Izertekort kan worden voorkomen door een grondsoort te kiezen die geschikt is voor de groeiomstandigheden (vermijd bijvoorbeeld het kweken van zuurminnende planten op kalkhoudende grond), of door goed verteerde mest of compost toe te voegen. Als chlorose door ijzertekort wordt vermoed, controleer dan de pH van de grond met een geschikte testkit of een geschikt instrument. Neem een grondmonster aan de oppervlakte en op diepte. Is de pH hoger dan 7, overweeg dan een bodemsanering waardoor de pH daalt tot 6,5 – 7. Herstel omvat: i) toevoeging van compost, mest, turf of vergelijkbaar organisch materiaal (waarschuwing. Sommige mengsels van mest en compost in de detailhandel hebben een pH-waarde tussen 7 en 8 door de toevoeging van kalk. Lees de MSDS indien beschikbaar.) ii) Ammoniumsulfaat als stikstofmeststof (verzurende meststof door de afbraak van ammoniumionen tot nitraat in de bodem en de wortelzone) iii) elementaire zwavel in de bodem (oxideert in de loop van de maanden tot sulfaat/sulfiet en verlaagt de pH). Opmerking: het rechtstreeks toevoegen van zuur, b.v. zwavelzuur, zoutzuur of citroenzuur, is gevaarlijk omdat het ertoe kan leiden dat toxische en anderszins gebonden metaalionen in de bodem worden gemobiliseerd. IJzer kan onmiddellijk beschikbaar worden gemaakt voor de plant door het gebruik van ijzersulfaat of ijzerchelaatverbindingen. Twee veelgebruikte ijzerchelaatverbindingen zijn Fe EDTA en Fe EDDHA. IJzersulfaat (ijzer(II)_sulfaat) en ijzer-EDTA zijn alleen bruikbaar in grond tot PH 7,1, maar ze kunnen als bladspray (Foliar_feeding) worden gebruikt. IJzer-EDDHA is bruikbaar tot PH 9 (sterk alkalisch) maar moet in de bodem en ’s avonds worden toegepast om fotodegradatie te voorkomen. EDTA in de bodem kan lood mobiliseren, EDDHA lijkt dat niet te doen.