Free Press

Eetbare planten

Op het moment dat je tijdens je volgende kampeertocht of trektocht in de wildernis bent gestrand, geen paniek – er zijn genoeg dingen die je kunt eten als je geen paddenstoelenmix meer hebt. Van de zanderige woestijnen tot de smaragdgroene bossen, het vasteland van de Verenigde Staten is bezaaid met eetbare planten. Maar grazers opgelet: Het eten van de verkeerde plant kan je ziek maken of zelfs doden.

Dus, welk groen kun je eten, en welke planten moet je vermijden? Hier zijn zeven van de meest voorkomende eetbare planten die je in de VS kunt vinden.

Kattenstaarten

Kattenstaarten (Typha-soorten) komen overal in de VS voor, en verschillende delen van de plant zijn eetbaar op specifieke momenten van het jaar, aldus Catrina Adams, de directeur onderwijs van de Botanical Society of America. Kattestaarten zijn te herkennen aan hun dunne, zwaardachtige stengels en een unieke, bloeiende en pluizige zaadkop.

Je vindt ze vooral in het ondiepe water van moerassen, vijvers en langs de randen van meren. Om bij het goede spul te komen, moet je de wortels van de kattenstaarten uitgraven en de kleine, puntige scheuten aan de uiteinden van de wortels opsporen. Deze zetmeelrijke delen zijn het meest eetbaar in de herfst en winter, vertelde Adams aan Live Science.

Er zijn ook kattenstaarthartjes ⎯ malse witte scheuten die rauw of gekookt kunnen worden gegeten. De smaak is vergelijkbaar met die van komkommer, merkte Adams op, en deze scheuten zijn het lekkerst in de vroege zomer. Eenmaal thuis kun je zelfs kattenstaartschotel maken voor je vrienden en familie, en pronken met je nieuwe vaardigheden als overlever.

Klavertjes

Het vinden van een klavertjevier is altijd een teken van geluk, maar als je zonder voedsel in de wildernis bent gestrand, kan het tegenkomen van deze geluksbrenger op meer dan één manier geluk brengen.

Klavers (Trifolium-soorten), herkenbaar aan hun klaverblad, zijn vrijwel overal op gazons te vinden, aldus Adams. Ze zijn eetbaar van wortel tot bloesem, en je kunt ze rauw eten, gekookt en zelfs gesauteerd.

Rode klaver wordt al lang verondersteld de gezondheid van de bloedvaten bij vrouwen in de menopauze te verbeteren, volgens een studie uit 1999 in het Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism.

Paardebloemen

Paardebloemen (Taraxacum-soorten) worden vaak gezien als een onkruidoverlast, maar alle delen van de gewone gazonbloem kunnen worden gegeten, van de gele bloesem tot de wortels en bladeren, aldus Adams. De paardenbloem kan rauw of gekookt worden gegeten, hoewel de bladeren en wortels over het algemeen bitter zijn wanneer ze rauw worden ingenomen, terwijl de gele bloem zoet is, en kan worden gebruikt om siroop of zelfs paardenbloemwijn te maken.

Paardenbloembladeren of -groen worden soms zelfs aan salades toegevoegd, en hun wortels kunnen worden gedroogd en geroosterd om een koffieachtige vervanger te maken.

Redwood sorrel

Dit overblijvende kruid groeit meestal in de redwood bossen die zich uitstrekken van zuidwest Brits Columbia tot de San Francisco Bay Area van Californië. De plant is tussen de bomen vooral herkenbaar door zijn opvallende, doorschijnende witte bloemen.

Volgens Adams zijn alle delen van deze plant rauw of gekookt eetbaar, maar voorzichtigheid is geboden bij het innemen van het kruid. Roodhoutzuring (Oxalis oregana) is licht giftig, door de aanwezigheid van oxaalzuur, dat ook in spinazie voorkomt, aldus Adams. Hoewel deze plant alleen in kleine hoeveelheden moet worden gegeten, is het een van de meer algemeen geconsumeerde planten in de VS. Maar het innemen van te veel oxaalzuur kan braken of zelfs nierbeschadiging veroorzaken, zei Adams.

Peercactus

In de woestijnzanden van het zuidwesten is de cactusvijg (Opuntia-soort) gemakkelijk te herkennen aan zijn afgeronde “bladeren”, of pads, en bruinachtige naalden. De cactuskussentjes zijn het hele jaar door eetbaar, en staan bekend om de voedingsstoffen en het water dat erin is opgeslagen, aldus de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties.

Het is belangrijk om de stekels aan de buitenkant van het cactuskussentje zorgvuldig af te pellen en te verwijderen, anders heb je kans dat je met een mond vol naalden zit. Deze stekels lopen ook door tot in het sappige vruchtvlees aan de binnenkant van de cactus, en sommige deskundigen raden aan de bladeren met vuur te verschroeien om de stekels volledig te verwijderen.

Naast de cactusvullingen is er ook nog de vrucht van de cactusvijg, die gevuld is met zaden die smaken als een combinatie van kiwi en watermeloen. Je kunt zowel de bladeren als de zaden eten, en de beste tijd om de cactusvijg te eten is in de herfst, volgens de Southwest Parks and Monument Association.

Pickleweed

Als je op het strand of langs de kust bent gestrand, probeer dan wat pickleweed (Salicornia-soorten). Deze plant gedijt goed in zout water en is heldergroen in het voorjaar en de zomer. De naam komt van het augurkachtige uiterlijk van de stengelleden en de zoute smaak, aldus het Aquarium of the Pacific.

In Europa zeekraal genoemd, wordt augurkkruid daar af en toe als groente gebruikt, aldus het Food Network. De plant is vlezig en bladerloos, en kan rauw worden gegeten, aldus het Aquarium of the Pacific. (Het kan ook worden gestoomd – of, ja – ingemaakt.)

Arrowleaf balsamroot

Deze heldere plant (Balsamorhiza sagittata) komt veel voor in de koude, droge gebieden van het Westen, waaronder de noordwestelijke regio van de VS die populair is bij kampeerders en wandelaars. De balsemwortel heeft pijlvormige, driehoekige, spitse bladeren met prachtige gele bloemen.

Regionale Indianen gebruikten alle delen van deze plant – de wortels kunnen worden gebakken, gestoomd of rauw worden gegeten, terwijl de bloemstengels ook rauw kunnen worden gegeten, aldus het Amerikaanse ministerie van Landbouw. De zaden van de bloem zijn voedzaam, en de wortels kunnen worden gedroogd en geroosterd als koffiesurrogaat.

Gesnelde kampeerders moeten echter oppassen dat ze arrowleaf balsamroot niet verwarren met de giftige, maar sterk gelijkende Arnica montana bloem, ook wel bekend als wolfskerskruid. Het innemen van de arnica bloem is giftig voor de lever. Beide hebben gele bloemen, maar de bladeren van Arnica zijn niet driehoekig of puntig zoals de bladeren van een Arrowleaf bloem zijn.