Free Press

Jak się tam dostają? Jak się ich pozbyć? I czy w ogóle musimy się o nie martwić?

Może byłeś pacjentem w szpitalu i miałeś uruchomioną kroplówkę. I być może spojrzałeś w dół i zauważyłeś kilka małych pęcherzyków w kroplówce.
Nieco zaniepokojony patrzysz, jak powoli spływają po rurce, a następnie znikają w twoim ramieniu.

„OMG!….Czy ja umrę?”

Nie. W większości przypadków wymagałoby to co najmniej 50 ml powietrza, aby spowodować znaczące zagrożenie życia. Istnieją jednak przypadki, w których 20 mL lub mniej powietrza szybko wstrzykniętego do krwiobiegu pacjenta spowodowało śmiertelny zator powietrzny (zasadniczo blokada spowodowana przez pęcherzyk powietrza).

Więc, możesz być pewien, że zazwyczaj wymaga to bardzo dużej ilości powietrza w kroplówce, aby wytworzyć zagrażające życiu ryzyko zatoru powietrznego. Znacznie więcej niż zwykle zobaczysz w swojej linii IV.

Dzięki maleńkiemu ryzyku, bardzo małe ilości powietrza, znane jako mikropęcherzyki mają potencjał do migracji przez komory serca i złożenia w naczyniowym łożysku płucnym płuc. Zazwyczaj nie stanowi to problemu, ponieważ są one łatwo wchłaniane, ale jeśli ich duża liczba szybko się nagromadzi, mogą połączyć się w większe zarodki i stanowić większe zagrożenie. Jest to szczególnie niepokojące u starszych pacjentów i tych z wieloma problemami medycznymi.

Więc… nie należy niepokoić się tymi małymi pęcherzykami powietrza (które często pojawiają się w tajemniczy sposób) w linii. Należy mieć pewność, że personel medyczny zawsze stara się zminimalizować ryzyko ich powstawania.

Ale co z sytuacją, kiedy worek jest pusty, czy powietrze może wtedy spływać po linii?
Jeśli kroplówka jest podłączona do pompy elektronicznej, zatrzyma się ona automatycznie po opróżnieniu worka. Posiada ona również detektory pęcherzyków powietrza, które zatrzymają pompę (i włączą irytujący alarm), jeśli wykryte zostaną pęcherzyki powietrza.

Jeśli kroplówka nie jest wyposażona w pompę, plastikowy worek kroplówki zapada się, gdy opróżnia się, tworząc wewnątrz próżnię, która zatrzymuje dalszy przepływ. Można zauważyć, że komora kroplówkowa (ten mały plastikowy zbiornik na przewodzie infuzyjnym tuż poniżej worka z płynami) może być pusta, a poziom płynów mógł spaść tuż pod nią.

NIGDY nie należy próbować zatrzymywać lub zmieniać tempa infuzji ani zmieniać ustawień pompy.
W zamian za to należy powiadomić pielęgniarkę.
I jak widać, naprawdę nie ma potrzeby obsesyjnego obserwowania swojej linii infuzyjnej.
Ale aby poprawić swoją wiedzę i pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów personelowi, oto niektóre z rzeczy, którym można zapobiec, a które mogą prowadzić do większej ilości powietrza w linii infuzyjnej.

Komora kroplówkowa nie wypełniona prawidłowo. Zdarza się to, gdy pielęgniarka lub lekarz nie zagruntowali odpowiednio komory kroplowej. Komora kroplówki jest zazwyczaj oznaczona linią napełnienia i jeśli jest ona niedostatecznie napełniona, może to zwiększyć prawdopodobieństwo pojawienia się pęcherzyków powietrza w linii kroplówki. Zwłaszcza jeśli działa ona w szybszym tempie lub jeśli przewody infuzyjne poruszają się (na przykład podczas transportu).

Linia infuzyjna nie jest „zagruntowana”. Przed podłączeniem kroplówki personel przepuści płyn z kolby dożylnej przez przewód, aby go napełnić i usunąć całe powietrze. W przypadku rozproszenia lub przerwania istnieje ryzyko, że przewód może nie być w pełni zalany i na pierwszy rzut oka trudno jest stwierdzić, czy przewód dożylny jest pełen płynu czy powietrza. Niezabezpieczona linia infuzyjna stwarza możliwość przypadkowego wprowadzenia do krążenia większej ilości powietrza.

Powietrze jest dodawane do worka infuzyjnego podczas wstrzykiwania substancji dodatkowych. Personel medyczny powinien upewnić się, że nie ma dodatkowego powietrza wstrzykniętego ze strzykawki do worka infuzyjnego podczas dodawania leków lub elektrolitów. Każde dodatkowe ciśnienie powietrza może przekroczyć ciśnienie atmosferyczne wewnątrz worka, wymuszając przepływ powietrza w dół linii infuzyjnej po opróżnieniu worka (stanie się tak tylko wtedy, gdy kroplówka nie jest podłączona do pompy infuzyjnej).

Worek infuzyjny jest umieszczony na łóżku. Powietrze może przedostać się do linii z worka infuzyjnego, jeśli jest on umieszczony w dół na łóżku (na przykład podczas przenoszenia pacjenta z jednego łóżka na drugie).
Worek infuzyjny powinien zawsze wisieć pionowo.

OK. Widzę pęcherzyk. Co teraz?

Pielęgniarki nie martwią się zbytnio o te pojedyncze, malutkie pęcherzyki. Ale w przypadku większych (gdzie staje się to bardziej długą „przerwą” w płynie niż pęcherzykiem) lub wielu pęcherzyków, należy poinformować pielęgniarkę, aby mogła je usunąć.

Istnieją określone procedury, których można użyć, aby to zrobić, w tym:

• Odłączenie przewodu infuzyjnego i wypłukanie powietrza z przewodu.
• „Dojenie” pęcherzyków z powrotem w górę przewodu i do komory kroplowej.
• Usunięcie powietrza z przewodu za pomocą strzykawki.

.