Free Press

Beatrice was de verloofde en minnares van Dante Alighieri. Hoewel door iedereen beschreven als een “Zuivere” ziel, de Hemel waardig, werd zij, nadat zij een koopje met Lucifer had verloren, gedwongen hem naar de Hel te vergezellen om zijn bruid te worden. Haar gevangenneming was de katalysator voor Dante’s reis door de Inferno en de verlossing van zijn ziel.

Uiterlijk

In het leven verscheen Beatrice als een mooie en eerlijke vrouw met goudblond haar en donkere ogen. In Dantes herinneringen droeg ze een scharlakenrode jurk, maar later in Florence een eenvoudige, goudgele jurk. Bij haar dood kwam Beatrice’s ziel overeen met haar lichaam, hoewel ze naakt werd afgebeeld met haar onderste ledematen in nevelen gehuld.

Eenmaal in de Hel, nam Beatrice’s geest verschillende veranderingen aan. Op het kerkaltaar in Florence en in een flashback toen ze Vergilius vroeg Dante te leiden, hoewel nog steeds naakt, leek haar huid stralender en doorschijnender. Ze straalde met een lichte blauwachtige gloed met aderlijke lijnen over haar hele lichaam die voortkwamen uit het midden van haar borst. Haar haar had een subtiel licht en haar ogen waren wijder geworden.

In de tweede Cirkel van de Hel, toen Beatrice weer werd aangetroffen, was haar uiterlijk sterk veranderd. Hoewel ze niet langer een spookachtig gezicht had en meer op haar levende zelf leek, droeg Beatrice een monsterlijk en nauwsluitend gewaad dat gemaakt was van wat demonisch vlees leek te zijn, met spijkers die uitstaken rond de open voorkant en een hoge gekartelde kraag. De jurk was open tot net onder haar navel, waardoor haar decolleté bloot kwam te liggen en uitwaaierde in een zeemeerminrok. De schaapmouwen werden afgetopt met pootvormige schouderpuldrons. Haar haar was zo opgestoken dat het op een hoornachtige structuur leek en was versierd met een enkele diamantvormige edelsteen. Een bijpassende edelsteen van een andere kleur bevond zich bij haar keel.

Nadat Beatrice opzettelijk de granaatappelpitten had geconsumeerd die haar door Lucifer werden aangeboden, werd zij volledig getransformeerd in een demonische gemalin voor de Duivel. Haar haar werd een verzameling van echte en gedraaide zwarte hoorns die omkranst waren met vlammen. Haar voorhoofd werd versierd met een ketting van parelachtige edelstenen, die een diadeem vormden boven haar gloeiende rode ogen. In de gevallen waar de glans van haar ogen gedimd is, leken ze bedekt met een rood-roze sclera. Haar huid werd extreem bleek met een paar verbrande plekken terwijl de stekels boven de verduisterde armbanden uit haar schouders staken. Haar onderarmen en handen werden zwartgeblakerd, vurig, gebarsten en klauwachtig. Ook haar gewaad onderging veranderingen: De hoge kraag ging lijken op een grote en verbrande halskraag, die zich in ruches tussen haar borsten naar beneden uitstrekte tot aan de heupen, waar hij zich uitspreidde in een ontstoken peplum, versierd met scherpe stekels en een demonisch doodshoofdornament. De tepels van haar ontblote buste werden verborgen door evenredige vlammen die zich uitstrekten in een vlammende korsetachtige structuur. Haar taps toelopende rok bestond uit een kronkelende storm van verdoemde zielen. Tenslotte, als Koningin van de Hel, was Beatrice veel groter in lengte dan Dante, torenhoog boven hem uit wanneer de onderkant van haar rok op vloerhoogte was.

Toen ze vergeven werd na het zien van Dante’s vastberadenheid om haar ziel te redden, keerde Beatrice terug naar haar stralende en etherische staat. Tegen het einde van het spel, werd ze gezien in haar meer menselijke vorm van het begin en weer naakt met mist die haar onderste helft verduistert.

Geschiedenis

De Derde Kruistocht

Beatrice werd geïntroduceerd in het spel als Dante’s verloofde die op hem wachtte om thuis te komen van zijn diensten tijdens de kruistochten. Voordat Dante werd opgeroepen om deel te nemen aan de Derde Kruistocht, bedreven de twee voor de eerste keer de liefde. Beatrice geloofde volledig in Dante’s trouw aan hun liefde, ondanks het feit dat zij nog niet getrouwd waren. Als teken van haar toewijding gaf Beatrice hem haar kruis om mee te nemen op de kruistochten. Dante zwoer daarop “alle genoegens van het vlees” te verzaken totdat hij bij Beatrice zou terugkeren. Zij vroeg hem ook haar broer Francesco te beschermen, die zich bij Dante voegde tijdens de kruistochten.

Op een niet nader genoemd tijdstip, terwijl Dante weg was naar Akko, sloot Beatrice een overeenkomst met Lucifer. Als Dante zich aan zijn belofte hield om haar trouw te blijven tijdens de kruistochten, zou Lucifer ervoor zorgen dat hij veilig thuis zou komen. Als Dante echter zijn belofte zou breken en met een andere vrouw zou slapen, zou Beatrice haar ziel aan Lucifer moeten geven en de bruid van de Duivel worden.

Helaas voor Beatrice sliep Dante met een slavin die hem “Troost” aanbood in ruil voor de vrijheid van haar en haar “Broer”, hoewel Dante enige wroeging toonde over zijn verraad aan Beatrice. Desondanks verloor ze door deze ontrouw haar weddenschap met Lucifer. Na het begaan van verschillende onuitsprekelijke daden in de misplaatste overtuiging dat de kruisvaarders automatisch van al hun zonden zijn vrijgesproken, werd Dante gedood in Akko door de “Broer” van de slavin, die haar echtgenoot was. Deze man, die de Wreker werd genoemd, ging naar Dante’s huis in Florence om zijn wraak te voltooien. Zich niet bewust van zijn eigen dood of van de bedoeling van de Wreker, begon ook Dante’s ziel naar Florence te reizen om herenigd te worden met zijn geliefde, zonder herinnering aan zijn gruwelijke misdaden of zijn verraad aan Beatrice.

Dood

Tussen kwam Dante’s vader genaamd Alighiero, bij wie Beatrice verbleef terwijl Dante weg was, haar huilend tegen over het feit dat ze al drie jaar niets meer van Dante had gehoord. Alighiero probeerde Beatrice over te halen alle hoop op een ooit levend terugkerende Dante op te geven in een poging haar te verleiden. Toen Beatrice zijn bedoeling begreep, deinsde zij voor hem terug, maar op dat moment brak de Wreker de villa binnen. Dante’s vader en de man raakten in een zwaardgevecht verwikkeld, maar Alighiero werd overmeesterd door de Wreker en gedood toen zijn gouden kruis door zijn oogkas werd gestoken. Beatrice probeerde te ontsnappen, maar werd gedood toen de Wreker het zwaard van Alighiero naar haar gooide en haar door de borst spietste. Toen hij haar naar buiten volgde, trok hij het zwaard terug en gaf Beatrice de genadeslag door haar in de buik te steken.

Dante’s Inferno

Ontvoering

Beatrice stierf slechts enkele minuten voordat Dante thuiskwam en hij was er kapot van toen hij haar levenloze lichaam zag. Toen hij haar aanraakte, kwam Beatrice’s ziel tevoorschijn uit haar lichaam. Ze glimlachte naar Dante en zei dat ze wist dat hij voor haar zou komen. Echter, binnen enkele seconden arriveerde Lucifer als een wezen van de duisternis en Beatrice werd gedwongen om met hem weg te gaan, in overeenstemming met haar afspraak. Beatrice werd meegenomen naar een kerk die op een heuvel stond, die uitkeek over Dante’s villa. Daar stond een standbeeld van haar, waardoor Dante zijn vorderingen kon redden. Toen hij de kerk binnenging, vond Dante haar ziel naakt kronkelend op het altaar. Zij vroeg Dante waarom hij zijn belofte brak, tot zijn grote verwarring omdat hij zich niet herinnerde wat hij had gedaan. Zij verdween weer en liet een kruisvormige plek van heilige energie achter die Dante’s kruis kon absorberen. Met dit kruis kon hij de strijd aanbinden met de wezens die zich in de hel bevinden en de verdoemde zielen absolveren. De kerk brokkelde af en onthulde een poort naar de hel eronder, die Dante afdaalde na Beatrice.

De Negen Cirkels van de Hel

Toen Beatrice in de hel aankwam, vroeg zij de ziel van de deugdzame Romeinse dichter genaamd Vergilius om Dante te helpen haar te redden. In ruil voor zijn diensten, bood Beatrice aan om Vergilius te prijzen voor God zodra ze bevrijd was uit de Hel. Aan de poorten van de hel vertelde Vergilius deze informatie aan Dante om uit te leggen waarom de dichter zijn gids zou zijn in het ellendige rijk. Meer Beatrice standbeelden zoals die buiten de kerk worden rond de hel gevonden, evenals Beatrice stenen die Dante’s kruis kracht gaven en hem in staat stelden automatisch de zielen vrij te spreken.

Dante ging de Poorten van de Hel binnen en kwam aan de oevers van Acheron om de reis te beginnen om zijn verloofde te vinden. Toen hij door Dante werd geconfronteerd, zei de veerman genaamd Charon dat Beatrice “een zeer dwaze weddenschap” had afgesloten. Als antwoord bood Dante zijn leven en ziel aan om haar te bereiken, hoewel de veerman hem voor deze verklaring bespotte en hij zich ervan bewust was dat Dante de ironie van zijn woorden niet inzag.

In de tweede cirkel die Lust heette, toen Dante de tweede verdieping van de Carnal Tower binnenging, zag men Beatrice in stilte op een bed in het midden van de kamer liggen. Zij werd naar de top van de Toren getild door middel van een door de wind aangedreven lift, voordat Dante haar kon bereiken. Terwijl Dante vocht tegen de koningin van Lust, Cleopatra genaamd, vond hij Beatrice terug die in het gezelschap was van Lucifer. De gevallen engel vertelde Beatrice dat Dante haar ontrouw was geweest tijdens de kruistochten. Geschokt door Lucifer’s woorden, wendde Beatrice zich tot Dante en beval hem in haar ogen te kijken, waardoor zij de herinnering zag aan Dante’s affaire met de slavin. Ontdaan door deze openbaring, werd zij door Lucifer op het bed getrokken en verdween met hem.

In de Hal der Lusten, kwam Lucifer Dante beschimpen over zijn falen om Beatrice trouw te blijven. Dante probeerde zijn daden te verdedigen door te zeggen dat zijn verloofde geen idee had van wat hij doormaakte. Lucifer weerlegde dit argument door Dante te vertellen dat hij Beatrice had laten zien wat Dante allemaal had meegemaakt in de tijd dat hij weg was. Hij liet de voormalige kruisvaarder de moorden op Alighiero en Beatrice zien door de spiegels van de Hal. Vol afschuw realiseerde Dante zich dat hij verantwoordelijk was voor de dood van Beatrice en haar verdoemenis. Terwijl Dante probeerde te navigeren door de verwarrende gangen van de ijzige Hal, werd Beatrice’s droevige gezicht gezien in de rokerige oppervlakken van sommige van de portalen die hij gebruikte om te ontsnappen naar de volgende cirkel.

Ze werd opnieuw gezien in de Cirkel van Woede met Lucifer tijdens Dante’s gevecht met Phlegyas. Zwevend boven de moerassen, vroeg Beatrice zich in tranen af waarom Dante zijn belofte brak terwijl Lucifer haar borsten begon te strelen. Nadat zij al haar vertrouwen in haar minnaar had opgegeven, riep Beatrice woedend uit, toen Dante haar eindelijk bereikte, dat toen hij zijn “Weg met dat meisje had, gaf aan Lucifer!” Lucifer bedankte Dante daarvoor en terwijl Dante toekeek, gaf de Duivel Beatrice een granaatappel die in drie pitten veranderde. Hoewel Dante haar smeekte ze niet op te eten, keerde Beatrice hem haar rug toe en slikte de pitjes in één teug door. Ze kromp onmiddellijk ineen van de pijn toen haar lichaam in brand vloog, terwijl Lucifer zich verkneukelde over haar laatste verloochening van Dante. Beatrice was volledig getransformeerd in een vurige en demonische entiteit: Lucifer’s nieuwe gemalin en de Koningin van de Hel. Lucifer en Beatrice kusten elkaar hartstochtelijk, terwijl Lucifer Dante strak aankeek. Het paar liet de krijger achter om zijn strijd voort te zetten.

Toen Dante de achtste cirkel binnenging, verscheen de boosaardige Beatrice weer alleen, zittend op een draagstoel van beenderen gedragen door vier demonen. Zij uitte meer van haar woede jegens Dante door hem een bedrieger te noemen en te zeggen dat hij in de achtste cirkel thuishoorde. Beatrice riep de demon die de Malacoda werd genoemd op om hem te doden, weigerend te luisteren naar Dante’s smeekbeden. Na de nederlaag van haar ondergeschikte, dwong Beatrice Dante om de tien sloten van Bedrog te doorkruisen. Terwijl de volgelingen van de Hel allemaal tegelijk op Dante werden losgelaten, keek zij met minachting naar zijn vorderingen, beschreef de zondaars van elke bolgia en merkte op hoe Dante bij sommigen van hen hoorde. Ondanks alle tegenslagen slaagde Dante erin door de Malebolge te komen en de cirkel te verlaten.

Verlossing

Bij de ingang van de Negende Cirkel kwam Beatrice opnieuw voor Dante staan, hem verwijtend om wat hij haar en Francesco had aangedaan, hem de grootste bedrieger van allen noemend. Dante voelde zich verslagen en begreep dat hij de schuld was van wat Beatrice was geworden. Hij was het met haar eens en zei dat hij in de Hel thuishoorde en dat hij niet langer zou proberen haar te verlossen. Hij legde Beatrice’s kruis neer in berusting. Ondanks haar corruptie, herkende ze het kruis dat ze hem gaf. Lucifer’s greep op haar was zo verzwakt dat de kracht van het kruis Beatrice volledig vrijpleitte, tot Dante’s verbazing. Gezuiverd, keerde haar ziel terug naar haar menselijke en stralende vorm toen ze in elkaar zakte. Op dat moment doorboorde een verblindend licht de hel en de aartsengel Gabriel daalde neer. Hij nam Beatrice’s bewusteloze gedaante op en bevestigde dat haar ziel gered was door Dante’s daad. Gabriel beloofde Dante dat hij haar spoedig zou terugzien, hoewel hij zijn reis moest volbrengen, die veel belangrijker was dan de krijger wist.

Dante trok verder naar Cocytus om Lucifer te bestrijden, die direct verklaarde dat Beatrice nooit zijn beoogde doelwit was geweest. Hij sloot alleen een overeenkomst met haar om haar als aas te kunnen gebruiken om Dante naar de Hel te lokken. Na in het verleden te hebben geprobeerd en gefaald om de andere krijgers te gebruiken om de ketenen van Judecca te breken, zag Lucifer het potentieel in Dante en dacht dat hij de perfecte pion zou zijn om te helpen bij zijn ontsnapping. Zijn theorie bleek juist te zijn, want Dante slaagde erin Lucifer te bevrijden uit zijn gevangenschap in de Hel, en brak elke keten op zijn reis om Beatrice te bereiken en zichzelf te verlossen.

Beatrice werd voor het laatst gezien aan het einde van Inferno in een visioen en ze was niet langer onder Lucifer’s controle. Onmiddellijk nadat Dante Lucifer weer had opgesloten in zijn ijzige gevangenis, verschenen Dante en Beatrice in een rokerige en dorre streek. Glimlachend naar elkaar, grepen ze elkaars handen vast en een fel licht flitste om hen heen. Beatrice verdween, terwijl Dante achterbleef om aan zijn volgende tocht op de berg van het Vagevuur te beginnen.

Trivia

• De echte Beatrice Portinari ontmoette Dante Alighieri in 1274 toen hij negen jaar oud was. De jonge Dante was meteen smoorverliefd op haar en bleef dat ook nadat zij in 1287 trouwde en uiteindelijk in 1290 op 25-jarige leeftijd overleed. Dante geloofde dat zij de incarnatie was van de zaligmakende liefde en schreef vele gedichten over haar, waaronder La Vita Nuova. Zelfs nadat hij getrouwd was, bleef Dante geïnspireerd door Beatrice, die hij uiteindelijk tot zijn gids maakte in het laatste derde deel van De Goddelijke Komedie, “Paradiso”, dat hij meer dan 10 jaar na haar dood schreef. Hoewel Dante nooit een duidelijke reden heeft gegeven waarom hij zo verliefd op haar was, gezien hun minimale contact gedurende haar leven, blijkt uit het bewijs in zijn geschriften dat hij haar beschouwde als het perfecte voorbeeld van zuiverheid en deugdzaamheid en hij noemde haar vaak zijn “Verlossing.”
• Het is onbekend wie Beatrice benaderde met betrekking tot haar overeenkomst met Lucifer. Het is mogelijk dat Lucifer, die iemand nodig had om hem te bevrijden en het potentieel in Dante zag, het initiatief nam tot de transactie, vooral omdat hij Dante informeerde dat Beatrice’s beoogde rol een list was om Dante naar de Hel te brengen.
• Beatrice’s consumptie van de granaatappelpitten was een verwijzing naar de Griekse mythe van de godin Persephone. Persephone was de dochter van Demeter, de godin van de landbouw. Hoewel zij door haar moeder was verborgen om te voorkomen dat zij zou worden uitgehuwelijkt of verkracht toen zij nog jong was, werd Persephone’s oom, Hades, de god van de onderwereld, verliefd op haar. Met toestemming van haar vader, Zeus, overviel Hades Persephone en sleepte haar mee naar zijn koninkrijk om met hem te trouwen. Negen dagen van zoeken leidde Demeter naar Helios die haar uiteindelijk vertelde wat er met haar dochter was gebeurd. Als wraak op Zeus en Hades vervloekte Demeter de aarde met hongersnood en eiste Persephone terug om de hongersnood op te heffen. Zeus gaf toe en beval Hades het meisje terug te brengen naar de oppervlakte. Helaas, toen zij op het punt stond te vertrekken, werd Persephone door Hades gedwongen granaatappelpitten te eten (gewoonlijk drie tot zes pitten.) Het eten van het voedsel van de doden bond Persephone naar de onderwereld en dwong het meisje daar een maand van het jaar door te brengen voor elk zaad dat zij als koningin van Hades at.