Poniżej znajduje się opis typowego programu letniego w Northern Tier’s Charles L. Sommers Wilderness Canoe Base.
Check InEdit
Podobnie jak w innych bazach BSA High Adventure, przybywającej załodze zostanie przydzielony członek personelu, znany jako tłumacz, aby pomóc im przygotować się do wyprawy. Po przybyciu do bazy, załoga spotka się ze swoim tłumaczem, podczas gdy ich liderzy zameldują się. Następnie załoga otrzyma swoje jedzenie i sprzęt. Sprzęt osobisty przenoszony jest w dwóch lub trzech plecakach trzyosobowych Granite Gear. Żywność i sprzęt do gotowania przenoszone są w pudełkach w specjalnie wykonanych plecakach przez Kondos Outdoors w Ely. Namioty, wiosła, PFD i inny sprzęt bezpieczeństwa są również wydawane, a ich użycie jest objaśniane przez tłumacza lub pracowników organizacji. Do ekwipunku dołączone jest radio lub telefon satelitarny używany do awaryjnej komunikacji z bazą podczas wędrówki. Z pomocą tłumacza, załoga planuje trasę swojej wyprawy. W przeciwieństwie do wędrówek w Philmont Scout Ranch w Nowym Meksyku, nie ma z góry przydzielonych tras, z wyjątkiem grup przebywających na terenach Korony. Załogom przydzielane są kabiny, w których spędzają pierwszą noc. Załoga je kolację, uczestniczy w programie orientacyjnym i może odwiedzić punkt handlowy.
Na szlakuEdit
Dla załogi, która opuszcza bazę Sommers i wchodzi do Parku Prowincjonalnego Quetico, grupy często podejmują wysiłek, aby zakończyć 3-godzinne wiosłowanie, aby dotrzeć do kanadyjskiego urzędu celnego, zanim zostanie on zamknięty na lunch. Latem słońce wschodzi o 5:30 rano i nie zachodzi aż do około 21:30. Długie dni nie są rzadkością.
BWCAW vs. QueticoEdit
Choć oba obszary są wyznaczonymi obszarami dzikiej przyrody, Quetico Provincial Park jest często uważany za bardziej odległy i wymagający niż Wody Graniczne. The Boundary Waters otrzymuje również o wiele więcej odwiedzających niż Quetico. Nie jest niczym niezwykłym, że załogi nie widzą innych osób przez kilka dni w Quetico. Podczas gdy szlaki portowe Boundary Waters są generalnie dobrze utrzymane, szlaki Quetico często nie są utrzymywane. Oznacza to, że w Quetico nie ma deptaków, jak w BWCAW dla bagnistych portaży, i jest mniej strażników parku oczyszczających szlaki z powalonego drewna i gruzu.
Podobnie, kempingi różnią się między tymi dwoma obszarami dzikiej przyrody. Kempingi Boundary Waters mają wyznaczone ruszty do palenia w pierścieniu ognia i małą, nieobudowaną latrynę z włókna szklanego „tron” ustawioną z powrotem w lesie. Kempingi Quetico są znacznie mniej używane niż BWCAW i wiele z nich nie jest zaznaczonych na mapach. Miejsca te nie mają latryny (uczestnicy muszą wykopać koci dół w odległości co najmniej 150 stóp od wody i obozu) ani rusztu do rozpalania ognia.
Powrót do bazyEdit
Po powrocie do bazy po zakończeniu podróży, załogi zwracają wydany im sprzęt i odzyskują rzeczy osobiste. Wieczorem, załogi cieszą się grillem na świeżym powietrzu, po którym następuje przedstawienie wystawione przez personel obozu, składające się ze skeczy i piosenek, znane jako „Rendezvous”. Pomiędzy tymi wydarzeniami, załogi mogą skorzystać z udogodnień obozowych: sauny, toalet, gorących pryszniców, sklepu ze słodyczami i punktu handlowego.
.