Background context: Stany przejściowe kręgów w odcinku lędźwiowo-krzyżowym są związane z bólem dolnego odcinka kręgosłupa. Lumbarizacja może przebiegać jako częściowe (niepełne oddzielenie trzonów S1-S2 i ich łuków nerwowych) lub całkowite oddzielenie segmentu S1 od S2 w kości krzyżowej. Oddzielenie S1 pociąga za sobą zmianę anatomii połączenia lędźwiowo-krzyżowego, co wpływa na przenoszenie obciążeń w tym rejonie.
Cele: Aby 1) zidentyfikować charakterystyczne cechy strukturalne w sacra związane z lędźwiowym oddzieleniem elementu krzyżowego S1; 2) porównać wymiary liniowe i powierzchnie w takich sacra z wymiarami i powierzchniami w normalnych próbkach; 3) obliczyć względny udział różnych wymiarów w wariantowych korpusach krzyżowych poprzez opracowanie indeksów; oraz 4) przeanalizować przenoszenie obciążeń w tych sacra w świetle ich zmienionej morfologii.
Projekt badania: Trzysta trzydzieści dwa wysuszone ludzkie sacra zostały zmierzone dla specyficznych wymiarów i powierzchni. Oni byli przesiewani dla częściowej albo kompletnej lędźwiowości segmentu S1.
Miary wyników: Wszystkie parametry i wskaźniki lędźwiowego okazu porównano z tymi w normalnych sacrach.
Metody: W 332 sacra zmierzono siedem wymiarów liniowych i pięć powierzchni. Na ich podstawie sformułowano dziewięć wskaźników. Sacra z częściową lub całkowitą lumbarizacją S1 analizowano pod względem wszystkich parametrów i oceniano ich morfologiczne różnice i cechy.
Wyniki: Łącznie 3,9% sacra prezentowało lumbarizację, siedem (2,1%) z częściową i sześć (1,8%) z całkowitym oddzieleniem S1. Sacrum z częściową lędźwiowacizną prezentowało parametry zbliżone do odmiany prawidłowej. Powierzchnie uszne w tych sacrach były położone niżej niż normalnie, z nieznacznym udziałem segmentów S1. Parametry w próbkach krzyżowych wykazujących całkowite oddzielenie S1 (z pozostałymi segmentami S2-S5) były mniejsze od wymiarów prawidłowych z wyjątkiem niektórych. Te „wyjściowe” (S2-S5) sacra przenosiły obciążenie na stawy krzyżowo-biodrowe poprzez elementy S2 i S3. Cztery z sześciu próbek wykazywały jednostronne lub obustronne połączenia dodatkowe pomiędzy elementami poprzecznymi wolnego segmentu S1 a powierzchnią ala pozostałej kości krzyżowej (utworzonej przez S2). Znaczne obciążenie przechodziło przez dodatkowe połączenia, które przylegały w pobliżu stawów krzyżowo-biodrowych. Duża liczba tych kości krzyżowych wykazywała bardzo osłabione blaszki i czasami prezentowała niekompletne połączenie na grzbietach (spina bifida).
Wnioski: Lumbaryzacja pociągnęła za sobą wyraźne zmiany anatomiczne w połączeniach S1-S2. Częściowo zlumbarializowane próbki wykazywały 1) przerwę (średnio 1,43 mm) między trzonami S1 i S2; 2) niepełne oddzielenie elementów łuków neuralnych S1 i S2 z łukami S1 przypominającymi laminy lędźwiowe; 3) dobrze rozwinięte segmenty „bazowe” (S2-S5); oraz 4) „nisko położone” (umiejscowione na S2-S3) powierzchnie małżowin usznych. Całkowite oddzielenie S1 wiązało się z: 1) mniejszymi wymiarami ogólnymi ze zmniejszoną głębokością faset, wysokością kości krzyżowej i powierzchnią faset na S1; 2) powierzchniami stawowymi porównywalnymi z normalnymi i większymi niż stwierdzone w próbce częściowo lędźwiowej; 3) duże „bazowe” (S2-S5) sacra z „wysoko uniesionymi” powierzchniami stawowymi (umiejscowionymi na S2-S3); 4) sporadyczne dodatkowe artykulacje S1-S2; oraz 5) małe stawy zygapofyzalne i zwężone blaszki krzyżowe z wysokimi hiatusami krzyżowymi, czasami związane z „rozszczepem kręgosłupa”.”