Free Press

1983-1984: Oprichting en eerste albumEdit

Kiedis treedt op met de Red Hot Chili Peppers in Philadelphia in 1983

Kiedis, Slovak, en Flea begonnen hun eigen muziek te maken nadat ze inspiratie hadden opgedaan in een punk-funk fusion band genaamd Defunkt. Kiedis verwierp het geweld en de vrouwenhaat die destijds in de punkrockscene van Los Angeles heersten, en wilde een vredelievendere omgeving creëren die vrouwen zou aanmoedigen om naar concerten te komen. De drie vormden een band met voormalig Anthym drummer Jack Irons, genaamd Tony Flow and the Miraculously Majestic Masters of Mayhem. De band had slechts één nummer, getiteld “Out in L.A.”, en werd opgericht met het doel het nummer één keer te spelen. Het nummer was gebaseerd op een gitaar riff die Slovak schreef tijdens het “jammen” met Irons, en was niet bedoeld om een echt nummer te worden totdat Kiedis besloot om over de muziek te rappen. Mike Chester, een vriend van Kiedis, nodigde de band uit om te openen voor zijn act Mike and Neighbor’s Voices in The Rhythm Lounge, omdat hij vond dat Kiedis potentieel had als frontman. Slovak en Flea waren aanvankelijk sceptisch, en vonden dat Kiedis niet genoeg vocale ervaring had, maar uiteindelijk stemden de twee toe om op te treden. Kiedis beschreef het optreden later als volgt: “Alle anticipatie van het moment raakte me, en ik wist instinctief dat het wonder van het manipuleren van energie en het aanboren van een oneindige bron van kracht en het benutten ervan in een kleine ruimte met je vrienden, was waarvoor ik op deze aarde was gezet om te doen.”

Na de eerste show van de groep in The Rhythm Lounge, vroeg de eigenaar van de bar hen om terug te komen, maar met twee nummers in plaats van één. Na nog een aantal optredens, en de toevoeging van een aantal nummers aan hun repertoire, werd de naam van de band veranderd in Red Hot Chili Peppers. Het concertrepertoire van de band groeide uit tot tien nummers als gevolg van maanden van spelen in lokale nachtclubs en bars. Tijdens een optreden in een stripclub in Hollywood, Kit Kat Club genaamd, traden de bandleden op met enkel sokken over hun penissen, een idee van Kiedis. Dit gaf de band bekendheid, en clubeigenaars begonnen de groep zelfs te boeken op voorwaarde dat ze op deze manier zouden optreden. De Red Hot Chili Peppers gingen naar de Bijou Studios om een demo band op te nemen en verzekerden zich vervolgens van een platencontract bij EMI. Irons en Slovak besloten echter de Red Hot Chili Peppers te verlaten om een “serieuzere” toekomst na te streven met hun band Anthym, die tegen die tijd was omgedoopt tot What Is This? Kiedis respecteerde uiteindelijk de beslissing, maar voelde dat de band verloren zou zijn zonder hen. Kiedis en Flea huurden drummer Cliff Martinez van The Weirdos en gitarist Jack Sherman in om respectievelijk Iron’s en Slovak’s plaats in te nemen. Andy Gill, voorheen van Gang of Four, stemde toe om hun eerste album, The Red Hot Chili Peppers uit 1984, te produceren. Gill en Sherman botsten met Kiedis en Flea; ze hadden voortdurend ruzie over muziekstijl, geluid en de productie van het album. Sherman werd na de tournee uit de band ontslagen en vervangen door een terugkerende Slowaak.

1985-1988: Freaky Styley, The Uplift Mofo Party Plan en de dood van Hillel SlovakEdit

Funkmuzikant George Clinton werd ingehuurd om het tweede album van de band te produceren, Freaky Styley, terwijl Slovak terugkeerde op gitaar. De sterke chemie tussen Clinton en de Chili Peppers was meteen voelbaar. Freaky Styley werd uitgebracht in augustus 1985. Het kreeg slechts een beetje meer aandacht dan The Red Hot Chili Peppers met ongeveer 75.000 verkochte exemplaren tegen het einde van het jaar. De band huurde Michael Beinhorn, hun laatste toevlucht onder potentiële producers, in om aan hun volgende album te werken. What Is This? was uiteindelijk ontbonden, en Irons keerde terug naar de Chili Peppers in het midden van 1986 nadat Martinez was ontslagen. Vooral Flea, Slovak en Kiedis waren verwikkeld in zwaar drugsgebruik en hun relaties raakten gespannen. Flea herinnerde zich dat “het lelijk begon te worden voor mij en niet leuk; onze communicatie was niet gezond”. Kiedis raakte verslaafd aan heroïne, waardoor Flea en Slovak veel van het materiaal voor het album alleen moesten maken. Zowel Kiedis als Slovak worstelden met slopende heroïneverslavingen, die erger werden toen de band zich voorbereidde om The Uplift Mofo Party Plan op te nemen. Door zijn verslaving was Kiedis niet meer gemotiveerd om muzikaal bij te dragen aan de band, en verscheen hij “letterlijk slapend” op de repetities. Hij werd gevraagd de band te verlaten om drugsrehabilitatie te ondergaan. In die tijd won de band de LA Weekly Band of the Year award, wat Kiedis ertoe aanzette om in één keer te stoppen met heroïne. Hij bezocht zijn moeder in Michigan voor begeleiding, die hem onmiddellijk naar de afkickkliniek reed nadat ze hem van het vliegveld had opgehaald toen ze zag dat hij er ongezond uitzag. Kiedis ging naar een afkickkliniek van het Leger des Heils in Grand Rapids, een ervaring die hij aanvankelijk verafschuwde, tot hij merkte dat de andere mensen in de kliniek begrip hadden voor zijn worstelingen en hem probeerden te helpen. Na twintig dagen in de kliniek trok hij bij zijn moeder in, een periode waarin hij voor het eerst sinds zijn elfde volledig van de drugs af was. Nadat Kiedis zijn verblijf in de afkickkliniek had voltooid, voelde hij een “hele nieuwe golf van enthousiasme” als gevolg van zijn nuchterheid en schreef de tekst van een nieuw nummer getiteld “Fight Like a Brave” op de vlucht naar huis.

Hij sloot zich weer aan bij de Red Hot Chili Peppers in Los Angeles om het album op te nemen. Bij thuiskomst begon hij te daten met actrice Ione Skye, die Flea had ontmoet toen hij met haar optrad in de 1987 science fiction film Stranded. Hoewel Kiedis onlangs clean was geworden, namen zijn ontwenningsverschijnselen toe en beïnvloedden ze zijn muzikale bijdragen aan de groep. Na vijftig dagen nuchterheid besloot Kiedis weer drugs te nemen als een eenmalige poging om zijn nieuwe muziek te vieren, wat leidde tot zijn hervatting van zijn verslaving. Het opnameproces voor het album werd moeilijk omdat Kiedis vaak verdween om drugs te zoeken. Producer Michael Beinhorn herinnerde zich dat “Er waren momenten in de pre-productie dat ik echt dacht dat de plaat niet gemaakt zou worden.” Kiedis voelde “ondraaglijke pijn en schuld en schaamte” als hij een opnamesessie miste, dus probeerde hij teksten te schrijven terwijl hij op zoek was naar drugs; hoewel de bandleden van streek waren door zijn drugsgebruik en frequente verdwijningen, waren ze onder de indruk van zijn muzikale output in die tijd.

Na de internationale tournee ter ondersteuning van Uplift, stierf Slovak aan een overdosis heroïne in 1988. Na Slovak’s dood vluchtte Kiedis naar een klein vissersdorpje in Mexico en woonde zijn begrafenis niet bij, omdat hij de situatie als surrealistisch en droomachtig beschouwde. Hoewel hij de dood als een schok ervaarde, was hij aanvankelijk niet “recht geschrokken” en bleef hij heroïne gebruiken. Een paar weken later overtuigde een vriend hem om af te kicken en Slowaaks graf te bezoeken, wat hem inspireerde om af te kicken. Irons kon de dood van Slovak niet verwerken en stapte uit de band. Hij zei dat hij geen deel wilde uitmaken van iets dat resulteerde in de dood van zijn vriend. Kiedis en Flea besloten door te gaan met muziek maken, in de hoop voort te zetten wat Slovak “had helpen opbouwen”.

Na Slovak’s dood namen Kiedis en Flea wat tijd om tot zichzelf te komen, maar besloten de band bij elkaar te houden. Gitarist DeWayne “Blackbyrd” McKnight en drummer D.H. Peligro werden toegevoegd om Slovak en Irons te vervangen. McKnight begon al snel voor spanningen te zorgen binnen de groep, omdat zijn stijl niet aansloot bij die van de rest van de band. Peligro, de voormalige drummer van de punkrock band Dead Kennedys, was bevriend met John Frusciante, een achttienjarige gitarist en fervent Red Hot Chili Peppers fan. Peligro stelde Frusciante aan Flea voor, en de drie jamden een paar keer samen. Kiedis was onder de indruk van Frusciante’s vaardigheden, en verbaasd over zijn kennis van het repertoire van de Chili Peppers. McKnight werd ontslagen, en Frusciante accepteerde een uitnodiging om bij de band te komen. De band begon muziek te schrijven voor het volgende album en sloot 1988 af met een korte tournee. Peligro werd in november ontslagen en via audities haalden de Chili Peppers kort daarna drummer Chad Smith als zijn vervanger binnen.

1989-1993: Mother’s Milk, Blood Sugar Sex Magik en mainstream succesEdit

The Chili Peppers gingen de studio in, en voltooiden de opname van hun vierde album, Mother’s Milk, in het begin van 1989. Bij de release werd het album ontvangen met gemengde reacties van critici, maar kreeg veel meer commerciële aandacht, piekend op nummer tweeënvijftig in de Billboard 200. Hoewel zijn band meer succes had, eisten de ontwenningsverschijnselen van Kiedis zijn tol in zijn persoonlijke leven. Dit leidde tot het einde van zijn twee jaar durende relatie met Ione Skye in december 1989: “Ik was erin geslaagd om nuchter te blijven door geen drugs te gebruiken, dus mijn lichaam was genezen van al die martelende activiteit, maar mijn geest was nog steeds niet gezond genoeg om alle problemen die in een relatie naar boven komen uit te werken.” In 1990 werd Kiedis in Virginia veroordeeld voor onfatsoenlijke blootstelling en seksueel geweld in verband met een incident op de George Mason Universiteit in Fairfax County in april 1989. Voor beide zaken moest hij een boete betalen.

Kiedis en Flea treden op in Amsterdam, augustus 1989

De band wilde hun volgende album Blood Sugar Sex Magik opnemen in een onconventionele omgeving, in de overtuiging dat dit hun creatieve output ten goede zou komen. De producer van de band, Rick Rubin, stelde het landhuis voor waar goochelaar Harry Houdini ooit had gewoond, waarmee ze instemden. Een crew werd ingehuurd om een opnamestudio en andere apparatuur die nodig was voor de productie in het huis op te zetten. De band besloot dat ze tijdens de opnames in het huis zouden blijven, hoewel Smith, die ervan overtuigd was dat het er spookte, weigerde te blijven. Tijdens deze fase begon Kiedis te schrijven over angst, en de zelfverminking die hij zou ervaren als gevolg van zijn heroïne- en cocaïneverslaving. Chili Peppers producer Rick Rubin stuitte op een van Kiedis’ gedichten dat de tekst zou worden van “Under the Bridge”, en stelde Kiedis voor het aan de rest van de band te laten zien. Kiedis was terughoudend omdat hij vond dat de tekst “te soft” was en niet bij de stijl van de band paste. Nadat ze het couplet aan Frusciante hadden voorgezongen, begonnen ze de volgende dag met het structureren van het nummer. De twee werkten verschillende uren aan akkoorden en melodieën tot ze beiden akkoord waren dat het volledig was. Het nummer werd later een grote hit en bereikte nummer twee op de Billboard 100. Toen Blood Sugar Sex Magik werd uitgebracht op 24 september 1991, kreeg het een overweldigend positieve kritieken. Het album bereikte een hoogtepunt op nummer drie in de Billboard Hot 200, en verkocht meer dan zeven miljoen exemplaren in de V.S. alleen. De daaropvolgende tournee van het album werd door de critici toegejuicht – de Chili Peppers gaven vaak shows met meer dan twintigduizend toeschouwers. De opkomende bands Nirvana, Pearl Jam, en Smashing Pumpkins tourden ook met hen tijdens hun tournee door de Verenigde Staten. De enorme aandacht die de Chili Peppers begonnen te krijgen zorgde ervoor dat Frusciante zich erg ongemakkelijk begon te voelen, en hij stapte abrupt uit de band tijdens de Japanse tour van het album. De band huurde gitarist Arik Marshall in om de resterende tourdata af te werken. De band verscheen live op de Grammy’s ceremonie met George Clinton’s P-Funk collectief en vele anderen, en voerde een medley uit met onder andere “Give It Away”.

1994-1997: One Hot MinuteEdit

Maanden gingen voorbij, en slechts kleine hoeveelheden materiaal werden geschreven, waardoor Chad Smith publiekelijk aankondigde dat Kiedis leed aan writer’s block (iets wat Kiedis ontkende). De rest van de opnames was binnen een maand klaar en hun zesde album One Hot Minute werd uitgebracht in september 1995, met de nieuwe gitarist van de band, Dave Navarro. Het album werd ontvangen met gemengde kritieken en was een grote afwijking van de funk-punk sound van de band. De tournee ter ondersteuning van het album werd ook met gemengde resultaten ontvangen. Chad Smith brak zijn arm voor de start van de Amerikaanse tour in 1995, dus werd het uitgesteld tot begin 1996. Tegen het einde van de tournee was Kiedis betrokken bij een motorongeluk waarbij hij een gebroken arm opliep. De tour eindigde met de laatste set van de band die werd ingekort door een enorme tyfoon. 1997 werd door de band het jaar van niets genoemd.

1998-2010: Californication, By the Way en Stadium ArcadiumEdit

Kiedis treedt op in 2006

De band hergroepeerde zich in 1998 om te beginnen aan het schrijven voor hun zevende studioalbum; Navarro kampte nu echter met zijn eigen drugsproblemen. Dit veroorzaakte grote spanningen tussen Kiedis en Navarro, die begin 1998 uit de band werd ontslagen. Flea informeerde Kiedis dat hij vond dat de band alleen verder kon gaan als Frusciante zich weer bij de band zou voegen. In de jaren na Frusciante’s vertrek uit de Chili Peppers, had hij een verslaving aan zowel heroïne als cocaïne ontwikkeld die hem in armoede en bijna dood achterliet. In januari 1998 werd hij overgehaald om zich te laten opnemen in een afkickkliniek. In april 1998, na Frusciante’s afkickperiode van drie maanden, bezocht Flea zijn voormalige bandmaat en nodigde hem openlijk uit om weer bij de band te komen, een uitnodiging die Frusciante graag aannam. Binnen een week, en voor het eerst in zes jaar, kwam het viertal weer bij elkaar om te spelen en de nieuwe herenigde Red Hot Chili Peppers op te richten. De band bracht Californication uit op 8 juni 1999. Onmiddellijk na de release van Californication, begon de band aan een wereldtournee ter ondersteuning van de plaat, te beginnen in de Verenigde Staten. Als hoogtepunt van hun tournee in de VS werden de Chili Peppers gevraagd om Woodstock ’99 af te sluiten, dat berucht werd door het geweld dat er het gevolg van was. De band kreeg enkele minuten voor aankomst te horen dat de menigte en de vreugdevuren in de velden uit de hand waren gelopen. Toen de Chili Peppers een eerbetoon aan Jimi Hendrix’ nummer “Fire” uitvoerden om hun set af te sluiten als gunst aan Hendrix’ zus, escaleerde de ordeverstoring in geweld toen verschillende vrouwen die aan crowd surfing en moshing hadden gedaan werden verkracht en nabijgelegen eigendommen werden geplunderd en vernield. Kiedis vond dat “het duidelijk was dat deze situatie niets meer met Woodstock te maken had. Het stond niet symbool voor vrede en liefde, maar voor hebzucht en geld verdienen… We werden wakker met kranten en radiozenders die ons belasterden omdat we ‘Fire’ speelden.”

Het schrijven en vormen van By the Way begon onmiddellijk na het hoogtepunt van de wereldtournee van Californication, in de lente van 2001. Net als bij Californication vond een groot deel van de creatie plaats in de huizen van de bandleden, en andere oefenlocaties, zoals een podium in een opnamestudio. Kiedis herinnerde zich over de situatie: “We begonnen met het vinden van wat magie en wat muziek en wat riffs en wat ritmes en wat jams en wat grooves, en we voegden eraan toe en trokken het eraf en duwden het rond en legden er melodieën op.” Frusciante en Kiedis werkten dagen achtereen samen, bespraken gitaarprogressies en deelden songteksten. Voor Kiedis “was het schrijven van By the Way…een heel andere ervaring dan Californication. John was weer helemaal zichzelf en bruiste van het zelfvertrouwen.” Het album markeerde een verandering in het geluid van de band, en Kiedis begon liedjes te schrijven die zijn romantische relaties en drugsverslavingen weerspiegelen.

De vorming en opname van Stadium Arcadium vonden plaats in “The Mansion”, het voormalige huis van Harry Houdini waar de Chili Peppers hun doorbraak Blood Sugar Sex Magik uit 1991 hadden opgenomen. Kiedis merkte op dat tijdens het opnameproces van het album “iedereen in een goede stemming was. Er was heel weinig spanning, heel weinig angst, heel weinig vreemds aan de hand en elke dag kwamen we naar deze funky kamer in de Valley, en iedereen voelde zich meer op zijn gemak dan ooit om hun ideeën in te brengen.” Het album werd uitgebracht op 9 mei 2006.

Na een enorm succesvolle wereldtournee ter ondersteuning van Stadium Arcadium, besloot de band in 2008 een uitgebreide jaarlange pauze te nemen van muziek. Volgens Kiedis, was er een collectieve beslissing “om niets Red Hot Chili Peppers-gerelateerd te doen voor een minimum van een jaar. We begonnen in 1999, met het schrijven en opnemen van Californication, en we zijn niet echt gestopt tot de tour vorig jaar eindigde. We waren allemaal emotioneel en mentaal uitgeput aan het einde van die tour.” Tijdens de pauze, vertrok Frusciante in juli 2009 in der minne met de band (hoewel het pas in december 2009 publiekelijk werd aangekondigd). Josh Klinghoffer, een toerende gitarist voor de Chili Peppers en vaak samenwerker met Frusciante werd ingehuurd als zijn vervanger.

2011-heden: I’m with You, Rock and Roll Hall of Fame inductie, gezondheidsschrik en The GetawayEdit

Kiedis in 2011

Op 26 augustus 2011 brachten de Red Hot Chili Peppers hun tiende album, I’m with You, uit. Op 7 december 2011 werden de Red Hot Chili Peppers uitgeroepen tot genodigden voor 2012 in de Rock and Roll Hall of Fame. Kiedis zei dat het erg emotioneel was en de eerste persoon aan wie hij het vertelde was zijn vader, die huilde toen hij het nieuws hoorde. Op 11 januari 2012 kondigden de Chili Peppers aan dat ze gedwongen waren om de Amerikaanse tour van hun I’m with You tour uit te stellen wegens meerdere voetblessures bij Kiedis. Kiedis vecht al met voetkwetsuren sinds 2006 toen hij zijn voet verwondde op het podium en uiteindelijk kon hij geopereerd worden tijdens een pauze in de tour van de band in januari 2012. Tijdens de operatie werd bij Kiedis een verbrijzeld sesambeentje verwijderd en een loszittende buigpees gerepareerd. De band was in staat om hun tournee te hervatten en startte de Amerikaanse tournee op 29 maart 2012. De tour ter ondersteuning van I’m with You eindigde in april 2013 en de band bleef toeren tot medio 2014, waaronder een halftime-optreden met Bruno Mars tijdens de Super Bowl in februari 2014.

In november 2014 ging Kiedis op een mini-boektournee om het Chili Peppers-boek, Fandemonium, te promoten. Dit omvatte boeksigneringen, een Q&A en een verschijning in The Tonight Show with Jimmy Fallon waar Kiedis in de hele show zat met The Roots die Chili Peppers nummers uitvoeren.

Kiedis ontving de George and Ira Gershwin Award for Lifetime Musical Achievement, uitgereikt tijdens de UCLA Spring Sing op 16 mei 2015. Kiedis’ moeder, Peggy Noble Idema, reageerde op het ontvangen van de prijs door te zeggen: “Dit maakt me echt trots. Zowel mijn ouders als opa Idema waren enorme Gershwin-fans. Ik groeide op met hun muziek.” Na zijn acceptatiespeech werd Kiedis op het podium vergezeld door zijn Chili Peppers-bandgenoot Josh Klinghoffer voor een akoestische uitvoering van “Otherside”, een cover van Sly and the Family Stone’s “If You Want Me to Stay” en “By the Way”.

Op 14 mei 2016 werd de band gedwongen om hun headliner-slot op de jaarlijkse KROQ Weenie Roast te annuleren, omdat Kiedis met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht voordat de band op het podium zou verschijnen. Het werd bevestigd dat Kiedis aan een darmgriep leed en naar verwachting volledig zou herstellen; de band was echter gedwongen om hun iHeartRadio album preview show op 17 mei 2016 uit te stellen (en deze te verplaatsen naar 26 mei). Kiedis en de Chili Peppers keerden terug op het podium op 22 mei 2016 in Columbus, OH. In een interview van 20 mei 2016 met Entertainment Tonight Canada, zijn eerste sinds zijn vrijlating uit het ziekenhuis, zei Kiedis dat zijn ziekte werd veroorzaakt door een “ontsteking in mijn darmen”, waarvan hij zei dat het werd gecompliceerd door een recent maagvirus en bestaand littekenweefsel van eerdere hernia-operaties waardoor zijn maag in het ziekenhuis moest worden leeggepompt.

Tijdens een pauze in het filmen van The Late Late Show with James Corden carpool karaoke segment dat op 14 juni 2016 werd uitgezonden en waarin de band karaoke zong op hun muziek met de gastheer terwijl hij door Los Angeles reed, voerde Kiedis noodreanimatie uit op een baby. “Een vrouw kwam haar huis uit en hield een kind vast en zei: ‘Mijn baby, mijn baby, mijn baby kan niet ademen!'” zei Kiedis. “De vrouw duwde de baby in mijn armen, de baby ademde niet en ik dacht: ‘Ik ga proberen snel een beetje babyreanimatie te doen, kijken of ik wat lucht in dit kind kan krijgen. Dus ik begon over de buik te wrijven, er kwamen belletjes uit de mond, de ogen rolden weer op hun plaats, de ambulance kwam en ik overhandigde de baby, die nu ademde en in orde was, en we gingen terug naar Carpool Karaoke.”

De Red Hot Chili Peppers brachten hun elfde studioalbum, The Getaway, uit op 17 juni 2016.

Op 13 juli 2016 verscheen Kiedis in de televisieshow, Jay Leno’s Garage.

Op 20 oktober 2018 werd Kiedis, die samen met Flea de wedstrijd van de Los Angeles Lakers bijwoonde, uit de wedstrijd gezet wegens schelden en het uitfluiten van Chris Paul van de Houston Rockets.

In december 2019 kondigden de Red Hot Chili Peppers aan dat gitarist John Frusciante zou terugkeren om Josh Klinghoffer te vervangen.