Free Press

Als je een affaire hebt gehad, zit je misschien nog steeds in een spagaat van schuldgevoelens, schaamte en besluiteloosheid. Ontrouw overleven als de bedrieger zelden empathie of hulp krijgt van zijn/haar invloedssfeer. Dat bereik is meestal gereserveerd voor de bedrogen.

Het is moeilijk om een nauwkeurige telling te krijgen van hoeveel mensen hun relaties bedriegen. Percepties van wat vreemdgaan precies inhoudt, hebben een breder dan absoluut spectrum, niet iedereen is toeschietelijk, en niet alle huwelijken overleven.

Geschat wordt echter dat 30-60% van de getrouwde individuen in de VS hun echtgenoten op een bepaald punt in hun huwelijk zullen bedriegen. Er bestaan trendverschillen voor verschillende leeftijdsgroepen en geslachten, maar wat hier van belang is, is het feit dat ontrouw gebeurt. Heel veel.

Dat betekent dat in elk willekeurig huwelijk waarin sprake is van ontrouw, minimaal twee mensen zeer belangrijke beslissingen te nemen hebben. Het betekent ook dat een heleboel mensen worden begraven in het wrak van deze verwoestende maar niet zelden keuze. Kinderen, familie, vrienden, collega’s, kerkgemeenschap – direct of indirect voelen zij allemaal de impact op een relatie die ook zij ooit vertrouwden.

Maar twee mensen worden vaak over het hoofd gezien als het gaat om het belang dat wordt gehecht aan genezing na ontrouw: de bedriegende echtgenoot en de affairepartner. Ook zij lijden. Ook zij moeten genezen en hun weg terugvinden naar heelheid.

In termen van het overleven van ontrouw als de bedrieger in een huwelijk, is de miljoen-dollar-vraag of je in het huwelijk moet blijven of het verlaten. (En dat veronderstelt dat de bedrogen echtgenoot in het huwelijk wil blijven.) Hoe dan ook, ten minste twee mensen zullen hun smaak van afwijzing krijgen.

Overleven relaties die begonnen zijn als affaires? Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen – maar van de affaire-relaties die tot een huwelijk leiden, eindigt 75% al na vijf jaar in een echtscheiding.

Verrassend genoeg wordt van de 40-50% van de huwelijken die in een echtscheiding eindigen, slechts 15% van die scheidingen toegeschreven aan ontrouw. Zelfs als door ontrouw ontsierde huwelijken uiteindelijk ontbinden, doen de meesten dat om andere redenen. “Onredelijk gedrag” is goed voor bijna de helft van alle scheidingen.

Dat betekent dat de meeste eerste huwelijken die te lijden hebben gehad van een affaire er op de een of andere manier in slagen om intact te blijven. En als dat het doel gaat worden, of zelfs de standaard uitkomst, dan moeten beide echtgenoten en het huwelijk genezen.

Het overleven van ontrouw als de bedrieger moet met evenveel zorg en belang worden behandeld als het overleven van ontrouw als de bedrogene.

Hier volgen 6 tips om ontrouw als de bedrieger te overleven en je huwelijk te laten werken.

1. Beëindig de affaire.

Dit ligt meer voor de hand dan dat het gemakkelijk is, vooral als je een diepe emotionele relatie met je affairepartner hebt ontwikkeld. Zulke affaires kunnen aanvoelen als een tweede huwelijk, en het kan erg moeilijk zijn om ervan weg te lopen.

“Goed en fout” even buiten beschouwing gelaten, kunt u heel veel geven om het welzijn van uw affairepartner, zelfs als u weet dat u terug moet keren naar uw huwelijk. Alleen u kunt het zelfonderzoek doen dat bepaalt welke richting u moet inslaan.

Maar als het herstellen van je huwelijk je doel is, dan heb je geen andere keuze dan je affaire te beëindigen. Volledig. Geen contact, geen incidentele berichten, geen zoeken op sociale media, geen terwijl-ik-in-de-buurt drive-bys.

U en uw echtgenoot zullen een lange, moeilijke reis voor de boeg hebben. En je kunt op geen enkele manier authentiek werk verrichten als je nog steeds je energie en genegenheid verdeelt.

1. Doe je zielonderzoek.

Overleven van ontrouw als de bedrieger in een relatie zal eindeloos veel antwoorden en uitleg van je vragen. Je kunt pas eerlijk zijn tegen je partner als je eerst eerlijk bent tegen jezelf.

Onderzoek alles, van de zuiverheid van je wroeging (heb je spijt van het vreemdgaan of ben je gewoon betrapt?) tot je redenen om vreemd te gaan. Onthoud dat uw redenen (emotionele/seksuele verlating, sensatie zoeken, etc.) geen rechtvaardigingen zijn. Verklaringen helpen je om je huwelijk te onderzoeken en te versterken. En je zelfonderzoek moet heel eerlijk en ruw zijn als je echtgenoot je wil vertrouwen om getrouwd te blijven.

1. Beloof je tot volledige eerlijkheid.

Je zult moeten accepteren dat het vertrouwen van je echtgenoot moeilijk te winnen zal zijn. U hebt het vertrouwen van uw echtgenoot op een manier beschaamd die niet kan worden hersteld door een paar openhartige gesprekken in huwelijkstherapie. Je werk zal doorgaan, net als de vragen. Het is belangrijk dat je dit van tevoren weet, zodat je liefdevol reageert en niet defensief.

Dit proces is een zeer kwetsbaar proces. Uw echtgenoot zal onvermijdelijk doorschieten in vragen die een afspiegeling zijn van het herkauwen van smerige details. Om deze reden zou u moeten overwegen een huwelijkstherapeut/therapiepaar te bezoeken dat gespecialiseerd is in ontrouw.

Een professional die zich inzet voor het welzijn van uw huwelijk zal u kunnen helpen om veilig door deze delicate gesprekken te navigeren. Hij/zij weet de juiste balans te vinden tussen de behoefte van uw echtgenoot om van de relatie op de hoogte te zijn en het risico van onnodige trauma’s.

1. Accepteer de verantwoordelijkheid.

Alleen u als bedrieger zult volledig begrijpen hoe zwaar het schuldgevoel is dat met het overleven van ontrouw gepaard gaat. Het zal altijd deel uitmaken van de context van uw relatie terwijl u eraan werkt om het vertrouwen van uw echtgenoot opnieuw te verdienen. Weet dat het langer kan duren dan u zich voorstelt.

Het is noodzakelijk dat u de volledige verantwoordelijkheid accepteert voor uw keuze om een affaire te hebben in plaats van de problemen in uw huwelijk aan te pakken.

Dit betekent niet dat uw echtgenoot geen verantwoordelijkheid draagt voor zijn/haar gedrag in uw relatie. Het betekent alleen dat u niet gedwongen werd om een affaire te hebben. U koos dat als uw manier om met uw gevoelens en de problemen in uw huwelijk om te gaan.

Hoezeer u zich ook in het nauw gedreven voelt wanneer u met uw echtgenoot over de affaire communiceert, u moet hem/haar nooit de schuld geven. Nogmaals, een deskundige kan u helpen deze gesprekken op een voor u beiden veilige en productieve manier te voeren.

1. Ben bereid een nieuw huwelijk op te bouwen.

Op dit punt hebt u echt geen keus als u in uw huwelijk wilt blijven. Ja, u zou kunnen doen wat veel echtparen doen uit pragmatische overwegingen en uit angst. Je zou kunnen kiezen om samen te bestaan en de ervaring onder het tapijt vegen van “het redden van gezicht” en het vermijden van permanente verandering.

Maar als u uw huwelijk echt wilt laten werken, zullen u en uw echtgenoot een nieuwe relatie moeten ontwerpen. U zult beiden moeten beslissen wat u gaat bijdragen en veranderen, meer dan alleen het overleven van ontrouw? Hoe zullen jullie beter voldoen aan elkaars behoeften en verwachtingen? Wat kunt u van elkaar verwachten?

Als de bedrieger, zult u ongetwijfeld het gevoel hebben dat de last van de verandering vierkant op uw schouders rust. Maar door op koers te blijven en te bewijzen dat u vastbesloten bent om met uw echtgenoot te “hertrouwen”, opent u de deur naar nieuwe mogelijkheden. En u zet de toon om de affaire in het verleden te laten als een pijnlijke – maar niet verspilde – leerervaring.

1. Leer en vergeef.

Geen enkele ervaring is zo’n inspanning waard als u er niets van leert. Gebruik deze gelegenheid om op te staan en kennis te nemen van je patronen, overtuigingen en angsten. Hoe zijn ze ontstaan? Waar moet je aan werken? Wat zijn uw sterke punten en gaven die u kunt inzetten om u en uw echtgenoot te helpen triomferen op deze reis?

Uw toewijding om te leren van uw verraad en de schade die het zoveel mensen heeft berokkend, zal de weg bereiden voor u om uzelf te vergeven.

De ironie van het overleven van ontrouw – als de bedrieger en als de verradene – is dat het de beste, meest vastberaden eigenschappen van jezelf naar voren roept. Het vereist dat je doet wat je onvermijdelijk zou willen dat je in de eerste plaats had gedaan.

Het geschenk dat begraven ligt in de verscheurende ervaring van ontrouw is dat het je dwingt een beslissing te nemen over de kwaliteit van je leven in de toekomst. Er is niet langer de optie om onwetend te blijven. Alles wordt een keuze. Alles wordt een persoonlijke verantwoordelijkheid.

En, met de toewijding aan het verlossende werk dat voor je ligt, wordt alles ook een mogelijkheid.