Warianty 108 są do siebie bardzo podobne, ale można je wizualnie rozróżnić dzięki zmianom konstrukcyjnym:
Prototyp 108 Dwa prototypowe egzemplarze modelu 108 zostały przebudowane z płatowców Stinson model 10A. Według rejestrów FAA NX31519 to model 108 o numerze seryjnym 1, a NX31532 to model 108 o numerze seryjnym 2. Obie rejestracje zmieniono później na NC. W produkcyjnym modelu prostym 108 również używano numerów seryjnych 1 i 2, więc przez krótki okres istniały 2 zdublowane numery seryjne; 108 Voyager 125 Napędzany silnikiem tłokowym Lycoming O-235 o mocy 125 KM (93 kW). 108 Voyager 150 Napędzany silnikiem tłokowym o mocy 150 KM (112 kW) Franklin 6A4-150-B31, B3 lub B4. 742 zbudowane w 1946 roku. 108-1 Nieco zmodyfikowana wersja z zewnętrznymi drzwiami bagażowymi. 1508 zbudowanych w latach 1947-1948. 108-2 Napędzany silnikiem o mocy 165 KM (123 kW) Franklin 6A4-165-B3 lub -B5. 1250 zbudowanych od maja 1948. Do wcześniejszych samolotów reklamowany był zestaw do konwersji, umożliwiający dodanie trymera steru kierunku.
108-3 W 108-3 wprowadzono wyższą płetwę pionową ze sterem kierunku o prostej krawędzi spływu. Zamontowano także większe zbiorniki paliwa (50 galonów amerykańskich (190 L; 42 imp gal) w porównaniu do 40 galonów amerykańskich (150 L; 33 imp gal)). Model -3 ma większą masę brutto niż jego poprzednicy – 2.400 lb (1.089 kg). 1760 zbudowanych przez Stinsona i Pipera. 108-4 108-4 był modelem 108 o większej mocy, sn 108-4693, NX149C, nie certyfikowany, latał eksperymentalnie w Stinsonie, później w Piperze, 1 zbudowany. Flying Station Wagon Wersja „Flying Station Wagon” była opcją dostępną z modelami -1, -2 i -3, posiadała użytkowe wnętrze z drewnianą boazerią i wzmocnioną podłogą, co pozwalało na przewożenie 600 lb (272 kg) bagażu w kabinie pasażerskiej. Samolot mógł być wyposażony w podwozie kołowe, pływakowe lub płozowe. Pojedynczy zbudowany 108-4 był Latającym Wagonem Dworcowym. 108-5 Pojedynczy 108-5 został zbudowany przez Univair, który zakupił certyfikat typu Stinson 108 od Pipera, w 1964 roku. W modelu 108-5 zastosowano silnik Franklin 6A-335-B1 o mocy 180 KM (134 kW). Univair oferował zestawy do przebudowy wcześniejszych samolotów na ten standard. Model 108-5 spowodował, że całkowita produkcja modelu 108 wyniosła 5 261 egzemplarzy, z czego 5 135 zostało zbudowanych przez Stinsona, 125 przez Pipera i 1 przez Univair.