This study examines the trust repair implications of apologizing with an internal vs. external attribution after a competence- vs. integrity-based trust violation. Biorąc pod uwagę teorię dotyczącą różnic w postrzeganej diagnostyczności informacji o kompetencjach i uczciwości, zauważamy, że warunki, w których atrybucje zewnętrzne byłyby bardziej potrzebne do złagodzenia winy, są dokładnie tymi, w których prawdopodobieństwo uwierzenia w takie atrybucje jest mniejsze. Co więcej, badania empiryczne, które porównywały względne korzyści płynące z zewnętrznych i wewnętrznych atrybucji dla odbudowy zaufania, doprowadziły do sprzecznych wniosków dotyczących odpowiedzi, która powinna być użyta. Poprosiliśmy 189 studentów college’u, by zareagowali na nagrane scenariusze, w których mieli odegrać rolę menedżera i podjąć decyzję o zatrudnieniu księgowego, który źle wypełnił zeznanie podatkowe u poprzedniego pracodawcy. Każdemu z uczestników zaprezentowano jeden z czterech scenariuszy, które różniły się pod względem rodzaju naruszenia (kompetencje vs. uczciwość) oraz rodzaju reakcji (przeprosiny-wewnętrzne vs. przeprosiny-zewnętrzne). Wyniki ujawniły istotną interakcję, zgodnie z którą zaufanie było skuteczniej odbudowywane, gdy osoby, którym nie ufano, przepraszały z przypisaniem wewnętrznym, a nie zewnętrznym, gdy naruszenie zaufania dotyczyło kwestii kompetencji, ale przepraszały z przypisaniem zewnętrznym, a nie wewnętrznym, gdy naruszenie zaufania dotyczyło kwestii uczciwości. Wyniki te sugerują, że bycie winnym naruszenia uczciwości może być tak szkodliwe dla zaufania, że każda reakcja łagodząca, nawet taka, którą postrzegający prawdopodobnie zakwestionują, może okazać się wartościowa.
.