De Appalachian Trail is een van de meest herkenbare voetpaden in de hele wereld. Met een lengte van meer dan 2.000 mijl van Georgia helemaal tot Maine, gaat de route door 14 staten, beklimt 16 keer het equivalent van de Mount Everest en neemt ongeveer 5 miljoen stappen in beslag om te voltooien. Geen enkel deel van de Appalachian Trail is gemakkelijk, maar sommige zijn ronduit uitdagend. Of je nu dagenlang rotsklimt, door keienvelden kruipt of met minder dan een mijl per uur van bergtoppen afdaalt, deze delen van de Appalachian Trail zijn niet voor de zwakkeren onder ons en zullen zelfs de moedigste wandelaar op de proef stellen.
Ben je klaar voor de uitdaging? Hier zijn de zwaarste stukken van de hele Appalachian Trail.
Note: De meeste mensen die de Appalachian Trail bewandelen gaan in noordelijke richting, beginnen bij Springer Mountain in Georgia en wandelen in de richting van Maine, dus we hebben de mijlpalen op basis van deze referentie gebruikt. Houd er rekening mee dat het pad in de loop van de tijd verandert, dus mijlpalen kunnen van jaar tot jaar licht verschillen.
Southern Maine
Mijlpaal : 1.909 Afstand : Ongeveer 100 mijl
Voor wandelaars die naar het noorden gaan, is het bereiken van Maine een belangrijke mijlpaal, en ze worden beloond met dit gedeelte dat misschien wel het meest uitdagend op het pad is. Wandelaars worden vertraagd tot een bijna kruipende als ze klauteren op steile, geërodeerde delen van het pad, schuiven hun packs rond rotsblokken door de 1-mijl Mahoosuc Notch, grijpen boomwortels te stabiliseren op klimmen, en afhankelijk van het seizoen, de strijd wolken van muggen en zwarte vliegen. Dit gedeelte van de route is ook mentaal belastend omdat wandelaars het eindpunt hebben bereikt en klaar zijn om te gaan. Maar wees niet bang, Maine wordt een stuk vriendelijker naarmate de route noordelijker loopt. Kijk op de Maine Appalachian Trail Club voor meer info.
White Mountains, New Hampshire
Mijlpaal : 1,792 Afstand : Ongeveer 100 mijl
Appalachian Trail doorwandelaars hebben lang gewacht om consequent boven de boomgrens te blijven en te genieten van ongelooflijke panoramische uitzichten. New Hampshire’s White Mountains bieden precies dat, je zult er wel voor moeten werken. Overgangen zijn er bijna niet, en het pad wordt weinig meer dan gemarkeerde rotsglijbanen. In dit gedeelte zijn de beklimmingen en afdalingen glibberig en onbeschut, waarbij wandelaars vaak meer dan 1.000 voet per mijl winnen of verliezen. Maar het uitzicht en het gevoel van voldoening maken het allemaal de moeite waard. De pure schoonheid van het White Mountain National Forest is iets dat iedereen zou moeten zien.
The Roller Coaster, Virginia
Mijlpaal : 995 Afstand : 13.5 mijl
Dit is de kortste sectie die hier vermeld staat, maar laat het niet buiten beschouwing. Het wordt niet voor niets de “Roller Coaster” genoemd. In iets meer dan 13 mijl, bevat deze sectie 10 beklimmingen en afdalingen van enkele honderden meters elk. Het is een meedogenloos op en neer met steile, quad-busting hellingen. Stop na afloop voor een rustpauze bij het Blackburn Trail Center en geef jezelf een groot schouderklopje.
Northern Pennsylvania
Mijlpaal : 1,150 Afstand : Ruwweg 150 mijl
Als je naar een dwarsdoorsnede van Northern Pennsylvania kijkt, is het verleidelijk om deze sectie af te schrijven als een vlakke cakewalk op lage hoogte. Maar wandelaars opgelet: de ondergrond in deze sectie is wat je krijgt. Over een afstand van meer dan 100 mijl doorkruisen wandelaars het rotsachtigste deel van de hele Appalachian Trail, starend naar hun voeten, proberend kleine puntige rotsen te ontwijken die de zolen kneuzen, grotere rotsen die erop wachten een enkel te verzwikken, en rotsblokken die eerst vermakelijk zijn en dan vermoeiend worden om te beklimmen. Sommige kilometers in deze sectie lijken niet eens op een trail, gewoon een uitgestrektheid van rotsen die in elke richting omhoog steken met af en toe een witte streep om wandelaars te laten weten dat je (op de een of andere manier) nog steeds op de trail bent.
Mt. Katahdin, Maine
Mijlpaal : 2,186 Afstand : 10 mijl heen en terug
De top van Katahdin is het noordelijke eindpunt van de AT, het eindpunt voor wandelaars die noordwaarts trekken. Het is ook de langste klim van de hele route. Het Katahdin Stream Campground ligt op 1.088 voet hoogte, met de top van Katahdin vijf mijl noordelijker op een hoge 5.268 voet. Wandelaars gebruiken hun armen om zich over rotsblokken te hijsen, grijpen sporten die in rotsen zijn geboord om steile wanden te beklimmen, en genieten van het laatste, winderige plateau voordat ze dat iconische houten bord bereiken dat het einde van de Appalachian Trail markeert. Hoewel de opgetogenheid (en belachelijke conditie) van doorwandelaars op dit punt betekent dat de klim en afdaling niet als veel zullen aanvoelen, is deze klim voor de gemiddelde wandelaar afmattend en onbeschut, maar volledig de moeite waard. De huidige condities op Katahdin vindt u hier.
Southern Virginia
Mijlpaal : 466 Afstand : Ongeveer 150 mijl
Virginia vlakt af naarmate de wandelaars noordelijker gaan, maar in Zuid-Virginia vindt u bergkam na bergkam: 1000 voet omhoog, 1000 voet omlaag. Als het pad zich rond een andere switchback slingert, kan het lijken alsof je de bergkam hebt bereikt, alleen maar om het pad te laten draaien om meer klimmen te onthullen. De mentale impact van dit gedeelte is ook groot, want Virginia bevat het langste gedeelte van de route, meer dan 500 mijl. Wandelaars zijn gewend geraakt aan het overschrijden van staatsgrenzen en het gevoel van voltooiing dat daarmee gepaard gaat, dus het doorbrengen van een volle maand in één staat kan als een nederlaag aanvoelen.
Geschreven door RootsRated Media voor Catoma.