na stopie, opierając się o Ciebie lub leżąc obok. Są czułe, ale w elegancki sposób… nie ma niechlujnych pocałunków; w rzeczywistości, będziesz miał szczęście, aby kiedykolwiek dostać pocałunek w ogóle, tylko adorujące spojrzenia z dużymi brązowymi oczami.
Nie spodziewaj się trzymać Dobiego zamkniętego w małym mieszkaniu. Dobies są energiczne i muszą ćwiczyć, aby zwolnić pent up energii. Szkolenie jest koniecznością w przypadku tej rasy. Mogą być uparte i samowolne i muszą wiedzieć, że to Ty jesteś „psem alfa” w rodzinie.
Dobermany są bardzo wszechstronnymi psami. Posiadają cechy najwyższej inteligencji, siły, zdolności uczenia się, zwinności i mają silną zdolność koncentracji bez rozpraszania się, co sprawiło, że przez wiele lat były z powodzeniem wykorzystywane jako psy pracujące.
Służyły jako psy bojowe na północnym Pacyfiku, ratując życie żołnierzy jako psy obronne, policyjne, psy widzące, a nawet psy poszukiwawcze i ratownicze.