Clinical Considerations and Recommendations

Is er een effectieve test voor het identificeren van vrouwen met een verhoogd risico op zwangerschapsvergiftiging? Tot op heden is van geen enkele test aangetoond dat deze betrouwbaar en kosteneffectief is. De positief voorspellende waarde van urinezuurspiegels is slechts 33 procent. De bruikbaarheid van Doppler velocimetrie van de baarmoederslagaders bij zwangere vrouwen met een laag risico is niet aangetoond.

Hoe moet de bloeddruk worden gemeten? Omwille van de nauwkeurigheid verdient het gebruik van een kwiksfygmomanometer de voorkeur en moet de manchetmaat geschikt zijn. De bloeddruk wordt gemeten na een rustperiode van 10 minuten of meer, waarbij de zwangere vrouw rechtop staat. In het ziekenhuis kan de bloeddruk worden gemeten terwijl de vrouw rechtop zit of op haar linkerzij ligt met haar arm ter hoogte van haar hart. De vrouw mag binnen 30 minuten voor de meting geen tabak of cafeïne gebruiken.

Wat is de beste behandeling voor zwangerschapsvergiftiging? Als de foetus prematuur is en de zwangerschapsvergiftiging mild is, is voortzetting van de foetale en maternale evaluatie aangewezen. De beste tests voor foetale evaluatie zijn nog niet vastgesteld. De werkgroep beveelt wekelijkse niet-stress tests en/of biofysische profielen aan (herhaald indien geïndiceerd op basis van de toestand van de vrouw), tweewekelijkse tests indien oligohydramnios of foetale groeibeperking wordt vermoed, en echografisch onderzoek om de drie weken. Dagelijkse beoordeling van foetale beweging kan nuttig zijn.

Laboratoriumtesten voor patiënten met milde zwangerschapsvergiftiging en zonder progressie omvatten wekelijkse bloedplaatjestellingen, leverenzymspiegels, nierfunctie-evaluaties, en eiwitspiegels (12- tot 24-uurs urineverzameling). Als er sprake is van progressie van de ziekte, moeten de tests vaker worden uitgevoerd.

Zwangere vrouwen die ver van de uitgerekende datum verwijderd zijn en ernstige zwangerschapsvergiftiging hebben, kunnen het beste worden behandeld in een centrum voor tertiaire zorg of in overleg met een obstetrisch gynaecoloog die deskundig is in het behandelen van hoog-risico zwangerschappen. Dagelijks laboratoriumonderzoek en foetale bewaking kunnen nodig zijn.

Verlossing bij vrouwen met het HELLP-syndroom, ongeacht de zwangerschapsduur, lijkt redelijk vanwege de ernst van het syndroom. Vóór 32 weken zwangerschap mogen vrouwen met het HELLP-syndroom alleen in een centrum voor tertiaire zorg of, met de juiste waarborgen en geïnformeerde toestemming, als onderdeel van een gerandomiseerd klinisch onderzoek in verwachting worden behandeld.

Is poliklinische behandeling geschikt? De Werkgroep rapporteert dat ziekenhuisopname vaak wordt aanbevolen voor vrouwen met beginnende pre-eclampsie. Na seriële beoordeling kan de setting voor verdere behandeling worden bepaald. Ziekenhuisopname tot de bevalling maakt snel ingrijpen bij complicaties mogelijk.

Ambulante behandeling kan een optie zijn bij vrouwen met milde zwangerschapshypertensie of zwangerschapsvergiftiging die ver van de uitgerekende zwangerschap verwijderd zijn. In deze situaties is frequente controle vereist en is ziekenhuisopname geïndiceerd als de pre-eclampsie verergert. Als therapietrouw een probleem is, moeten vrouwen met progressie van de ziekte of ernstige preeclampsie in het ziekenhuis worden opgenomen.

Is medisch beheer gunstig tijdens de bevalling? Er is veel bewijs voor het gebruik van magnesiumsulfaat om epileptische aanvallen te voorkomen bij vrouwen met ernstige pre-eclampsie en eclampsie. Behandeling met antihypertensiva, meestal hydralazine of labetalol, wordt over het algemeen aanbevolen voor vrouwen met een diastolische druk van 105 tot 110 mm Hg (of hoger). Hydralazine wordt intraveneus toegediend in doses van 5 tot 10 mg totdat de gewenste respons is bereikt. Labetalol wordt gegeven als een intraveneuze bolus van 20 mg, gevolgd door 40 mg na 10 minuten als de eerste dosis niet effectief is; vervolgens wordt elke 10 minuten 80 mg toegediend (maximale totale dosis: 220 mg).

Wat is de beste bevallingsmethode bij vrouwen met pre-eclampsie? Bij vrouwen met milde zwangerschapsvergiftiging wordt de voorkeur gegeven aan een vaginale bevalling op het einde van de zwangerschap. De optimale bevallingsmethode bij vrouwen met ernstige pre-eclampsie of eclampsie is niet geëvalueerd. Het gebruik van een keizersnede moet worden geïndividualiseerd.

Kan tijdens de bevalling anesthesie worden gebruikt? Indien nodig en in afwezigheid van coagulopathie, wordt de voorkeur gegeven aan regionale of neuraxiale analgesie/anesthesie.

Hoe moet eclampsie worden behandeld? Magnesiumsulfaat moet intraveneus of intramusculair worden toegediend om de convulsies onder controle te houden en herhaling te voorkomen. Volgens één protocol wordt een laaddosis van 4 tot 6 g verdund in 100 ml vloeistof gedurende 15 tot 20 minuten intraveneus toegediend; vervolgens wordt een continue intraveneuze infusie toegediend met een snelheid van 2 g per uur.

Maternale behandeling beheerst gewoonlijk de foetale bradycardie die vaak optreedt tijdens eclampsie. De bevalling moet tijdig plaatsvinden, maar een keizersnede is niet noodzakelijk. Nadat de patiënt is gestabiliseerd, hangt de wijze van bevallen af van verschillende factoren, waaronder de ontsluiting van de baarmoederhals, de zwangerschapsduur en de presentatie van de foetus.

Heeft invasieve hemodynamische bewaking een rol bij de behandeling? Invasieve hemodynamische bewaking (bv. longslagaderkatheter) kan nuttig zijn bij vrouwen met zwangerschapsvergiftiging met ernstige hart- of nieraandoeningen, longoedeem, behandelingsrefractaire hypertensie of onverklaarbare oligurie.

Kunnen zwangerschapsvergiftiging en eclampsie worden voorkomen? Antioxidant therapie (vitamine C, 1.000 mg per dag; vitamine E, 400 mg per dag) heeft veelbelovend aangetoond, maar grote, gerandomiseerde trials zijn nodig. Hoewel er controverse bestaat, heeft calciumsuppletie geen voordeel aangetoond in grote studies, en het meeste bewijs suggereert weinig of geen voordeel voor lage-dosis aspirine als preventie bij vrouwen in de lage-risicocategorie

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.