Free Press

De blobvis is een diepwatervis die voor de kust van Australië leeft. Onder water lijkt de blobvis op een groot dikkopje. Maar aan land zakt zijn lichaam in elkaar, en lijkt hij op een slijmbal.

Blobvis Beschrijving Hoe ziet een blobvis eruit?

De blobvis (Psychrolutes marcidus) is ongeveer 30 cm lang en weegt ongeveer 2 kg. Hij heeft een bolvormige kop met grote zwarte ogen, een stompe vetgevulde snuit die een beetje lijkt op een bolvormige neus, en een grote bek met villiform tanden (tanden die lijken op borstelharen) op beide kaken. Zijn kop maakt 40% van zijn totale lichaamsmassa uit. Zijn lichaam loopt vanaf zijn kop snel taps toe tot een kleine platte staart en is bedekt met een gladde, losse huid. Hij heeft geen schubben. Hij is meestal roze van kleur, maar kan ook grijze tinten hebben.

Het meest opvallende kenmerk van de blobvis is de samenstelling van zijn lichaam, dat vrijwel geheel bestaat uit een gelatineachtige substantie met een dichtheid die iets lager is dan die van water. Door deze lichtere dichtheid heeft de vis een natuurlijk drijfvermogen, waardoor hij vlak boven de zeebodem kan zweven. Hij kan ook de dichtheid van de gelatineachtige massa in zijn lichaam veranderen om de diepte waarop hij drijft te variëren. Zo kan hij zich aanpassen aan verschillende waterdiepten. Door dit lichter dan waterlichaam kan de blobvis moeiteloos in zijn habitat blijven drijven, waarbij hij zeer weinig energie verbruikt om zich te verplaatsen. Een ander zeeschepsel met een geleiachtig lichaam is, surprise – surprise, de kwal.

De blobvis heeft zeer zachte kraakbeenderen die zich gemakkelijk samenpersen onder de extreme druk van de diepzee zonder te breken. Hij heeft ook geen tanden.

De blobvis heeft net genoeg spieren, vastgehecht aan zijn zachte kraakbenige skelet, om de basisfuncties van het leven uit te voeren. Hij ademt met zijn kieuwen, opent zijn bek en beweegt zijn vinnen langzaam om vlak boven de oceaanbodem te kunnen navigeren. Zijn geringe spiermassa en -gebruik hebben als bijkomend voordeel dat hij zeer weinig energie verbruikt bij zijn bewegingen.

Waarom is de Blobvis een Blob? Hoe de blobvis een slijmbal wordt

De blobvis lijkt veel op een typische bodemvis wanneer hij in zijn habitat 1.000 meter onder het oppervlak van de oceaan zwemt. Dit komt doordat de hoge waterdruk zijn lichaam in de juiste vorm houdt. Hij ziet er alleen uit als een klodder gelei wanneer hij zich in diep water bevindt. De reden voor deze drastische vervorming en ineenstorting van zijn vorm is te wijten aan de enorme afname van de druk rond zijn lichaam. Wanneer hij in de diepte van de oceaan zwemt, dwingt de waterdruk zijn zachte lichaam in zijn natuurlijke vorm.

Hier is een levensecht voorbeeld van hoe dit werkt. We kennen allemaal het slijmerige spul waar kinderen mee spelen: “Slijm”. Als het slijm in de verpakking zit, houden de zijkanten van de verpakking het in vorm. In dit geval oefent de vorm van het potje druk uit op het slijm, waardoor het in een vorm wordt gedwongen. Maar als je het slijm uit de verpakking haalt, heeft het niet langer iets dat het dwingt een vorm te hebben. Dus wordt het klodderig en heeft het geen bepaalde vorm. Hetzelfde principe geldt voor de blobvis. Hij is ontworpen om onder druk te werken. Het water werkt als een vat.

Waar leven blobvissen? Blobvis – Habitat & Verspreiding

Blobvissen zijn bodembewoners, die dicht bij de oceaanbodem leven op dieptes van meer dan 1.000 meter. Dit is meer dan 2,5 keer dieper dan de diepte waarop zelfs de krachtigste onderzeeër kan gaan. Een onderzeeër die zo diep zou gaan, zou door de waterdruk verfrommelen als een conservenblikje. Op deze diepte is de waterdruk meer dan 100 keer groter dan op land op zeeniveau. Alleen speciaal ontworpen onderzeese rovers kunnen tot op deze diepte doordringen.

Op deze diepte bereikt geen zonlicht en als gevolg daarvan is er geen enkele vorm van vegetatie. De watertemperatuur is net boven het vriespunt (2 – 4 graden Celsius). Behalve een zeldzame foto, genomen door een diepzee-onderwatervoertuig, is er nog nooit een blobvis door mensen waargenomen in zijn natuurlijke habitat.

Drie soorten blobvissen komen in de buurt van Australië voor. Hun leefgebieden zijn met kleurcode op de kaart aangegeven. De gladde kop blobvis (Psychrolutes marcidus) komt voor aan de kusten van Zuid-Australië, de westelijke blobvis (Psychrolutes occidentalis) leeft voor de kust van West-Australië en “Mr. Blobby” (Psychrolutes microporos) leeft in de buurt van Norfolk Island.

Wat eten blobvissen? Blobvis – Dieet

De blobvis is een leugenachtig roofdier en eet alles wat op zijn weg komt. Dit kan bestaan uit dode biomassa die van boven naar beneden drijft, drijvende schaaldieren, en larven. Het grootste deel van zijn tijd zweeft hij rond, wacht op voedsel dat op zijn weg komt en zuigt het dan in zijn grote bek. Hij kan ook langzaam bewegende dieren oppikken, zoals zeeslakken, zeeslakken en zee-egels, die wetenschappers vonden in de magen van enkele dode blobvissen die ze onderzochten.

Want er is zeer weinig voedsel in de diepten waar de blobvis leeft, wetenschappers geloven dat zijn lichaamsstructuur, met zeer weinig spieren, zeer lage stofwisseling, en langzame beweging helpt om energie te besparen.

Voortplanting blobvis & Levenscyclus Baby blobvis

Wetenschappers stellen dat de blobvis zich voortplant door tienduizenden kleine, roze eitjes te leggen in een nest op de oceaanbodem. Dan zweven zij en haar partner over de eieren om ze te beschermen tegen roofdieren.

Diepwatervissen zoals de blobvis hebben de neiging om tot een rijpe leeftijd te leven vanwege hun langzame groei en het ontbreken van natuurlijke roofdieren. Er wordt gesuggereerd dat een blobvis wel 130 jaar oud kan worden.

Roofdieren van de blobvis & Bedreigingen Wat doodt de blobvis?

Omdat er zo weinig bekend is over de blobvis, weten we niet of hij natuurlijke vijanden of bedreigingen heeft.

De belangrijkste roofdieren die het voortbestaan van de blobvis in de toekomst in gevaar kunnen brengen, zijn mensen. Diepzeetrawlers gebruiken netten tot op de diepten waarop de blobvis leeft. Hij raakt verstrikt in deze visnetten, en omdat hij commercieel waardeloos is, wordt hij teruggegooid in zee. Maar dan is het te laat voor de blobvis. Hij kan niet overleven buiten zijn diepte en is al dood.

Blijfvis Beschermingsstatus Zijn Blobvis Bedreigd?

Het is moeilijk om zeker te zijn of de Australische blobvis bedreigd is, omdat niemand weet wat zijn populatie-aantallen zijn. Natuurbeschermers denken dat de diepzeetrawlvisserij van invloed kan zijn op hun voortbestaan. Deze beweringen zijn echter niet gestaafd met geloofwaardige wetenschappelijke bewijzen. Tot nu toe zijn zeer weinig blobvissen in visnetten verstrikt geraakt, en grote delen van hun leefgebied voor de kust van Australië worden niet intensief met sleepnetten bevist. Het is dus mogelijk dat ze niet ernstig worden getroffen door menselijke activiteiten.

Sommigen beweren dat er slechts 430 blobvissen in de wereld zijn. Dit is slechts van horen zeggen en niet gebaseerd op enig geloofwaardig wetenschappelijk bewijs.

Het trieste verhaal van Mr. Blobby Winnaar van de Lelijkste Dier ter Wereld Award

Mr. Blobby (zie foto) was een blobvis van de soort Psychrolutes microporos. Hij werd in 2003 door de wetenschappelijke expeditie NORFANZ met sleepnetten opgehaald op een diepte tussen 1013 en 1340 meter voor de Norfolk Ridge, 1300 km uit de kust van Oost-Australië. Hij was 285 mm lang en woog 1,7 kg. Hoewel hij Mr Blobby werd genoemd, weet niemand of het een mannetje of een vrouwtje was, want hij werd nooit ontleed.

Mr. Blobby had zijn “fifteen minutes of fame”. Hij was een mediasensatie van de ene dag op de andere. Vandaag zit Mr Blobby alleen in een fles, bewaard in 70% ethylalcohol, op een plank in de collectie Ichtyologie van het Australisch Museum (AMS I.42771-001). Hij lijkt niet meer op de foto’s. Zijn huid is strakker geworden, zijn ogen zijn ingevallen en zijn kenmerkende neus is gekrompen – arme Mr Blobby.

Gebaseerd op foto’s van Mr Blobby, werd de blobvis verkozen tot “Lelijkste Dier ter Wereld”. De wedstrijd was zeker niet eerlijk. De Ugly Animal Preservation Society had goede bedoelingen toen het de blobvis in 2013 uitriep tot het lelijkste dier. Het probeert het bewustzijn te vergroten van bedreigde dieren die niet tot de verbeelding van het publiek spreken omdat ze lelijk zijn.