Free Press

Hij was Esthers adoptievader, mentor, vertrouweling, cheerleader, en medeleider om op te komen voor de rechten van hun Joodse gemeenschap. Het leven van Mordechai lijkt misschien van secundair belang in het buitengewone verhaal van Esther in de Bijbel, maar Mordechai was meer dan alleen haar oom die haar verwelkomde als zijn eigen dochter.

Wie is Mordechai in de Bijbel?

Als je het boek Esther leest, zul je zien dat Mordechai een belangrijke rol speelde bij het waarborgen van de veiligheid van niet alleen Esther en het Joodse volk, maar ook bij het ontmaskeren van verraad in het koninkrijk van haar man, koning Ahasveros. Zijn daden in het levensverhaal van Esther in de Bijbel zijn karakteristiek voor eigenschappen die wij ook kunnen hebben of waarvan we zouden willen dat we er meer van omarmden in het leven: wijsheid, mededogen, geloof, moed en hoop.

Deze eigenschappen belichamen een man die door God in situaties werd geplaatst waarin hij moest opkomen voor de rechten van anderen, in plaats van zich in de schaduw te verschuilen. Hij werd een man die niet alleen in zijn eentje een klein meisje opvoedde, maar in haar innerlijke kracht en zalving door God zag die zij niet kon zien. Als we de persoonlijkheid van Mordechai onderzoeken, beginnen we te zien dat zelfs in de ongelooflijke ervaringen die hij meemaakte, hij net als wij was in hoe hij reageerde, voelde en geloofde in zijn situatie.

Mordechai had medelijden met de behoeften van anderen.

Het is vanaf het begin van het boek Esther duidelijk dat Mordechai’s hart altijd klopte voor de noden van anderen, wat het meest begon toen hij zijn verweesde nichtje Hadassah (later Esther genoemd) in huis nam na de dood van haar ouders. Toen Esther werd meegenomen en klaargestoomd om de volgende koningin te worden, was Mordechai niet ver van haar vandaan en wachtte zelfs buiten haar vertrekken om van de andere vrouwen daar over Esther te horen (Esther 2:11).

Hij toonde ook zijn medeleven toen hij hoorde van het plan van Haman om alle Joden in het koninkrijk te laten doden en hij droeg zak en as om zijn droefheid over het tragische besluit te tonen. Volgens de website Collins English Dictionary werden zakdoek en as gedragen als een openbare uiting van verdriet, wroeging of berouw.1 Zelfs toen Esthers dienaren hem kleren van de koningin brachten om te dragen, weigerde Mordechai omdat hij het verdriet van zijn volk voelde en wilde dat hun vermeende lot een herinnering zou zijn voor allen in het koninkrijk, inclusief Esther.

Er zijn waarschijnlijk verschillende situaties in ons eigen leven geweest waarin we ons medeleven hebben getoond met de mensen om ons heen, van het dragen van speldjes/shirts om de kankerstrijd van een geliefde te herdenken tot het deelnemen aan vredesbijeenkomsten of townhall-bijeenkomsten om onrechtvaardigheden aan de kaak te stellen tot het aanbieden van een logeeradres voor een vriend die moeilijke tijden doormaakt. Wij hebben, net als Mordechai, harten die kloppen voor onze medemens en we zullen doen wat we kunnen om hen te laten zien dat ze ertoe doen en dat we van hen houden.

Mordechai had de wijsheid om zijn verstand te gebruiken.

Mordechai’s intelligentie werd in de eerste hoofdstukken van Esther misschien niet meteen herkend, maar hij wist wat hij moest doen in situaties waar de koning bij betrokken was. Hij vertelde Esther eerst haar Joodse afkomst niet te onthullen en te wachten tot nadat zij Hamans plan om de Joden te doden met koning Ahasveros had gedeeld, om haar Joodse afkomst te laten zien en haar pleidooi zinvoller te maken om de koning te beïnvloeden (Esther 2:10; 8:3).

Mordechai bracht Esther ook op de hoogte van het complot van de eunuchen om de koning te doden, waarbij hij ervoor zorgde dat de kennis door Esther aan de koning werd gebracht in plaats van doorgegeven van koningsknecht aan koningsknecht (Esther 2:21-22). Hoewel zijn naam werd genoemd als degene die het complot had ontdekt, was Mordechai slim genoeg om in te zien dat de kennis van het complot niet alleen de koning zou behagen, maar hem ook meer waardering voor Esther zou doen krijgen.

Mordechai’s vermogen om een situatie te doorzien en te weten wanneer hij moest handelen en wanneer hij zich gedeisd moest houden, stelde hem in staat te weten hoe hij Esther het beste in een gunst bij de koning kon brengen. Dit redde niet alleen zijn leven en dat van Esther, maar zorgde er ook voor dat hun Joodse gemeenschap gespaard bleef.

Mordechai had de moed om voor zijn overtuigingen uit te komen.

Een eigenschap die niet te ontkennen valt bij Mordechai, is dat hij nooit toegaf aan de druk van leeftijdgenoten. Hij was trots op zijn Joodse afkomst en kon gemakkelijk in mensen herkennen of ze goede bedoelingen hadden of niet.

Dat was nooit duidelijker dan bij zijn ontmoetingen met Haman, de door de koning bevorderde tweede-in-bevelhebber. Zijn promotie betekende dat velen in het koninkrijk gedwongen waren voor hem te buigen op bevel van de koning, maar Mordechai volgde dit bevel niet op (Esther 3:2-3). Haman werd op de hoogte gebracht van deze overtreding en vanaf dat moment bekeek hij Mordechai met minachting en voelde zich alleen tevreden in de wetenschap dat hij wraak zou kunnen nemen op Mordechai met het plan om de Joden te doden (Esther 3:5-6).

Ondanks dat er een grote kans bestond dat Haman hem zou doden, deinsde Mordechai er niet voor terug om voor zijn overtuigingen op te komen, vooral zijn overtuiging dat Haman geen man was die het waard was om voor gebogen te worden. Dit werd nog sterker toen Mordechai hoorde van Haman’s complot en in rouw in zak en as verbleef. Deze daden bewijzen dat Mordechai geloofde dat trouw zijn aan zijn overtuigingen belangrijker was dan het volgen van de leiding van het koninkrijk en vervolgens teleurgesteld te zijn in zichzelf.

Mordechai had hoop in Gods roepingen en voorzieningen.

Een van de meest gevierde verzen in de Bijbel komt van de lippen van Mordechai, toen hij tot Esther sprak over waarom zij degene moest zijn die koning Ahasveros moest vertellen van het complot van Haman. Hij maakt niet minder waar dat wanneer de koning Esther’s Joodse afkomst ontdekt, zij hetzelfde lot zal ondergaan als alle anderen in de gemeenschap.

Hoewel hij haar hoop inboezemde dat deze moeilijke positie waarin zij zich bevond, misschien door God voor haar was verordend. “Maar wie weet of gij voor zulk een tijd als deze in het koninkrijk zijt gekomen?” (Esther 4:14). Na deze bemoedigende woorden wist Esther dat ze door vasten en bidden met God in contact moest komen om zijn plan voor de omstandigheden te leren kennen.

Dit zou kunnen verklaren waarom Mordechai Esther van meet af aan opdroeg haar joodse afkomst niet te onthullen; dat hij ruim vóór haar wist dat dit een belangrijke factor zou zijn die niet alleen het leven van haar volk zou redden, maar ook dat van haarzelf, Mordechai, en zelfs de koning. Net als Mordechai kunnen wij Gods roeping en leiding in een situatie ontdekken als we proberen de situatie door Zijn perspectief te zien.

Het geloof van Mordechai werd beloond omdat hij in Gods ogen juist handelde.

Door het hele boek Esther heen scheen Mordechai’s geloof in God door als een baken van hoop voor de mensen om hem heen en een bron van kracht voor Esther. Zijn woorden en daden weerspiegelden een man die niet uit was op prestige of het volgen van de menigte, maar opkwam (soms alleen) voor wat hij geloofde van God en Zijn wil.

Om die reden zegende God Mordechai rijkelijk, terwijl hij ernaar streefde om anderen te herinneren aan Gods voorzieningen voor hen. Toen Mordechai het complot van de eunuchen ontdekte om de koning te doden, dacht hij daar niet meer aan totdat hij hoorde dat de koning Mordechai wilde eren met een koninklijk gewaad en een optocht (Esther 6:8-10). De zegeningen van de koning gingen ook door nadat Esther Haman had ontmaskerd voor zijn complot: met Haman’s ophanging, Mordechai’s bevel aan de Joden om zichzelf te beschermen tegen hun aanvallers, en Mordechai’s benoeming tot tweede in bevel van de koning (Esther 8-10).

Deze onverwachte zegeningen van God waren niet bedoeld om Mordechai te verheffen, maar het was voor hem bedoeld om Gods opdrachten voor vrede in het koninkrijk en een blijvend vertrouwen op God voort te zetten (Esther 10:3). De geliefde Billy Graham definieerde Gods doelen voor zegeningen met een vergelijkbare denkwijze: “Al deze materiële zegeningen zijn gaven van God, gegeven opdat wij ons zouden vernederen, voor Hem op onze knieën zouden vallen en Zijn naam zouden aanroepen. “2 Door te doen wat hij wist dat Gods roeping voor hem was, werd Mordechai door God gezegend en in een positie geplaatst om Gods zending op grotere schaal voort te zetten.

Mordechai deed niet wat hij deed voor Esther, de koning en zijn volk omdat hij hoopte in een koninklijke positie geplaatst te worden; hij deed wat hij deed omdat het juist was in de ogen van God en wist dat zelfs als zijn daden zijn dood veroorzaakten, hij eeuwig leven zou hebben bij zijn Vader. Daarnaast belichaamde Mordechai verschillende eigenschappen die we in onszelf kunnen terugvinden (medeleven met anderen, opkomen voor onze overtuigingen, wijsheid gebruiken in ons leven) die ons eraan herinneren dat we allemaal, net als Mordechai, door God geroepen kunnen worden om leiders in het geloof en voorbeelden voor anderen te zijn

Bronnen

• Collins English Dictionary, s.v. “sackcloth and ashes.”
• Billy Graham, 2018. “Onze vele zegeningen.” Billy Graham Evangelistic Association.

Blair Parke is een freelance schrijver voor BibleStudyTools.com en redacteur voor Xulon Press. Blair is afgestudeerd aan de Stetson University met een Bachelor in Communicatie en werkte eerder als schrijver/redacteur voor verschillende lokale tijdschriften in Centraal-Florida, waaronder Celebration Independent en Lake Magazine in Leesburg, Florida en werkt momenteel freelance voor het Southwest Orlando Bulletin.