Sommige gebeurtenissen in het leven zijn gewoon inherent gênant, zoals wanneer je afscheid neemt van iemand en uiteindelijk in dezelfde richting loopt, of wanneer je ex op de fiets naast je zit tijdens spinningles. Sommige gebeurtenissen krijgen echter een slechte naam omdat ze ongemakkelijk zijn, terwijl dat echt niet nodig is. Het “wat zijn wij?”-gesprek zou bijvoorbeeld helemaal niet ongemakkelijk moeten zijn. Het zou eigenlijk alleen maar moeten bevestigen wat jullie allebei al weten: dat de situatie waarin jullie zitten werkt of niet werkt. Eerlijk gezegd heb ik deze briljante theorie niet verzonnen; ik heb hem gestolen van de therapeut van mijn vriendin toen ze worstelde met een potentieel vriendje dat uiteindelijk een vermomde neuker bleek te zijn. Mijn vriendin ging zes weken met deze jongen om en had werkelijk geen idee of hun relatie zou evolueren of dat het nog eens zes weken in dit vreemde ongewisse zou blijven. Dus, om haar antwoord te krijgen, wilde mijn domme lieve vriendin hem gewoon rechtuit vragen of hij haar vriendje wilde zijn.
Hoewel ik de moed en directheid toejuich, is het probleem met deze aanpak dat je jezelf opwerpt om echt teleurgesteld te zijn in iemand die je echt leuk vond, terwijl je hem ook alle macht geeft. Niet te vergeten, je zet hem in een potentieel ongemakkelijke situatie. Dus de therapeut zei: “Als je hem vraagt of hij je vriendje wil zijn omdat je niet zeker weet waar hij met zijn hoofd zit, dan heb je je antwoord al.” Like, damn.
Als je in een vergelijkbare positie zit en je onzeker voelt over waar de dingen staan en antwoorden nodig hebt, met alle middelen, dwing jezelf dan niet om gewoon te wachten tot zijn verlangens en intenties duidelijker worden. Maar iemand gewoon overvallen met een DTR gesprek is ook niet de juiste zet. Dus, wat doe je dan eigenlijk? Gelukkig heb ik genoeg versies van dit probleem meegemaakt om alle opties te hebben uitgeput.
End It
Kijk, als je echt wilt daten met de jongen die je geen enkele aanwijzing geeft dat hij iets meer wil dan wat jullie de laatste weken aan het doen zijn, dan moet je misschien de muziek onder ogen zien en er gewoon een punt achter zetten. Ik zeg niet dat je het uit moet maken met een geweldige jongen die je echt leuk vindt omdat hij je niet binnen drie weken aan zijn ouders voorstelt. Ik zeg dat als je al minstens een maand met een jongen omgaat en je merkt dat jullie helemaal niet vooruit zijn gegaan (jullie zien elkaar maar een keer per week, hebben zijn vrienden nog niet ontmoet, hij komt nooit bij jou thuis, etc.), dan lijkt het erop dat hij de dingen wil laten zoals ze zijn in termen van serieusheid. Zelfs zonder het expliciet te zeggen, zou je in staat moeten zijn om enkele aanwijzingen op te pikken op basis van zijn acties.
We hebben allemaal gehoord van de uitdrukking “vertrouw op je instincten,” dus als je het gevoel hebt dat jullie twee niet op dezelfde pagina zitten over wat je van elkaar wilt, ben je dat waarschijnlijk niet. Het is onwaarschijnlijk dat een persoon die je niet veel geeft je totaal zal verrassen en uiteindelijk iets serieuzers wil-vooral als hij je consequent niets anders heeft gegeven dan “laten we dit casual houden” vibes. Het beëindigen van een afspraakje zou niet ongemakkelijk moeten zijn; in feite zou het een soort opluchting moeten zijn- in ieder geval voor jou, omdat je geen zin meer hebt om met deze clown om te gaan. Omdat je hem zeker geen sh*t verschuldigd bent, voel je niet verplicht om van het gesprek een langdradig gesprek te maken. Onthoud gewoon je belangrijkste punten en ga verder.
Niets doen
De kans is groot dat je na een paar weken nog niet echt een goed beeld hebt van wie deze persoon is, dus er is een mogelijkheid dat hij bijdraait en op dezelfde bladzijde als jij terechtkomt. Als je een geduldig persoon bent, zou dit een goede route voor je kunnen zijn. Zoals ik al zei, er is geen specifieke hoeveelheid tijd die voorbij moet gaan voordat je iets doet, maar als je gedachten over de zaak tussen onzeker en “dit gebeurt niet,” dat is waarschijnlijk wanneer je moet een soort van stap te zetten. Zoals de underdog van The Hunger Games Plutarch Heavensbee ooit zei: “It’s all about moves and countermoves.” Hoewel hij verwees naar de regering die subtiel en langzaam een moord op Jennifer Lawrence ensceneerde, kan hetzelfde worden gezegd over daten.
Ik zou niet aanraden om te wachten en hopen dat hij op een dag van gedachten verandert, want dat kan natuurlijk heel slecht aflopen, maar als je je hoopvol voelt dat op een gegeven moment in de nabije toekomst, dingen zullen veranderen, met alle middelen, verpest een goede zaak niet. Als er genoeg tijd voorbij is gegaan dat je er wel vertrouwen in hebt dat jullie allebei met dezelfde titel aan elkaar denken, zal het gesprek vanzelf gaan en zal het zijn wat het tegenovergestelde van gênant is. Bijvoorbeeld, nadat ik twee maanden met mijn studievriendje had gedatet, sms’te hij me op een avond en zei: “Ik heb je net mijn vriendin genoemd tegen een van mijn vrienden. We gaan uit, toch?” *slow clap*
Ask What’s Going On
Tbh, ik geef de voorkeur aan een meer assertieve aanpak om sh*t gedaan te krijgen, maar als je deze persoon niet wilt afschrikken, is het een goed idee om het gesprek te beginnen met een vraag. Als ik zeg “deze persoon afschrikken,” bedoel ik niet van jou, de hete koningin die de zaken in haar eigen handen neemt, ik bedoel van de betrokkenheid. Naar mijn mening, als de persoon is de moeite waard dating, hij is waarschijnlijk de moeite waard om op te wachten als alles wat hij echt nodig heeft is een beetje tijd. Aan de andere kant, als hij iets zegt als, “Ik vind het echt leuk om met je om te gaan en ik wil dat graag blijven doen, maar ik weet dat ik niet snel in een vaste relatie wil zitten,” voel je dan vrij om hem te laten vallen. Beide soorten reacties rechtvaardigen de “Wat wil je hiermee bereiken” vraag, omdat geen van beide soorten jongens (degene die meer tijd nodig heeft en degene die wil blijven afspreken) het gesprek zal aangaan. Laten we eerlijk zijn, geen enkele jongen die op dit moment geen relatie met je wil, zal eerst DTR doen, want dat heeft geen zin. Als je zijn hand forceert, om het zo maar te zeggen, dan krijg je in ieder geval wat duidelijkheid en is de volgende zet aan jou. Als je de reactie krijgt die bij je past, kun je blijven doen wat je doet en wat tijd voorbij laten gaan, en als je de f*ck boy reactie krijgt, kun je weglopen.
Aan het eind van de dag is er geen perfecte manier om The Talk te hebben, dus vertrouw op hoe je je erover voelt en doe wat je voelt dat het meest zinvol is. De les die je hieruit kunt trekken is dat dit geen wereldschokkend gesprek hoeft te zijn dat echt lastig en/of verontrustend is. Natuurlijk, als de uitkomst van dat gesprek je een soort van gevoel geeft dat niet koningin-achtig is, is dat helemaal oké omdat we allemaal weten dat mannen teleurstellend zijn in hun aard, maar het gesprek zelf zou gemakkelijk moeten zijn zolang je weet wat je ervan wilt.
Images: Giphy (3); Unsplash