thee Oxford Dictionary of Nursery Rhymes (1951) identyfikuje rymowankę jako pierwszy angielski wiersz napisany na amerykańskiej ziemi, sugerując, że pochodzi z 17 wieku i że może być napisana przez angielskiego kolonistę, który obserwował sposób, w jaki rdzennie amerykańskie kobiety kołysały swoje dzieci w kołyskach z kory brzozowej, które były zawieszone na gałęziach drzew, pozwalając wiatrowi kołysać dziecko do snu. Słowa pojawiły się w druku w Anglii około 1765 roku.
W Derbyshire, Anglia, lokalna legenda głosi, że piosenka odnosi się do lokalnej postaci z końca XVIII wieku, Betty Kenny (Kate Kenyon), która mieszkała z mężem, Luke, i ich ośmiorgiem dzieci w ogromnym cisie w Shining Cliff Woods w Derwent Valley, gdzie wydrążony konar służył jako kołyska.
Jeszcze inna teoria głosi, że słowa piosenki odnoszą się do wydarzeń bezpośrednio poprzedzających Chwalebną Rewolucję. Dziecko ma być synem Jakuba VII i II, o którym powszechnie sądzono, że jest cudzym dzieckiem przemyconym na salę porodową w celu zapewnienia Jakubowi rzymskokatolickiego dziedzica. Wiatr” może być tym protestanckim „wiatrem” lub siłą „wiejącą” lub pochodzącą z Holandii, przynoszącą bratanka i zięcia Jakuba, Williama Orańskiego, który ostatecznie obali króla Jakuba II w rewolucji (ten sam „protestancki wiatr”, który uratował Anglię przed hiszpańską Armadą sto lat wcześniej). Kolebką” jest królewski ród Stuartów. Najwcześniejsza odnotowana wersja słów w druku pojawiła się z przypisem, „To może służyć jako ostrzeżenie dla Dumnych i Ambitnych, którzy wspinają się tak wysoko, że zazwyczaj w końcu upadają”, co może być odczytane jako wspierające znaczenie satyryczne. Tak rzeczywiście.
Jeszcze inna teoria jest taka, że piosenka jest oparta na XVII-wiecznym rytuale, który miał miejsce po śmierci noworodka. Matka wieszała dziecko w koszyku na gałęzi drzewa i czekała, czy powróci do życia. Linia „kiedy konar się złamie, dziecko spadnie” sugerowałaby, że dziecko było martwe, więc wystarczająco ciężkie, aby złamać gałąź.
Jeszcze inna teoria głosi, że piosenka pochodzi z XVII-wiecznej brytyjskiej marynarki wojennej i opisuje „szczyt drzewa lub kołyskę” (obecnie powszechnie określaną jako wronie gniazdo), na którą chłopcy z proszku (lub chłopcy z kabiny) musieli się wspiąć, aby zachować czujność. Jeśli pamiętać, że był to najwyższy punkt na statku i czytać tekst z tą myślą, Nursery Rhyme ma doskonały sens. „Kiedy wieje wiatr, kołyska się kołysze” – najwyższy punkt statku będzie się najbardziej kołysał. „Kiedy konar się złamie, kołyska upadnie”. Bough to przód statku, a bough breaking opisuje przód statku łamiący się na fali. „And down will come Baby, Cradle and all”. To było prawie powszechne miejsce, że kołyska będzie złamać podczas storm.
Inna możliwość jest taka, że słowa zaczęły się jako „dandling” rym – jeden używany podczas dziecko jest kołysanie o i czasami podrzucane i złapany. Wczesne dandling rymowanka jest cytowany w The Oxford Nursery Rhyme Book, który ma pewne podobieństwo:
Złap go, wrona! Przenieś go, latawiec! Zabierz go aż jabłka są dojrzałe; Kiedy są dojrzałe i gotowe do upadku, Oto nadchodzi dziecko, jabłka i wszystkie, woop woop.