Wij mensen zijn de enige soort op deze planeet die de superkracht van spraak heeft. Van woorden en gesprekken. We zijn gemaakt om te praten, en toch is er een groep mensen die zichzelf introvert noemt en niet (te) veel praat.
Hoe vreemd!
Ik ben nooit – en ik gebruik dit woord niet graag vanwege de populaire connotatie – “sociaal” geweest. Als introvert haat ik koetjes en kalfjes; altijd al geweest. Maar ik heb vaak lange, meanderende gesprekken met de paar mensen die mij dierbaar zijn in mijn leven. Ik heb een hekel aan praten zonder dat daar een noodzaak voor is (lees: roddels, thee-bijeenkomsten, high-fives op feestjes, zinloze binnenpretjes).
Dit betekent dat ik vaak naar mijn telefoon, boek of computerscherm zit te staren terwijl anderen zitten te gniffelen. Hoewel ik perfect tevreden ben met mijn huidige activiteit, word ik toch een aberratie. Ik word iemand die er voortdurend aan wordt herinnerd: “Je bent zo stil.”
Dit brengt me bij de “veronderstellingen”, de kleine stukjes over mezelf die mensen van tijd tot tijd met me willen delen. Vroeger werd ik er gek van – razend boos – zowel om de belachelijkheid van dit ongevraagde advies als om het feit dat sommige mensen er niets op tegen hadden om persoonlijk commentaar te geven aan iemand die ze niet eens goed kenden.
Mettertijd heb ik geleerd om beter met deze verbale aanval om te gaan. Nu doe ik het meestal af met een blik van amusement, irritatie, of absolute desinteresse.
Ik heb het gevoel dat ook jij, als introvert, wel eens met van die ongevraagde opmerkingen te maken hebt gehad. Hier zijn zeven dingen die mensen over mij veronderstellen omdat ik stil ben.
- Aannames over stille introverte mensen
- “Je bent zo verlegen!”
- “Ik had nooit gedacht dat je zo goed een presentatie zou kunnen geven.”
- “Je hoeft niet zo verwaand te doen.”
- “Heb je geprobeerd de anti-depressie hulplijn te bellen?”
- “Je leidt vast een saai leven. Hier is een aanbeveling voor een boek: How to Win Friends & Influence People.”
- “Je zult vast komen te zitten in een professionele sleur. Je moet netwerken.”
- “Ik ben zo moe van mensen die zich voordoen als ‘introvert’ terwijl ze gewoon niet goed zijn in praten! Oh, ik bedoel jou niet…”
- Je vindt het misschien leuk:
Aannames over stille introverte mensen
“Je bent zo verlegen!”
Natuurlijk is de enige reden waarom sommige mensen small talk vermijden verlegenheid. Maar dan zijn er de introverte mensen, de mensen die per definitie de voorkeur geven aan een rustige, prikkelarme omgeving – een die niet meer geklets met zich meebrengt dan nodig is.
Nu blijkt dat verlegenheid en introversie niet hetzelfde zijn. Terwijl verlegen mensen small talk vermijden vanwege een aangeboren angst dat ze negatief beoordeeld zullen worden, onthouden introverte mensen zich ervan omdat ze het vermoeiend vinden. Hoewel de twee elkaar af en toe kunnen overlappen, lijdt ieder mens dat liever op zichzelf is niet aan slopende verlegenheid.
“Ik had nooit gedacht dat je zo goed een presentatie zou kunnen geven.”
Ach, altijd die toon van verbazing als mijn benen niet trillen en mijn stem niet trilt terwijl ik voor een groot publiek spreek. Ik ben nooit bang geweest om in het openbaar te spreken, mede dankzij mijn moeder die me bijzonder graag aanmoedigde om deel te nemen aan debatclubs op school.
Wat ik niet leuk vind, is kletsen of roddelen met bekenden die ik alleen ken van het delen van de lift in het gebouw. Maar helaas denken veel mensen nog steeds dat introvert zijn en stotteren tijdens presentaties hand in hand gaan.
Opnieuw, dat is niet zo. In feite zijn veel introverte mensen uitstekende sprekers in het openbaar, omdat ze de gave hebben om naar anderen te luisteren (meer dan tegen hen te praten). Dit komt van pas bij het afstemmen van hun toespraak op de behoeften van hun publiek.
“Je hoeft niet zo verwaand te doen.”
Jep, dat ben ik. Degene die niet met mensen praat omdat ze het niet verdienen om tegen ze te praten. Niet meedoen met de ontbijtgroep op kantoor omdat ik thuis heb ontbeten is pure, onvervalste trots. Hetzelfde geldt voor het weigeren om iets te gaan drinken met de vrouwen van de vrienden van mijn man (die ik heel goed ken van die jaarlijkse nieuwjaarsborrel).
Niet veel praten is de ultieme verdoemenis: In de ogen van anderen maakt het je onbeleefd, verwaand, arrogant en onvergeeflijk trots.
“Heb je geprobeerd de anti-depressie hulplijn te bellen?”
Dat is wat ik zogenaamd doe – of probeer te doen – elk triest weekend dat ik thuis doorbreng, alleen met mijn gedachten. Ik lees liever dan dat ik uitga, en zit liever in mijn kussen dan dat ik ga winkelen – wat is dat, als het geen teken van depressie is?
Het ergert me hoe vaak introversie wordt verward met depressie. Thuisblijven, verzonken in een boek, moet toch vreselijk triest zijn als al je vrienden uitgaan?
Nee.
Vele introverte mensen houden net zoveel van uitgaan als de volgende persoon; ze doen het alleen op een andere manier. Ze brengen liever tijd door met een kleine groep vrienden of slechts één andere persoon, en ze praten liever over iets zinvols dan over koetjes en kalfjes om de tijd te doden.
“Je leidt vast een saai leven. Hier is een aanbeveling voor een boek: How to Win Friends & Influence People.”
Oh, dat heb ik 40.566 keer gelezen; hoe heb ik jou anders voor me gewonnen, mijn attente adviseur en weldoener? Maar ik denk dat ik voorbestemd ben om mijn saaie leven van stilte, het drinken van mijn koffie bij het raam thuis, het hebben van een katachtige beste vriend, en nooit toetreden tot de coole kinderen voor flash mobs. Het is duidelijk dat alle introverte mensen zich stierlijk vervelen, maar niet het lef hebben om iets te veranderen.
Deze opmerking maakt me op de een of andere manier nog steeds ongerust, elke keer als ik hem hoor. En dan zou ik willen dat ik kon uitleggen wat ik het saaiste tijdverdrijf vind: luisteren naar hun gezanik!
“Je zult vast komen te zitten in een professionele sleur. Je moet netwerken.”
Ik kom vaak dit vreemde idee tegen: Introverte mensen kunnen geen leiders zijn op het werk. Introverte mensen blijven stil, zelfs als ze constructieve, strategische beslissingen moeten nemen. Ze zijn ook slecht in het kiezen van een werklijn die aansluit bij hun persoonlijkheid en vaardigheden.
Noem me ouderwets, maar elke avond klanten verwennen en dineren is niet de enige manier om de bedrijfsladder te beklimmen. En zelfs in scenario’s waar dat wel zo is, knarsen carrièreminded introverte mensen hun tanden, gaan aan de slag en nemen dan wat vrije tijd om op te laden.
“Ik ben zo moe van mensen die zich voordoen als ‘introvert’ terwijl ze gewoon niet goed zijn in praten! Oh, ik bedoel jou niet…”
Maar dat zou je wel moeten. Introverte mensen houden zich, precies zoals jij denkt, graag op zichzelf omdat ze geen zinnige zinnen kunnen vormen en zich niet kunnen houden aan de beleefdheden die bij socialiseren horen. Het hele idee schrikt ze af.
Nee!
Alle introverte mensen zijn niet – surprise, surprise – sociaal onhandig. Veel van hen vermijden socialiseren omdat het hen uitput, niet omdat ze bang of angstig zijn. Introverte mensen zijn gewoon niet gemaakt om onophoudelijk oppervlakkige gesprekken te voeren. Dat is net zo normaal als moe zijn na een drukke dag op het werk of het lopen van een marathon. 
Je vindt het misschien leuk:
- Introverte mensen haten geen mensen, ze haten oppervlakkig socialiseren
- Waarom introverte mensen een absolute hekel hebben aan small talk
- Waarom zijn woorden zo moeilijk voor introverte mensen? Here’s the Science
- 15 Tekenen dat je een introvert bent met hoogfunctionerende angst
Vond je dit een leuk artikel? Meld u aan voor onze nieuwsbrieven om meer verhalen als deze te krijgen.