Megalopolis, współczesne greckie Megalópolis, starożytna i współczesna osada i dímos (gmina), periféreia (region) Peloponezu (współczesna greka: Pelopónnisos), południowa Grecja, na północny zachód od której leżało starożytne miasto o tej samej nazwie na wysokości 1400 stóp (427 metrów) nad poziomem morza na równinie Akhíllion. Rozszerzając się szeroko na obu brzegach rzeki Helisson (Elísson) tuż powyżej jej połączenia z Alpheus (Alfiós), starożytna społeczność (nazwa oznacza „duże miasto” lub „wielkie miasto”) została założona na wielką skalę (371-368 p.n.e.) przez Epaminondasa z Teb jako siedziba Ligi Arkadyjskiej i jako bastion dla południowych Arkadyjczyków powstrzymujący Spartę. Megalopolis na Helissonie zostało zaludnione przez hurtowe przeniesienie mieszkańców z 40 lokalnych wiosek oraz przez kontyngenty z Tegei, Mantinei i innych miejsc. Otoczone silnymi murami miasto osiągnęło około 5,5 mili (9 km) obwodu; jego terytorium, rozciągające się na 24 mile (39 km) w kierunku północnym, było największe spośród wszystkich miast-państw w Arkadii. Spartańskie próby zdobycia miasta, osłabione porażką Ligi Arkadyjskiej, zostały udaremnione w 353 i 331 roku, a także po 234 roku, gdy Megalopolis dołączyło do Ligi Achajskiej. W 223 r. splądrował je jednak Klejstenes III ze Sparty, a wraz z nadejściem Rzymu w 146 r. miasto gwałtownie podupadło; w II w. grecki podróżnik Pauzaniasz odnotował, że było stertą ruin. Jedyne wielkie postacie historyczne, jakie wydało, to achajski żołnierz-państwowiec Filopoemen (ok. 252-182 p.n.e.) i historyk Polibiusz (ok. 200-po 118 p.n.e.).

Megalopolis

Starożytne ruiny (pierwszy plan) z elektrownią cieplną w oddali, Megalopolis, Grecja.

© ollirg/.com

Wykopaliska prowadzone przez British School at Athens w latach 1890-93 ujawniły budynki komunalne na północ od rzeki, które były zgrupowane wokół kwadratowej agory; budynki na południe od rzeki zawierały główne budynki federalne, teatr, który był największy w starożytnej Grecji, oraz przylegający Thersilion, czyli salę zgromadzeń.

Megalopolis jest w centrum bogatego regionu rodzącego węgiel brunatny, który był wykorzystywany od wczesnych lat 70-tych do zasilania kilku elektrowni cieplnych. Pop. (2001) miasto, 5.915; gmina, 11.044; (2011) miasto, 5.748; gmina, 10.687.

.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.