Dla wielu osób usunięcie migdałków jest rytuałem dzieciństwa.
Obietnica lodów i godziny oglądania telewizji sprawiają, że powrót do zdrowia jest o wiele bardziej znośną perspektywą, a nawet źródłem zazdrości dla kolegów z klasy i rodzeństwa, ale po raz pierwszy badania wykazały długotrwałe zagrożenia dla zdrowia.
Operacja, znana jako tonsillektomia, jest jedną z najczęstszych operacji pediatrycznych wykonywanych na całym świecie, z ponad 530 000 przeprowadzanych na dzieciach poniżej 15 roku życia rocznie w samych Stanach Zjednoczonych.
Zazwyczaj wykonywana w celu leczenia bolesnego nawracającego zapalenia migdałków i zapalenia ucha środkowego, tonsillektomia często występuje obok usunięcia migdałków, znanego jako adenoidektomia. Operacja migdałków jest również wykonywana w celu poprawy oddychania, gdy drogi oddechowe są zablokowane.
Ponieważ migdałki w szczególności kurczą się w wieku dorosłym, historycznie zakładano, że tkanki takie jak te są zbędne w organizmie.
Ale teraz wiemy, że migdałki i migdałki są strategicznie umieszczone w nosie i gardle odpowiednio, w układzie znanym jako pierścień Waldeyera. Działają one jako pierwsza linia obrony, pomagając rozpoznać przenoszone drogą powietrzną patogeny, takie jak bakterie i wirusy, i rozpocząć odpowiedź immunologiczną, aby usunąć je z organizmu.
Teraz, po raz pierwszy na świecie, badanie prowadzone przez Uniwersytet w Melbourne w szczególności przyjrzało się długoterminowym skutkom usunięcia migdałków i migdałków w dzieciństwie.
Badania pokazują, że zarówno tonsillektomia, jak i adenoidektomia są związane z wyższym poziomem chorób alergicznych, układu oddechowego i chorób zakaźnych w późniejszym okresie życia; są one ważne, naukowcy twierdzą, że należy rozważyć obok już znanych krótkoterminowych zagrożeń związanych z operacją. Badanie dostarcza więcej dowodów na poparcie możliwych alternatyw dla chirurgii, gdy jest to możliwe.
Dr Sean Byars z Melbourne Integrative Genomics i School of Biosciences na Uniwersytecie w Melbourne prowadził badania wraz z dr Stephenem Stearnsem z Uniwersytetu Yale i dr Jacobusem Boomsma z Uniwersytetu w Kopenhadze.
Zespół przeanalizował zbiór danych z Danii, jeden z najbardziej kompletnych na świecie, obejmujący dokumentację zdrowotną 1 189 061 dzieci urodzonych w latach 1979-1999, obejmujący co najmniej pierwsze 10 lat, a do 30 lat ich życia.
Z prawie 1,2 mln dzieci, 17 460 miało adenoidektomie, 11 830 tonsillektomie, a 31 377 miało adenotonsillectomie, gdzie usunięto zarówno migdałki jak i migdałki.
Dr Byars wyjaśnia, że zdrowie dzieci, które miały te operacje zostały następnie przeanalizowane pod kątem diagnozy 28 chorób układu oddechowego, zakaźnych i alergicznych i porównane z dziećmi, które nie miały operacji, po upewnieniu się, że wszystkie dzieci miały ogólny dobry stan zdrowia.
„Obliczyliśmy ryzyko choroby w późniejszym okresie życia w zależności od tego, czy migdałki, migdałki lub oba zostały usunięte w ciągu pierwszych 9 lat życia,” Dr Byars says.
„Ten wiek został wybrany, ponieważ ujmuje, kiedy te operacje są najczęściej wykonywane, a także kiedy migdałki i migdałki są najbardziej aktywne w odpowiedzi immunologicznej organizmu i rozwoju.”
Tonsillektomia znaleziono być związane z prawie potrojone ryzyko względne – ryzyko dla tych, którzy mieli operację w porównaniu do tych, którzy nie – dla chorób górnych dróg oddechowych. Obejmowały one astmę, grypę, zapalenie płuc i przewlekłą obturacyjną chorobę płuc lub POChP, termin parasolowy dla chorób takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma.
Ryzyko bezwzględne (które bierze pod uwagę, jak powszechne są te choroby w społeczności) było również znacznie zwiększone na 18,61 procent.
„Związek tonsillektomii z chorobami układu oddechowego w późniejszym okresie życia może być zatem znaczący dla tych osób”, dodaje dr Byars.
Adenoidektomia okazała się być związana z ponad dwukrotnie zwiększonym ryzykiem względnym POChP i prawie dwukrotnie zwiększonym ryzykiem względnym chorób górnych dróg oddechowych i zapalenia spojówek.
Ryzyko bezwzględne było również prawie podwojone dla chorób górnych dróg oddechowych, ale odpowiadało niewielkim wzrostom dla POChP, ponieważ jest to rzadszy stan w społeczności ogólnie.
Zespół zagłębił się w statystyki, aby ujawnić, ile operacji trzeba było wykonać, aby wystąpiła dodatkowa choroba niż normalnie, znana jako „liczba potrzebna do leczenia” lub NNT.
„W przypadku tonsillektomii stwierdziliśmy, że tylko pięć osób musiało mieć operację, aby spowodować pojawienie się dodatkowej choroby górnych dróg oddechowych u jednej z tych osób.” Dr Byars said.
Zespół przeanalizował również warunki, które te operacje bezpośrednio miały na celu leczenie, i znalazł mieszane wyniki.
Adenoidektomia była związana ze znacznie zmniejszonym ryzykiem zaburzeń snu, a wszystkie operacje były związane ze znacznie zmniejszonym ryzykiem zapalenia migdałków i przewlekłego zapalenia migdałków, ponieważ te narządy zostały teraz usunięte.
Jednakże, nie było zmian w nieprawidłowym oddychaniu do wieku 30 lat dla każdej operacji i nie było zmian w zapaleniu zatok po tonsillektomii lub adenoidektomii.
Po adenotonsillektomii względne ryzyko dla tych, którzy mieli operację stwierdzono wzrost cztery lub pięć razy dla zapalenia ucha środkowego (zapalenie ucha środkowego) i zapalenie zatok również wykazały znaczący wzrost.
Badanie sugeruje, że krótkoterminowe korzyści z tych operacji nie mogą być kontynuowane do wieku 30 lat, oprócz zmniejszonego ryzyka zapalenia migdałków (dla wszystkich operacji) i zaburzeń snu (dla adenoidektomii).
Zamiast tego, długoterminowe ryzyko dla nieprawidłowego oddychania, zapalenia zatok i zapalenia ucha środkowego były albo znacznie wyższe po operacji lub nie różniły się znacząco.
Badacze zauważają, że zawsze będzie istniała potrzeba usunięcia migdałków i migdałków, gdy choroba jest poważna.
„Ale nasze wyniki wspierają opóźnienie usunięcia migdałków i migdałków, jeśli to możliwe, co mogłoby pomóc w normalnym rozwoju układu odpornościowego w dzieciństwie i zmniejszyć ewentualne ryzyko chorób w późniejszym okresie życia, które zaobserwowaliśmy w naszym badaniu”, mówi dr Byars.
„W 1870 Charles Darwin sławnie powiedział, że wyrostek robaczkowy był bezużytecznym śladem ewolucji, przewidując, że był zbyt mały, aby przyczynić się do trawienia w jakikolwiek znaczący sposób. Teraz wiemy, że ma również ważną funkcję w układzie odpornościowym, chroniąc przed infekcjami jelit poprzez zachęcanie do wzrostu dobrych bakterii.”
Jak odkryjemy więcej o funkcji tkanek odpornościowych i dożywotnie konsekwencje ich usunięcia, zwłaszcza w delikatnym wieku, kiedy ciało rozwija się, to pomoże prowadzić rodziców i lekarzy o tym, jakie zabiegi powinny używać.
Banner: Ringo Starr z kolegą Beatle George Harrison po usunięciu migdałków w 1964 roku/ Getty Images.