Zubożenie mowy jest problemem mowy, który występuje, gdy mowa osoby jest bardzo minimalna i zazwyczaj musi być podpowiedziana. Ubóstwo mowy nie zawsze wskazuje na zaburzenia zdrowia psychicznego, ale może być charakterystyczne dla schizofrenii i może również występować obok innych zaburzeń psychicznych lub w wyniku lęku.
Przyczyny i cechy ubóstwa mowy
Choć w niektórych przypadkach osoby z ubóstwem mowy mogą w ogóle nie mówić, częstszym objawem jest bardzo ograniczona mowa. Charakterystyczna dla tego symptomu jest tendencja do mówienia tylko wtedy, gdy jest to podpowiedziane, i do udzielania bardzo ograniczonych odpowiedzi. Osoba może, na przykład, odpowiedzieć na pytanie: „Jak się czułeś, kiedy twoja matka na ciebie krzyczała?” słowami „źle”. Kiedy zostanie poproszona o dostarczenie większej ilości informacji przez pytanie uzupełniające, odpowiedzi będą podobnie ograniczone.
Zubożenie mowy jest częstym objawem schizofrenii i może współwystępować z ubóstwem treści – objawem, w którym osoba dostarcza obszernych werbalnych informacji zwrotnych, które zawierają niewiele użytecznych informacji.
Zubożenie mowy jest również powszechne u osób doświadczających zaburzeń emocjonalnych, szczególnie u osób w depresji. Dzieci również mogą doświadczać tego objawu, szczególnie po traumatycznych wydarzeniach lub gdy nie czują się komfortowo w swoim otoczeniu. Niektóre opóźnienia rozwojowe mogą powodować ubóstwo mowy. Osoby z autyzmem, na przykład, mogą dostarczać bardzo ograniczone werbalne informacje zwrotne.
Leczenie ubóstwa mowy
Zubożenie mowy nie zawsze wymaga leczenia. Ludzie mogą doświadczać tego objawu w okresach stresu lub kiedy czują się niekomfortowo. Jeśli jednak objaw jest ciągły, może być objawem choroby psychicznej leżącej u podstaw. Leczenie zazwyczaj koncentruje się na leczeniu przyczyny ubóstwa mowy, a nie samego objawu. Osoby ze schizofrenią są zazwyczaj leczone lekami przeciwpsychotycznymi, a także mogą być im przepisywane leki przeciwlękowe i regulujące nastrój, w zależności od specyficznych objawów schizofrenii. Jednakże, u dzieci z opóźnieniami rozwojowymi, terapia zajęciowa może pomóc w leczeniu samego objawu poprzez uczenie dzieci mowy i umiejętności społecznych.
.