Free Press

1101 Third Street South
Minneapolis, Minnesota 55415-1211
U.S.A.
Telefon: (612) 332-7371
Faks: (612) 375-7723
Strona www: http://www.valspar.com

Public Company
Incorporated: 1832 jako Valentine and Company
Pracownicy: 7 540
Sprzedaż: 2,71 mld USD (2005)
Giełdy papierów wartościowych: Nowy Jork
Symbol znacznika: VAL
NAIC: 325510 Produkcja farb i powłok; 325211 Produkcja materiałów plastikowych i żywic

Korporacja Valspar jest szóstym co do wielkości producentem farb i powłok na świecie, jest to biznes, w który jest zaangażowana od ponad dwóch stuleci. Jej doskonała reputacja została zbudowana na lakierze Valspar, który został zaprezentowany w 1906 roku jako pierwsza powłoka do drewna, która zachowała swoje czyste wykończenie pod wpływem wody. Mimo to, do czasu fuzji z Rockcote Paint Company w 1960 r. i Minnesota Paints, Inc. w 1970 r., Valspar był stosunkowo małym producentem z ograniczonymi możliwościami rozwoju. W ostatnich trzech dekadach XX wieku i w pierwszych latach XXI wieku, wzrósł do statusu Fortune 500 i przychylności Wall Street dzięki agresywnej kampanii przejęć, w której dziesiątki mniejszych firm produkujących farby i powłoki weszły w skład Valspar.

Linia produktów firmy jest zróżnicowana, obejmuje farby do wnętrz i na zewnątrz, bejce, podkłady i lakiery sprzedawane przez markety budowlane, masowe i inne; farby do renowacji samochodów; powłoki przemysłowe do produktów budowlanych, urządzeń, aplikacji samochodowych, mebli i innych obszarów; oraz powłoki i farby do sztywnych pojemników do pakowania, szczególnie puszek blaszanych i aluminiowych. Valspar posiada ponad 50 zakładów produkcyjnych w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Meksyku, Brazylii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Irlandii, Holandii, Szwajcarii, Australii, Chinach, Malezji, Singapurze i Południowej Afryce; jest zaangażowany w joint venture w Chinach, Południowej Afryce i Japonii; i sprzedaje markowe linie produktów, które zawierają American Tradition, Cabot, De Beer, House of Kolor, McCloskey, Mr. Spray, Plasti-Kote, Signature Colors, Tempo i Valspar. W połowie lat 90-tych Valspar rozpoczął agresywną ekspansję międzynarodową, która w ciągu następnych dziesięciu lat zwiększyła sprzedaż zagraniczną z 3 procent do ponad 30 procent ogólnej sprzedaży.

19TH-CENTURY ORIGINS

W 1820 roku dwóch biznesmenów w Cambridge, Massachusetts, rozpoczęło pierwszą komercyjną produkcję lakierów w Stanach Zjednoczonych, biznes, który miał stać się mocną stroną Valspar przez ponad wiek. Czternaście lat wcześniej, na Broad Street w Bostonie, Samuel Tuck otworzył sklep z farbami, który doprowadził bezpośrednio do powstania Valspar. Firma Tucka, Paint and Color, zmieniała nazwy i ręce kilka razy w ciągu następnych 50 lat. Wraz z przejęciem biznesu na Broad Street przez Augustine Stimson’a i założeniem przez Lawson’a Valentine’a firmy Valentine and Company w Bostonie w 1832 roku, powstanie Valspar było możliwe. Te dwie firmy wkrótce połączyły się, stając się Stimson & Valentine. W 1855 roku Otis Merriam dołączył do Stimson & Valentine jako drugi główny właściciel. Merriam, co ciekawe, przez poprzednie sześć lat był związany z oryginalną fabryką lakierów w Cambridge. Choć popularnie znani jako „producenci lakierów”, mężczyźni ci prowadzili również handel importowy i detaliczny farbami, olejami, szkłem i woskiem pszczelim. Około 1860 roku do firmy dołączył brat Valentine’a, Henry. W 1866 roku zarówno Stimson, jak i Merriam przeszli na emeryturę, pozostawiając braci Valentine jako jedynych partnerów w biznesie, który został wówczas przemianowany na Valentine & Company.

Wkrótce potem Lawson Valentine podjął niezwykle ważną decyzję: zatrudnił chemika w czasie, gdy w kraju było mniej niż 100 takich specjalistów, co było pierwszym wydarzeniem w amerykańskim przemyśle lakierniczym. Ważniejszy jednak od utworzenia tego stanowiska był kandydat wybrany na to stanowisko. Był to Charles Homer, brat słynnego artysty z Nowej Anglii Winslow Homer i ekspert w mieszaniu lakierów. Według Valspar History, on „robił lakiery tak doskonałe, że można je było wylać z puszki na tył lub bok samochodu…. Lakiery, które wypływają gładko i równomiernie, doskonale schną”. Po przeniesieniu przez Lawsona działalności do Nowego Jorku w 1870 roku, w tym samym roku, w którym firma nabyła Minnesota Linseed Oil Paint Company, Valentine & Company zaczęła specjalizować się w lakierach do wykańczania pojazdów, które były konkurencyjne w stosunku do powszechnie cenionych lakierów angielskich. W tym czasie, firma prowadziła biuro na Zachodnim Wybrzeżu z Whittier, Fuller & Company (później przemianowana na W.P. Fuller & Company) jako jej przedstawiciel. W 1878 roku Valentine & Company weszła na rynek środkowo-zachodni za pośrednictwem oddziału w Chicago. Cztery lata później Henry Valentine zastąpił swojego brata na stanowisku prezesa, a firma odnowiła swoje związki z Bostonem, ponownie otwierając tam zakład. Do 1900 roku Valentine & Company założyła dodatkowe zakłady w Pensylwanii oraz w Paryżu i zdobyła dziesiątki międzynarodowych medali za swoje wysokiej jakości lakiery.

PORÓWNANIE DO XX WIEKU: VALSPAR VARNISH

Wnuk Lawsona Valentine’a, L. Valentine Pulsifer, dołączył do firmy w 1903 roku po otrzymaniu dyplomu z chemii na Uniwersytecie Harvarda. Pracując pod kierunkiem Homera, Pulsifer otrzymał pozwolenie na przeprowadzanie eksperymentów mających na celu odkrycie, dlaczego lakiery zawsze stawały się białe pod wpływem wody. Z punktu widzenia Homera, eksperymenty te byłyby pouczające, ale nie przyniosłyby zysków. Pulsifer wierzył jednak, że formuła na bezbarwny lakier istniała; po prostu trzeba było ją dopiero odkryć. Trzy lata później Pulsifer wyprodukował Valspar, pierwszy bezbarwny lakier. Fabryczna produkcja rozpoczęła się w ciągu dwóch lat, a towarzyszyły jej akcje promocyjne mające na celu podkreślenie unikalnych cech produktu. Pierwsza taka wystawa obejmowała test z wrzącą wodą na Grand Rapids Furniture Show w 1908 roku. W następnym roku, na New York Motor Boat Show, Valspar i osiem najlepszych konkurencyjnych marek zostały nałożone na łódź podwodną w naprzemienne paski; statek został zanurzony i „stopniowo nabrał wyglądu morskiej zebry, ponieważ inne lakiery wybielały, a Valspar pozostał czysty.”

PERSPEKTYWY FIRMY

Misją Valspar Corporation jest bycie najlepszą firmą lakierniczą na świecie w opinii naszych klientów, udziałowców, pracowników, dostawców i społeczności, w których działamy. Aby stać się najlepszym, musimy: Znajdować się w pierwszej piątce pod względem globalnej sprzedaży. Być numerem 1 lub 2 oraz liderem technologicznym na każdym z naszych rynków docelowych. Być liderem w zakresie wzrostu sprzedaży, wzrostu zysków i zwrotu z inwestycji. Być dostawcą o najniższych kosztach poprzez integrację technologii i poprawę wydajności. Być odpowiedzialnym za środowisko naturalne. Stworzyć środowisko pracy wolne od wypadków. A przede wszystkim, zawsze działaj uczciwie i przestrzegaj etycznych kodeksów postępowania w biznesie.

Przez następne kilka dekad firma jechała na grzbiecie Valspar, wspierana przez silną krajową kampanię reklamową w latach 20-tych, która sprawiła, że produkt stał się słowem domowym z tagiem „lakier, który nie stanie się biały”. Wynalazek Pulsifera, ze względu na swój niezrównany wygląd, trwałość i łatwość aplikacji, stał się chętnym uczestnikiem wielu historycznych wydarzeń. Należała do nich wyprawa admirała Roberta Peary’ego na biegun północny w 1909 roku, udział USA w I wojnie światowej oraz samotny lot Charlesa Lindbergha z Nowego Jorku do Paryża w 1927 roku. W każdym z tych przypadków, lakiery Valspar były stosowane jako powłoka ochronna na odkrytych powierzchniach drewnianych. Lakierowanie samolotów, w szczególności, stało się synonimem Valspar w tym okresie. Przedstawienie nowych produktów i przejęcie innych producentów farb i lakierów pomogło firmie Valentine & Company przetrwać Wielki Kryzys. Wśród nowych produktów były Super Valspar, Four-Hour Valspar, Val-Oil Clear, Valenite Clear, Valenite Enamel, Three V Floor Varnish i French Formula Enamel. Wśród przejętych producentów farb i lakierów były Con-Ferro Paint and Varnish Company i Detroit-Graphite Company (obie przejęte w 1930 roku) oraz Edward Smith & Company (przejęta w 1938 roku).

FORMATYWNE FUZJE: ROCKCOTE (1960), MINNESOTA PAINTS (1970)

Przed krachem giełdowym, w 1927 roku zasiano ziarno dla innego ważnego poprzednika Valspar Corporation. To właśnie w tym roku Ralph J. Baudhuin wszedł do biznesu farbiarskiego jako sprzedawca. W krótkim czasie pomógł założyć firmę Baudhuin-Anderson Company w Rockford, Illinois. W 1932 roku, w tym samym roku, w którym Valentine & Company zaczęła działać jako filia nowo utworzonej Valspar Corporation, Baudhuin-Anderson przekształciła się w Rockford Paint Manufacturing Company. Cztery lata później, po tym jak Ralph Baudhuin stał się jedynym właścicielem firmy z Illinois, Rockford Paint został przemianowany na Rockcote Paint Company. W latach 50. firma Rockcote utworzyła dwie ważne spółki zależne. Pierwsza z nich, Color Corporation of America, została utworzona w celu licencjonowania i sprzedaży systemów kolorystycznych i powiązanego sprzętu producentom farb; druga, Midwest Synthetics, została utworzona w celu opracowania żywic syntetycznych i lakierów na bazie żywic. Podobnie jak Valspar, Rockcote również rozwijał się w tym okresie poprzez stałe przejęcia. Do roku 1958, Baudhuin zwrócił szczególną uwagę na Valspar; dwa lata później, udało mu się połączyć Rockcote z firmą starej linii, wtedy z siedzibą w Ardmore, Pennsylvania, i skonsolidować siedzibę w Rockford.

KEY DATES

1806: Samuel Tuck otwiera Boston dealera farb o nazwie Paint and Color, który później zostaje przejęty przez Augustine Stimson. 1820: Pierwsza komercyjna produkcja lakierów w Stanach Zjednoczonych rozpoczyna się w Cambridge, Massachusetts. 1832: Valentine i Spółka, producent lakierów, zostaje założona w Bostonie przez Lawson Valentine, a wkrótce łączy się z Paint and Color, aby stać się Stimson & Valentine. 1866: Valentine i jego brat, Henry, stają się jedynymi partnerami w biznesie, zmieniając jego nazwę na Valentine & Company. 1870: Firma przenosi się do Nowego Jorku i przejmuje Minnesota Linseed Oil Paint Company. 1882: Henry Valentine zastępuje swojego brata na stanowisku prezesa. 1903: Chemik L. Valentine Pulsifer, wnuk Lawsona Valentine’a, dołącza do firmy. 1906: Pulsifer opracowuje Valspar, pierwszy bezbarwny lakier. 1932: Valentine & Company rozpoczyna działalność jako spółka zależna od nowo utworzonej Valspar Corporation. 1960: Valspar łączy się z Rockcote Paint Company, z nową siedzibą w Rockford, Illinois. 1970: Valspar łączy się z Minnesota Paints, Inc, z nową siedzibą w Minneapolis. 1973: C. Angus Wurtele zostaje prezesem firmy. 1984: Biznes powłok chemicznych Mobil Corporation zostaje przejęty za 100 milionów dolarów. 1994: Firma przejmuje dział produktów żywicznych Cargill Inc. i łączy go z częścią istniejącego działu żywic, a następnie przekazuje go udziałowcom jako McWhorter Technologies, Inc. 1995: Richard Rompala zostaje dyrektorem generalnym 1996: Rozpoczyna się czteroetapowe przejęcie jednostki Coates Coatings firmy TOTAL S.A. 1997: Sprzedaż osiąga poziom 1 miliarda dolarów. 1999: Przejęcie działu Dexter Corporation zajmującego się powłokami do opakowań. 2000: Valspar przejmuje Lilly Industries, Inc. za ponad 1 miliard dolarów. 2001: Końcowy etap przejęcia Coates Coatings zostaje zakończony. 2005: William L. Mansfield zastępuje Rompalę na stanowisku dyrektora generalnego.

Pod kierownictwem braci Baudhuin, Ralph i F. J., lata 60-te były okresem silnego wzrostu dla Valspar. Od czasu fuzji do końca dekady, firma dokonywała średnio prawie dwóch przejęć rocznie. Wśród zakupionych firm były: Norco Plastics z Milwaukee, McMurtry Manufacturing z Denver, Keystone Paint and Varnish z Brooklynu, oraz Trade Sales Division z Mobil Corporation. Jak przystało, firma rozpoczęła lata 70-te jeszcze bardziej fenomenalnym wzrostem, tym razem dzięki historycznej fuzji. W czerwcu 1970 roku, prywatna firma Minnesota Paints, Inc. z Minneapolis, z roczną sprzedażą 24 milionów dolarów, połączyła się z Valspar, z roczną sprzedażą 27 milionów dolarów; po raz kolejny siedziba Valspar zmieniła się, tym razem na Minneapolis. Transakcja nastąpiła w sprzyjającym czasie, bo stary Valspar poniósł stratę 148.500 dolarów, a Minnesota Paints zyskała 200.000 dolarów. Ponadto Minnesota Paints miała silną, zasobną w gotówkę pozycję finansową, która pozwalała na dalsze przejęcia. W pierwszym roku podatkowym po fuzji zysk wynosił $226.000 przy przychodach $47,6 mln. W ciągu dwóch lat zyski Valspar wzrosły do 1,53 miliona dolarów i firma znów była gotowa do ekspansji. Kolejne przejęcia Phelan Faust Paint, Speed-O-Lac Chemical, Conchemco’s Detroit Chemical Coatings, Elliott Paint and Varnish i Conchemco’s Coatings Division zwiększyły początkowe roczne przychody o kolejne 74 miliony dolarów w ciągu dekady.

Lata 80-te i początek lat 90-tych: KONTYNUACJA AKWIZJI

Obserwatorem dużej części tej ekspansji był C. Angus Wurtele, były prezes Minnesota Paints i prezes Valspar od 1973 roku. W momencie przejęcia przez Wurtele około 60 procent sprzedaży Valspar pochodziło z działalności konsumenckiej, reszta z powłok przemysłowych. Ten układ zmienił się radykalnie w latach 80-tych po zakupie za 100 milionów dolarów firmy Mobil w 1984 roku. Mike Meyers, który w czerwcu 1984 roku donosił, że „w ciągu ostatnich 10 lat zyski netto Valspar wzrosły 13-krotnie, podczas gdy sprzedaż potroiła się. Jednak formuła dobrobytu może być poddana ciężkiej próbie, kiedy Valspar w sierpniu ma zakończyć najbardziej ambitne przejęcie w swojej historii.” Dla Valspar próba była niezwykle trudna, ale nie ciężka.

W efekcie firma podwoiła swoją wielkość poprzez okazyjny zakup: W 1983 roku przychody Valspar wynosiły 161 milionów dolarów, podczas gdy przychody oddziału Mobil wynosiły około 180 milionów dolarów. Marża zysku Valspar, która wynosiła 6 procent, była liderem w branży, podczas gdy marża Mobil wynosiła tylko 3 procent. Kiedy Wurtele został zapytany przez Meyersa, dlaczego Mobil jest skłonny do sprzedaży, odpowiedział, że Mobil stanowi „mniej niż pół procenta całego koncernu”. Innymi słowy, Mobil, z tak małą inwestycją, mógł sobie pozwolić na sprzedaż, a Valspar, z tak ugruntowaną pozycją w branży, nie mógł sobie pozwolić na pominięcie go. Praktycznie w ciągu jednej nocy, transakcja podniosła Valspar z dziesiątej na piątą największą firmę lakierniczą w Ameryce Północnej. Ponadto producent uzyskał dostęp do potencjalnie wysokomarżowych rynków, w tym powłoki do opakowań i przemysłowe wykończenia metalu, których wcześniej nie mógł wykorzystać. Do 1986 r. Valspar z powodzeniem zintegrował działalność Mobil, udowadniając w ten sposób swoją biegłość w przejmowaniu nawet największych fabryk farb i chemikaliów oraz wprowadzaniu środków poprawiających wydajność i rentowność. Strategia buy-low, raise-efficiency pozostała szczególnie skuteczna dla firmy, ponieważ taktyka ta miała tendencję do odkładania kosztownych nowych konstrukcji i pozwalała na większe inwestycje w badania i rozwój.

Aby osiągnąć swój stały cel pozostania w pierwszej trójce uczestników na każdym z rynków, do których dążyła, Valspar rozważnie pozbywał się zakładów i firm w latach 80-tych i na początku lat 90-tych. Jednak z tego samego powodu, Valspar nadal dokonywał przejęć. W 1987 roku Enterprise Paint Companies, producent Enterprise Paint i Federal floor care line, został kupiony za 60 milionów dolarów. W lipcu 1989 roku została przejęta McCloskey Corporation, z 42 milionami dolarów sprzedaży. Zakup ten był szczególnie ważny dla rozwoju biznesu żywic Valspar, prowadzonego przez spółkę zależną McWhorter Inc. W październiku 1990 firma nabyła niektóre aktywa DeSoto, Inc, które miały łączne przychody około 45 milionów dolarów. Ten zakup wzmocnił wiodącą na rynku grupę firmy w powłokach do opakowań i podniósł ją do lidera w powłokach do zwojów i wytłaczania dla przemysłu budowlanego.

Po znacznie mniejszych zakupach powlekania pojemników i powlekania proszkowego, Valspar nabył Hi-Tek Polymers, Inc, od Rhône Poulenc w maju 1991. Zakup Hi-Tek był jednym z kluczowych czynników wzrostu Valspar o 18 procent w sprzedaży powłok do opakowań w 1992 roku. W tym roku firma wydała rekordową sumę 19,6 milionów dolarów na takie ulepszenia kapitałowe jak nowa fabryka do produkcji żywic, nowa fabryka do badań nad powłokami konsumenckimi i różne ulepszenia wydajności. Ponadto, prawie 25 milionów dolarów wydano na badania i rozwój i szkolenia w zakresie jakości procesu.

W maju 1993 roku firma ogłosiła ostateczną umowę nabycia działu produktów żywicznych Cargill Inc, który miał 190 milionów dolarów przychodów w roku zakończonym 31 maja 1992 roku. Dla porównania, sprzedaż żywic Valspar wynosiła wtedy od 60 do 85 milionów dolarów. Ta transakcja przesunęłaby Valspar na drugą pozycję w branży żywic, ustępując Reichhold Chemicals, ale nie zostałaby zrealizowana jako przejęcie. Federalna Komisja Handlu przeprowadziła dochodzenie w sprawie przejęcia i doszła do wniosku, że transakcja spowodowałaby, że Valspar miałby zbyt duży udział w rynku żywic na Środkowym Zachodzie. Zamiast porzucić to przedsięwzięcie, Valspar dokonał zakupu za 76 mln $ w gotówce w lutym 1994 r. i podzielił połączone operacje żywic na dwie oddzielne firmy: McWhorter Technologies, Inc. i Engineered Polymer Solutions, Inc. McWhorter, większa z tych dwóch jednostek, została następnie wydzielona do akcjonariuszy Valspar w kwietniu 1994 roku. McWhorter rozpoczął swoje życie jako niezależna firma publiczna z całym majątkiem i fabrykami żywic Cargill i trzema fabrykami żywic Valspar. To, co Valspar zyskał z tej skomplikowanej transakcji, to nowa technologia dla własnej firmy produkującej powłoki.

KEY ACQUISITIONS OF ROMPALA ERA (1995 TO 2005): COATES, DEXTER, LILLY INDUSTRIES

W 1994 roku Richard Rompala został zatrudniony jako nowy prezes, w następnym roku został dyrektorem generalnym, a w 1998 roku – prezesem. Kluczem do zatrudnienia Rompali było jego doświadczenie w kierowaniu globalnym biznesem powłok i specjalistycznych chemikaliów w konkurencyjnej firmie PPG Industries, Inc. Przez połowę lat 90-tych Valspar pozostał firmą zorientowaną głównie na Amerykę Północną. Tylko 3 procent przychodów pochodziło z zagranicy. Pod kierownictwem Rompali firma drastycznie zwiększyła ten wskaźnik do prawie 30 procent do 2004 roku, tworząc spółki joint venture w Chinach, Hong Kongu, Brazylii, Południowej Afryce i Meksyku i dokonując wielu przejęć.

Liczba tych ruchów była skupiona w jednostce Valspar powłoki do opakowań. W 1996 i 1997 Valspar zakończył pierwsze dwa etapy czteroetapowego przejęcia jednostki Coates Coatings firmy TOTAL S.A., która zawierała powłoki do opakowań i farby do dekoracji metalu w Wielkiej Brytanii, Francji, Norwegii, Niemczech, Hiszpanii, Australii, Hong Kongu i Chinach. Trzeci i czwarty etap, zakończony w 2000 i 2001 roku, obejmował działalność w Singapurze, Malezji, Indonezji i Tajlandii. W 1998 roku firma zakupiła Anzol Pty. Ltd., producenta opakowań i przemysłowych powłok i żywic z siedzibą w Australii. W lutym 1999 roku Valspar dokonał największej akwizycji, była to akwizycja firmy Dexter Corporation produkującej lakiery do opakowań. Operacje przejęte od Dexter, które były szczególnie silne w Europie, miały przychody w 1998 roku w wysokości 212 milionów dolarów, dając Valspar pozycję numer jeden na świecie w powłokach do opakowań z udziałem w rynku globalnym 35 do 40 procent. Jednostka konsumencka Valspar, w międzyczasie, również rozwinęła się na arenie międzynarodowej, poprzez przejęcie w 1998 roku Plasti-Kote Co, Inc, producenta aerozoli konsumenckich i specjalistycznych produktów malarskich w Wielkiej Brytanii i Skandynawii.

W grudniu 2000 roku Valspar zakończył swoją największą akwizycję w historii, zakup Lilly Industries, Inc za 1,04 miliarda dolarów, w tym przejęcie 218 milionów dolarów długu. Z siedzibą w Indianapolis, Lilly specjalizuje się w powłokach do drewna, metalu i szkła dla mebli, urządzeń, produktów budowlanych, sprzętu transportowego, rolniczego i budowlanego. Siła Lilly w powłokach do drewna i aluminium dobrze współgra z koncentracją Valspar na powłokach do stali. Lilly, która wykazała sprzedaż netto w wysokości 670 milionów dolarów w roku podatkowym 2000, była również atrakcyjna dla Valspar ze względu na szerszy biznes międzynarodowy: 27% sprzedaży międzynarodowej w porównaniu do 20% dla Valspar. Lilly posiadała 26 zakładów produkcyjnych, a zakłady te i biura sprzedaży znajdowały się w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Meksyku, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemczech, Chinach, Malezji, Tajwanie, Singapurze i Australii. Aby transakcja przeszła kontrolę antymonopolową, Valspar musiał pozbyć się działalności związanej z powłokami do luster, która została zastąpiona przez jednostkę Lilly zajmującą się powłokami do luster. Dzięki tej transakcji Valspar awansował z ósmego na szóste miejsce wśród światowych graczy w farbach i powłokach.

W integracji z Lilly, Valspar początkowo chciał zaoszczędzić 70 milionów dolarów rocznie poprzez cięcia. Do września 2001 firma zamknęła siedem swoich zakładów, ale trudne warunki ekonomiczne skłoniły ją do dalszych działań. W tym miesiącu Valspar ogłosił plany zamknięcia kolejnych siedmiu zakładów, zmniejszenia produkcji w czterech innych i zmniejszenia globalnej siły roboczej o około 350 osób, czyli 5 procent. Te posunięcia miały przynieść 30 milionów dolarów oszczędności rocznie. Firma poniosła koszty restrukturyzacji w wysokości 39,3 mln USD, co w połączeniu ze słabą koniunkturą, rosnącymi cenami surowców i wyższymi kosztami obsługi zadłużenia przełożyło się na zysk netto w roku finansowym 2001 w wysokości 51,5 mln USD, co oznacza spadek w stosunku do roku poprzedniego, w którym wynosił on 86,5 mln USD. Oznaczało to koniec 26 kolejnych lat wzrostu zysków.

Valspar odbił się w 2002 roku z przychodami przekraczającymi po raz pierwszy granicę 2 miliardów dolarów i zyskami skaczącymi do 120,1 miliona dolarów, pomimo ciągłego osłabienia w amerykańskiej gospodarce przemysłowej. W ciągu następnych kilku lat rosnące koszty surowców, wynikające głównie ze stale rosnących cen ropy naftowej, były jednym z głównych wyzwań dla firmy, na co firma zareagowała agresywnymi działaniami na rzecz ograniczenia kosztów. Możliwości przejęcia były mniej obfite w tym okresie, więc dodatkowy wzrost został zapewniony organicznie. Na przykład, Valspar rozpoczął rozwój ekskluzywnych linii markowych farb dla sieci handlowej Lowe’s Companies, Inc, w tym marek American Tradition i Signature Colors. Za granicą, Valspar szczególnie celował w Chinach na rozwój, a w tym kraju sektor produkcji mebli eksplodował wzrostem, Valspar szybko podjął działania w celu zabezpieczenia silnej pozycji na chińskim rynku lakierów do mebli. W międzyczasie w 2004 roku zostały dokonane dwa mniejsze przejęcia: De Beer Lakfabrieken B.V., producent lakierów samochodowych z siedzibą w Holandii i niektóre aktywa firmy produktów leśnych Associated Chemists, Inc, w tym zakład produkujący lakiery do drewna w Orangeburg, Południowa Karolina.

W lutym 2005 era Rompala zakończyła się w Valspar, z CEO, który zwiększył sprzedaż z 795 milionów dolarów do 2,44 miliardów dolarów. Sprzedaż poza Stanami Zjednoczonymi wzrosła wykładniczo, osiągając 705,3 miliona dolarów w 2004 roku. Następcą Rompali został William L. Mansfield, który przez wiele lat prowadził firmę Valspar zajmującą się powłokami do opakowań, zanim został mianowany dyrektorem operacyjnym w kwietniu 2004 roku. Rompala pozostał na stanowisku prezesa zarządu do sierpnia 2005 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę i został zastąpiony przez Thomasa McBurney, pełniącego funkcję niewykonawczego prezesa.

Nowy dyrektor generalny podjął pracę tam, gdzie jego poprzednik ją zakończył, dokonując pierwszego przejęcia w czerwcu 2005 roku. Valspar przejął Samuel Cabot Incorporated, producenta najwyższej jakości bejc i wykończeń zewnętrznych i wewnętrznych. Cabot był własnością rodzinną od 1877 roku, z siedzibą w Newburyport, Massachusetts i w 2004 roku osiągnął sprzedaż około 58 milionów dolarów. W sierpniu 2005 Valspar ogłosił poważną restrukturyzację, w ramach której siedem zakładów miało być zamkniętych jako pierwszy krok w planie zmniejszenia światowych mocy produkcyjnych firmy o 10 procent. Kolejnym wyzwaniem dla nowego lidera była decyzja, co zrobić z biznesem opakowań Valspar. Valspar był światowym liderem w sztywnych opakowaniach, szczególnie w powłokach do wnętrza i na zewnątrz puszek blaszanych i aluminiowych, ale ten sektor rynku był w stagnacji, a nawet upadku, ponieważ producenci coraz częściej przechodzili na elastyczne opakowania, na przykład sprzedając chili w pudełkach zamiast w puszkach. Ze względu na nieobecność firmy na rynku powłok do opakowań elastycznych, niektórzy analitycy sugerowali, że Valspar musi wejść do tego sektora albo od zera albo przez przejęcie. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę niezwykłe osiągnięcia firmy w zakresie wzrostu i solidnej rentowności, Valspar wydawało się prawdopodobne, że z powodzeniem poradzi sobie z tymi wyzwaniami. Pozostała ekscytującą firmą w długotrwałej i często pomijanej branży.

Jay P. Pederson

Aktualizacja, David E. Salamie

PRINCIPAL SUBSIDIARIES

Engineered Polymer Solutions, Inc; Plasti-Kote Co., Inc; Valspar Coatings Finance Corporation; Valspar Finance Corporation; Valspar Inc. (Kanada); Valspar Refinish, Inc.; Valspar Sourcing, Inc.; The Valspar Corporation Limitada (Brazylia); Samuel Cabot Incorporated; The Valspar (Australia) Corporation Pty Limited; The Valspar (Nantes) Corporation, S.A.S. (Francja); The Valspar (France) Corporation, S.A.S.; Valspar Industries GmbH (Niemcy); The Valspar (Germany) GmbH; The Valspar (H.K.) Corporation Limited (Hong Kong); Valspar Mexicana, S.A. de C.V. (Meksyk); Valspar Rock Co., Ltd. (Japonia); The Valspar (Singapore) Corporation Pte Ltd; The Valspar (South Africa) Corporation (Pty) Ltd.; The Valspar (UK) Corporation, Limited; The Valspar (Vernicolor) Corporation AG (Szwajcaria); The Valspar (Malaysia) Corporation Sdn Bhd; Dongguan Lilly Paint Industries Limited (Chiny); Lilly Industries (Shanghai) Limited (Chiny).

PRINCIPAL COMPETITORS

Akzo Nobel N.V.; The Sherwin-Williams Company; Imperial Chemical Industries PLC; PPG Industries, Inc; BASF AG.

DALSZE CZYTANIE

Autry, Ret, „Valspar,” Fortune, July 16, 1990, str. 75.

Black, Sam, „Valspar Expands in Southeast Asia,” Minneapolis/St. Paul Business Journal, Sierpień 30, 2002.

——, „Valspar’s New CEO Follows a Tough Act,” Minneapolis/St. Paul Business Journal, Styczeń 21, 2005.

Byrne, Harlan S., „Valspar Corp: A Paint Maker Makes Headway Against Rising Material Prices,” Barron’s, 8 maja 1989, str. 57-58.

Cahill, William, „Fresh Coat: Industrial Business Is New Focus for Valspar,” Barron’s, 4 sierpnia 1986, str. 39-40.

Carlson, Scott, „Smart Acquisitions Brush Up Valspar,” Pioneer Press and Dispatch, lipiec 17, 1989.

Chang, Joseph, „Valspar Corp. to Acquire Lilly Industries in $975M Deal,” Chemical Market Reporter, lipiec 3, 2000, pp. 1, 16.

Cottrill, Ken, „Strategies for World Domination,” Journal of Business Strategy, maj/czerwiec 1998, str. 36-40.

Fattah, Hassan, „Valspar Paints a Brighter Picture,” Chemical Week, luty 12, 1997, str. 36.

Feyder, Susan, „Valspar Earnings Paint Pretty Picture,” Minneapolis Star Tribune, 19 lutego 1990, str. 1D, 6D.

Kiesche, Elizabeth S., „Valspar Settles with FTC over Cargill Resins Acquisition,” Chemical Week, November 3, 1993, str. 9.

Meyers, Mike, „Valspar Announces Plan to Buy Cargill Division,” Minneapolis Star Tribune, May 21, 1993, str. 3D.

——, „Valspar Formula Facing Its Biggest Test,” Minneapolis Star and Tribune, czerwiec 18, 1984, str. 1M, 4M.

——, „Valspar Plans to Buy Global Packaging Coatings Maker,” Minneapolis Star Tribune, sierpień 26, 1998, str. 1D.

160 Years of Valspar History: 1806-1966, Minneapolis: The Valspar Corporation, 1966.

Peterson, Susan E., „Valspar Will Acquire Lilly Industries,” Minneapolis Star Tribune, June 27, 2000, str. 1D.

Plishner, Emily S., „Valspar Plan Calls for Going Global,” Chemical Week, kwiecień 15, 1992, str. 21.

Scheraga, Dan, „Sovereign to Buy Valspar’s Flexible Packaging Coatings,” Chemical Market Reporter, kwiecień 5, 1999, str. 31.

Tevlin, Jon, „Valspar Seeks Keys to Competence,” Minneapolis Star Tribune, 7 czerwca 1998, str. 1D.

„Valspar Acquiring Total’s Coates Unit,” Chemical Marketing Reporter, 4 marca 1996, str. 9.

„The Valspar Corporation,” Wall Street Transcript, November 2002.

„Valspar in Massive Restructuring,” Chemical Market Reporter, August 22-September 4, 2005, str. 4.

„Valspar Winds Up Last Steps to Consolidate Operations,” Corporate Report Minnesota, April 1973, str. 11.

Walden, Gene, „Valspar Corp…,”100 Best Stocks to Own in America, 2nd ed., Chicago: Dearborn Financial Publishing, 1991.

Warren, Susan, „Valspar Agrees to Buy Lilly Industries, a Rival Paint Maker, for $762 Million,” Wall Street Journal, June 26, 2000, p. A42.

Weinberg, Neil, „Compound Growth,” Forbes, January 2, 1995, p. 135.

Weintraub, Adam, „Valspar Buys into Global Markets,” Minneapolis/St. Paul CityBusiness, Lipiec 5, 1999.

Westervelt, Robert, „Valspar Nabs Dexter’s Packaging Coatings,” Chemical Week, Sierpień 26, 1998, str. 16.