Free Press

Vandaag ga ik het hebben over de inwendige structuur van de rivierkreeft. Dit is het tweede deel van het artikel over de anatomie van rivierkreeften (het eerste ging over de uitwendige structuur).

In principe omvat de inwendige anatomie van rivierkreeften de volgende systemen: het bloedvatenstelsel, het ademhalingsstelsel, het spijsverteringsstelsel, het zenuwstelsel en het voortplantingsstelsel.

De meeste inwendige organen bevinden zich in de cephalothorax van de rivierkreeft (het zogenaamde kopborstgebied). Het achterlijf van de rivierkreeft is de hoofdspier die ook het deel van het darmstelsel bevat.

Zonder verder oponthoud. Laten we eens kijken naar elk van deze organen en systemen in detail.

Korte aantekeningen over de inwendige anatomie van rivierkreeften

Wetenschappelijke naam	Gemeenschappelijke naam	Functie
De cefalothorax omvat
Cerebraal ganglion of ganglia of Encephalon	Hersenen	Bevat een paar zenuwcelclusters.
Hart	Hart	Pompt bloed naar alle organen van de rivierkreeft
Paar maxillaire en antennale klieren	Groene klieren	Filtratie en excretie. Verwijderen metabolisch afval en overtollig water via de speciale poriën.
Slokdarm	Keel	Deel van het spijsverteringskanaal tussen de mond en de maag
Twee-kamermaag hartmaag pylorische maag	Maag	Maalt voedsel in de hartmaag en sorteert het in de pylorische maag. De maag is een deel van het spijsverteringskanaal tussen de slokdarm en de darm
Gastrolieten	Calciumstenen	Slaat calcium op voor de komende vervelling.
De maagmolen		Deel van de maag met tanden.
Verteringsklier	Liver	Scheidt enzymen af om het voedsel af te breken en slaat vetten en glucose op.
Klepspier, en pylorische spier	Anterieure spieren Posterieure spieren	Maagspieren
Kaakbeenspier	De monddelen	Zij zijn betrokken bij het openen en sluiten van de onderkaken.
Buik omvat
Ventraal zenuwstreng	Nervusstelsel	Het centrale zenuwstelsel van rivierkreeften. Het activeert ook het zwemmersysteem.
Extensoren	Buikspieren	Verantwoordelijk voor het strekken of uitstrekken van het achterlijf. Ze bevinden zich boven op het achterlijf.
Flexorspier	Achterlijfsspieren	Buigen de buiksegmenten en krullen de staart van de rivierkreeft. Ze bevinden zich langs de zijkanten van het achterlijf.
Rectum en Anus	–	Uitscheiden van afval dat niet verteerd kan worden.

De bloedsomloop van rivierkreeften

Alle rivierkreeftsoorten hebben een open bloedsomloop. Dat betekent dat ze bijna geen bloeddruk hebben en dat hun hele buikholte gevuld is met bloed.

Notitie: Open bloedsomloopstelsels functioneren bij lage bloeddruk en -doorstroming. Het is bijna ideaal voor eenvoudige dieren met een laag metabolisme. Zo stelt een zeer lage bloeddruk rivierkreeften in staat om op grote diepte te leven.

Het ruitvormige hart trekt samen om het zuurstofrijke bloed via verschillende slagaders naar de ruimten rond de organen te sturen. Het hart bevindt zich aan de achterste rand van het kopborststuk.

Het bloed verlaat de kleine slagaders en stroomt rond in de lichaamsholte om de inwendige organen van zuurstof en voedingsstoffen te voorzien. Daarna, wanneer het hart zich ontspant, passeert het bloed de kieuwen en keert terug in het hart door de twee open poriën (ostia) erin om de cyclus opnieuw te beginnen. Deze poriën vervangen in feite het netwerk van haarvaten (aders) in het lichaam van een rivierkreeft.

Kreeftjes hebben lichtblauw bloed. Dit komt omdat ze geen hemoglobine hebben. Hun bloedcellen gebruiken hemocyanine, dat zijn blauwe kleur krijgt van het koper dat deel uitmaakt van zijn structuur. Om precies te zijn, hun zogenaamde “bloed” is een combinatie van hemocyanine en een interstitiële vloeistof die “hemolymfe” wordt genoemd. Hun bloed kan zeer snel stollen.

Belangrijk: Hemolymfe bevat hemocyanine, dat ook twee koperionen bevat. Ondanks het feit dat rivierkreeften een bepaald gehalte aan koper nodig hebben voor een goede bloedcirculatie, verdragen ze, net als de meeste ongewervelde dieren, koper niet erg goed.

Je kunt hier meer lezen over “How Copper Affects Dwarf Shrimp”.

The Respiratory System of Crayfish

Rierkreeften hebben geen longen, ze gebruiken kieuwen om zuurstof te verzamelen en te ademen. De kieuwen hebben een dubbel stel bladvormige vertakkingen (in de kieuwkamer) en zijn te vinden aan beide zijden van het kopborststuk aan de basis van elke looppoot (pereiopoden). De kieuwen kunnen worden herkend als een donzig grijs of bruin orgaan.

Noot: Om precies te zijn bevinden de kieuwen zich aan de buitenkant van de lichaamsholte in een ruimte tussen de lichaamswand en het kopborststuk. Het schild sluit niet strak tegen het lichaam van de rivierkreeft aan, er is een ruimte tussen het lichaam en het schild zodat het water door de kieuwen kan circuleren.

Belangrijk feit: Bij rivierkreeften hebben de kieuwen ook een verbinding met de looppoten. Dus, als rivierkreeften hun poten bewegen, gaan de kieuwen door het water en dat verhoogt het contact tussen het water en de kieuwen en dat verhoogt de gasuitwisseling.

In tegenstelling tot de meeste waterdieren, hebben rivierkreeften aangepaste kieuwen. Ze hebben water of veel vocht nodig om te ademen. Daarom kunnen rivierkreeften, zolang ze vochtig worden gehouden, zonder problemen lange tijd op het land blijven.

Het spijsverteringsstelsel van rivierkreeften

Rierkreeften zijn uiterst opportunistische eters. Het zijn omnivoren die ook aaseters zijn. Dat betekent dat hun spijsverteringsstelsel zich zeer goed kan aanpassen als het op eten aankomt. Het kan zowel planten als dieren afbreken en verder alles wat de rivierkreeft kan vinden.

Het spijsverteringsstelsel van rivierkreeften kan in drie hoofddelen worden verdeeld:

• Spijsverteringskanaal.
  Het bestaat uit een mond, een mondholte, een maag, een rectum, en een anus.

• De maagmolen bestaat uit twee gebieden: de hartmaag (die bij het hoofdeinde ligt) en de pylorische maag (die naar achteren ligt).

• De spijsverteringsklier (de hepatopancreas)
  De klier fungeert als lever, pancreas en darm voor de garnalen (alles in één). Bovendien absorbeert hij verteerde voedingsstoffen en kan die enige tijd opslaan. De spijsverteringsklier heeft dus twee functies – verteren en opslaan.

Het spijsverteringsstelsel werkt als volgt.

1. Garnalen gebruiken hun scharen om te vangen, te pletten en te verscheuren
2. Door de passage in de bek gaat het voedsel naar de slokdarm (deel van het spijsverteringskanaal tussen de mond en de maag).
3. Daarna komt het voedsel in de maag, die zich vlak achter de ogen bevindt. Dit is een complexe structuur met een aantal gemodificeerde gebieden zoals de gehoorbeentjes die kunnen helpen bij het vermalen van voedsel.
4. Het voedsel passeert de maagmolen en gaat eerst de hartmaag in die bekleed is met tanden die zullen helpen bij het vermalen van het voedsel door gebruik te maken van hartspieren.
5. Daarna komt het in de pylorische maag die een meer gesorteerde functie heeft, het leidt de verteerbare materie naar de spijsverteringsklieren terwijl de grotere onverteerbare materie wordt uitgescheiden langs het spijsverteringskanaal
6. Het voedsel dat moet worden verteerd zal worden omgeleid naar de spijsverteringsklier. De rest zal ook langs het spijsverteringskanaal worden uitgescheiden
7. Van de maag gaat het voedsel door in de darm.
8. De darm gaat door de hele buikholte over de buigspieren.
9. De anus scheidt onverteerd materiaal uit. Hij bevindt zich aan de onderzijde van het telson.

Interessant weetje: Rivierkreeften hebben tanden in hun maag om voedsel te vermalen. Deze tandachtige structuur wordt de maagmolen genoemd.

De groene klieren

Het uitscheidingssysteem van rivierkreeften bestaat uit gepaarde antennaklieren (of de groene klieren), die rusten in het basale antennale segment van de cephalothorax.

De groene klieren bevinden zich ventraal onder de maag en in de buurt van het voorste uiteinde van de lichaamsholte. Deze klieren hebben bolvormige vormen.

Hun belangrijkste functie is filtratie en uitscheiding. Het zijn een soort nieren. De groene klieren verwijderen metabolisch afval en overtollig water via de speciale poriën. De openingen voor de groene klieren bevinden zich op het buitenoppervlak bij de basis van elke antenne.

Het zenuwstelsel van rivierkreeften

Het zenuwstelsel van rivierkreeften is multifunctioneel.

Functies:

1. Het is verantwoordelijk voor de aansturing van alle spieren in het lichaam (spieren van de monddelen, maagspieren, buikspieren, )
2. Het regelt ook de productie van alle spieren in het lichaam, bijvoorbeeld de vervelling bij kreeftachtigen wordt geregeld door ecdysteroïden (vervellingshormoon). Het speelt ook een vitale rol bij de paring en voortplanting van de rivierkreeft.
3. Alle zintuiglijke waarnemingen van antennes en antennule worden verwerkt in het zenuwstelsel.

Niettemin is het zenuwstelsel van rivierkreeften ook vrij eenvoudig in vergelijking met veel andere dieren.

De hersenen bevinden zich aan de achterkant, of dorsale, kant van de kop van de rivierkreeft (vlak achter en tussen de ogen). Eigenlijk kan hun brein slechts voorwaardelijk een brein worden genoemd, want het is zeer klein en bestaat uit slechts 3 zenuwcelclusters (cerebrale ganglion of ganglia).

Deze drie vergroeide zenuwknopen heten:

• protocerebrum (Verantwoordelijk voor het gezichtsvermogen en voor de oriëntatie van het dier; het verbindt de ogen met het centrale zenuwstelsel).
• deutocerebro (Verantwoordelijk voor de voortbeweging en de voeding).
• tritocerebro Verantwoordelijk voor de voedselherkenning en voor de kauwfuncties. Het verbindt de antennale zenuwen met het centrale zenuwstelsel).

De ventrale zenuwstreng strekt zich uit langs de buik van de rivierkreeft en loopt naar het achterste uiteinde van het lichaam (naar het telson). Het heeft ook kleine zenuwclusters aan het eind van elk segment (looppoten, zwemmersets, enz.).

Elk segment is als het ware semi-onafhankelijk en levert motorische zenuwen aan de aanhangsels. In principe is het zenuwstelsel van de rivierkreeft niet volledig gecentraliseerd. Dit betekent dat zelfs als de cerebrale ganglia is uitgeschakeld, sommige delen van de rivierkreeft toch zouden bewegen en doelgericht zouden reageren op externe prikkels.

U kunt ook het artikel “Voelen krabben, rivierkreeften of garnalen pijn?” lezen.

Het voortplantingssysteem van rivierkreeften

In mannelijke rivierkreeften produceren de testikels spermatiden die naar de zaadleiders worden getransporteerd en zich daar ophopen. De teelballen (gepaarde en zachte organen) bevinden zich bij en onder het hart.

Elk van de teelballen bevat talrijke minuscule buisjes, de zogeheten zaadbuisjes. Elke tubulus heeft een binnenbekleding van een enkele laag epitheelcellen die zich omvormen tot spermatozoa.

Daarnaast hebben mannetjes verschillende paren zwemmers (copulatoire pleopoden) die zich vóór de looppoten bevinden. Deze zwemmers zijn aanzienlijk langer dan andere. De mannetjes gebruiken ze om tijdens de paring spermatiden over te brengen.

In sommige rivierkreeftsoorten brengen ze tijdens de paring spermatiden over uit de speciale kanalen aan de basis van de vierde loopledematen.

In vrouwelijke rivierkreeften zijn er de gepaarde eierstokken, waarin de eitjes worden geproduceerd. De gerijpte eieren blijven in de buurt van de rand en de onrijpe eieren bezetten het centrum. Vrouwtjes hebben eileiders aan de basis van de tweede looppoten. Het is van hieruit dat de eieren worden afgeworpen.

Noot: Er is een rivierkreeftsoort die zich ongeslachtelijk of parthenogenetisch (zonder mannetjes) kan voortplanten. Dit is een gemarmerde rivierkreeft (Procambarus fallax virginalis of Procambarus virginalis sp. nov.).

Kreeft en paringsproces

Als de voortplanting begint, draait het mannetje zich om en pint het vrouwtje vast en zet spermatiden af in de buurt van haar zaadleider.

Inseminatie is uitwendig. Dit betekent dat de vereniging van voortplantingscellen buiten het lichaam plaatsvindt. De eitjes reizen door een eileider en passeren dan een zaadleider waar de bevruchting plaatsvindt.

Daarna kleeft het wijfje de eitjes op haar pleopoden. De broedbuidel zelf wordt gevormd door de pleopoden van het vrouwtje. Ze houden de eitjes vast tot ze uitkomen.

Inleiding tot de Verzorging van de rivierkreeft – Opstelling, Dieet en Feiten
Hoe een aquarium voor rivierkreeften inrichten
Anatomie van de rivierkreeft
Anatomie van de Dwerggarnaal
Anatomie van de Dwerggarnaal