Om bewijs te vinden waarom de overheid voedseletiketten moet dwingen om “theelepels” in plaats van “grammen” suiker te vermelden, ging Marlene Schwartz op pad in de gangpaden van Romeo & Cesare.
Schwartz – die Yale’s Rudd Center for Food Policy & Obesity leidt – was net klaar met een persconferentie dinsdag voor de populaire Orange Street kruidenierswinkel met New Haven U.S. Rep. Rosa DeLauro en Connecticut U.S. Senator Richard Blumenthal. Ze prees een brief die het paar schreef aan de Food & Drug Administration aandringen dat nieuwe etiketteringsregels vereisen duidelijker en eerlijker formulering, zodat mensen kunnen voorkomen dat zichzelf vergiftigen. (Klik hier om de brief te lezen.) Hun suggesties omvatten, bijvoorbeeld, dat levensmiddelenbedrijven de hoeveelheid toegevoegde suiker in een product in theelepels vermelden, niet in grammen, zodat mensen een echt begrip kunnen krijgen van hoeveel obesitas- en diabetesveroorzakende toegevoegde suiker ze inslikken.
Na de persconferentie stemde Schwartz ermee in de kruidenierswinkel binnen te gaan om de schadelijke verpakkingen te demonstreren waarop het trio zich richtte.
Het was niet gemakkelijk. Niet in een winkel waar de gangpaden er zo uitzien…
… en dit.
Schwartz baande zich een weg naar achteren en greep uiteindelijk een bewijsstuk: een 20-ounce flesje Coca-Cola.
Ze keek er even naar (zoals te zien is in de video bovenaan dit verhaal)-en bood de frisdrankfabrikant rekwisieten aan voor het plaatsen van een prominente calorietelling op de voorkant van het etiket.
Toen noteerde ze de calorietelling: 240.
“Tweehonderdveertig calorieën,” zei Schwartz, “is veel.”
Het onderwerp dat aan de orde was, was gram versus theelepel. Ze las het etiket: 65 gram suiker. Hmmm… Hoe klinkt dat?
Nauwelijks zo afschrikwekkend, zei ze, als 16 theelepels suiker. Wat ongeveer overeenkomt met 65 gram.
“Het is alsof je een kind een glas water geeft en daar met een suikerpot en theelepel zit en er 16 theelepels in doet,” merkte Schwartz op. (Coca-Cola heeft niet gereageerd op verzoeken om commentaar voor dit verhaal.)
Schwartz’s centrum heeft mensen ondervraagd over het onderwerp. Ze zijn onvermijdelijk “geschokt,” zei ze, om te horen hoeveel theelepels, in tegenstelling tot grammen, suiker in hun frisdranken zijn gestopt.
“Ouders willen echt goede keuzes maken voor hun kinderen,” zei Schwartz. Ze haalde een enquête aan waarin ouders één tot twee theelepels suiker aanwezen als de juiste hoeveelheid suiker om in de drankjes van hun kinderen te stoppen, zich niet realiserend dat zes of zeven (of hoger) het meer gebruikelijke getal is.
Tijdens de persconferentie betoogde Blumenthal dat meer mensen “slimme keuzes” zullen maken over wat ze zichzelf en hun kinderen te eten geven als ze betere informatie krijgen. “Amerikanen weten niet wat grammen zijn,” betoogde hij. Hij zei dat de kwestie belangrijk is omdat obesitas een “epidemie” is geworden in Amerika, samen met daarmee gepaard gaande ziekten zoals diabetes. Ongeveer een derde van de Amerikaanse kinderen zijn zwaarlijvig, zei hij. DeLauro zei dat 12 staten hebben volwassen obesitas percentage van meer dan 30 procent, vanaf 2010. Ze zei dat de aanbevolen dagelijkse maximale hoeveelheid suiker die mannen zouden moeten eten negen theelepels is, vrouwen, zes theelepels; de gemiddelde Amerikaan consumeert meer als 23 theelepels.
Blumenthal’s en DeLauro’s brief werd ingegeven door veranderingen in voedseletikettering die onlangs door de FDA zijn voorgesteld. (Lees ze hier.) Ze juichten het voorstel van de FDA toe om etiketten te verplichten een telling van toegevoegde suikers te vermelden. Maar naast het eisen van de metingen in theelepels in plaats van grammen, riepen ze op tot het opnemen van richtlijnen voor de aanbevolen dagelijkse inname. Ze riepen ook op tot het plaatsen van voedingsetiketten op de voorkant, niet de achterkant, van verpakkingen; het gebruik van beter leesbare lettertypen; het bekendmaken van hoeveelheden cafeïne; en meer rigoureuze definities van “volkoren”, “natuurlijk” en “gezond.”
Terug in de minder-volkomen-gezonde achterkant van de Romeo & Cesare oase, opende Marlene Schwartz de vriezer om een pint Ben & Jerry’s Chocolate Fudge Brownie-ijs te halen. Ze vond meer misleidende etikettering: een “portiegrootte” van een half kopje.
Geen wonder dat een “portie” slechts 260 calorieën bevat.
“Degenen onder jullie die thuis maatbekers hebben, haal er een half kopje uit en vertel me hoe vaak” je slechts zoveel eet in een Ben & Jerry’s “portie,” zei Schwartz. Ze zei dat het onderzoek van haar centrum uitwees dat een typische portie duidelijk groter is. Sommige mensen eten de hele pint!
Haar oplossing: Laat de FDA bedrijven verplichten om de portiegroottes aan te passen aan de realiteit. Met name wanneer uit onderzoek blijkt dat de werkelijke portiegrootte 100 procent groter is dan de vermelde portiegrootte.
En de suiker in de Ben & Jerry’s?
Per vermelde “portie,” bevat het ijs 27 gram. Een meer realistische eenkopshouding zou dan 54 gram bevatten. Oftewel meer dan 13 theelepels.
Dat is “prima, als je een kleine portie Ben & Jerry’s ’toetje van de dag’ wilt hebben,” adviseerde Schwartz. Hoe beperk je je portie tot een kopje? Schwartz raadde aan om de pint te verdelen met drie vrienden.