Doboru żelaza można uniknąć wybierając odpowiednią glebę do warunków uprawy (np. unikać uprawy roślin kwasolubnych na glebach wapiennych) lub dodając dobrze zmurszały obornik lub kompost. Jeśli podejrzewa się chlorozę z deficytem żelaza, należy sprawdzić pH gleby za pomocą odpowiedniego zestawu testów lub przyrządu. Należy pobrać próbkę gleby na powierzchni i na głębokości. Jeśli pH jest powyżej 7, należy rozważyć rekultywację gleby, która obniży pH do zakresu 6,5-7. Remediacja obejmuje: i) dodanie kompostu, obornika, torfu lub podobnej materii organicznej (uwaga. Niektóre detaliczne mieszanki obornika i kompostu mają pH w zakresie 7 – 8 z powodu dodanego wapna. Przeczytaj kartę charakterystyki substancji niebezpiecznej, jeśli jest dostępna) ii) stosowanie siarczanu amonu jako nawozu azotowego (nawóz zakwaszający z powodu rozkładu jonu amonowego do azotanu w glebie i strefie korzeniowej) iii) stosowanie siarki elementarnej w glebie (utlenia się w ciągu kilku miesięcy, tworząc siarczan/siarczyn i obniżając pH). Uwaga: bezpośrednie dodawanie kwasu, np. siarkowego, solnego lub cytrynowego jest niebezpieczne, ponieważ może spowodować mobilizację jonów metali w glebie, które są toksyczne i związane w inny sposób. Żelazo może być natychmiast udostępnione roślinie poprzez zastosowanie siarczanu żelaza lub związków chelatowych żelaza. Dwa powszechnie stosowane chelaty żelaza to Fe EDTA i Fe EDDHA. Siarczan żelaza (siarczan żelaza(II)_) i EDTA żelaza są przydatne tylko w glebie do PH 7,1, ale mogą być stosowane jako opryski dolistne (Foliar_feeding). EDDHA żelaza jest użyteczny do PH 9 (silnie zasadowe), ale musi być stosowany do gleby i wieczorem, aby uniknąć fotodegradacji. EDTA w glebie może mobilizować ołów, EDDHA nie wydaje się, aby.
.