Bij een eerste behandeling kan het voorwerp in een uitdrogende omgeving worden geplaatst. Zonder water kan de reactie niet doorgaan. Herblootstelling van het voorwerp aan zelfs water uit de lucht kan het proces echter weer op gang brengen. Bronsziekte blijft, samen met soortgelijke visuele aandoeningen die door andere verbindingen worden veroorzaakt, een actief onderzoeksgebied binnen de objectconservering.
OppervlakteEdit
Verwijdering van de chloriden is essentieel. In de praktijk betekent dit eerst fysisch reinigen (met een houten of zelfs metalen pikhouweel) om het grootste deel van de chloriden te verwijderen en vervolgens chemisch behandelen. Een chemische behandeling is het onderdompelen van het voorwerp in een 5% natriumsesquicarbonaatoplossing. Dit neutraliseert het zuur dat het metaal aantast en zet het reactieve koper(II)chloride om in grotendeels inert koper(II)oxide. Het oxide kan het voorwerp bedekken met lelijke maar onschadelijke zwarte vlekken of, in het algemeen, het metaal donkerder maken.
De duur van het weken kan dagen tot weken bedragen of zelfs een jaar voor ernstig verontreinigde voorwerpen. Het sesquicarbonaat kan koper van het voorwerp verwijderen aangezien het een complex ion vormt met koper. Amateurs melden dat het patina van het voorwerp kan worden verwijderd, maar dit gebeurt wanneer de oplossing wordt gekookt, zodat de carbonaatspoeling de chloriden in enkele uren verwijdert, in plaats van het koele bad van lange duur dat door professionele restauratoren wordt gebruikt.
Weken in natriumcarbonaat – dat geen complex ion vormt met koper en waarschijnlijk het patina niet zal aantasten, maar langzamer is dan sesquicarbonaat – of benzotriazool (zeer kankerverwekkend) waterige oplossingen kan ook worden gebruikt. Het effect van carbonaat is vergelijkbaar met dat van sesquicarbonaat. Het benzotriazool verwijdert de chloriden niet en neutraliseert het aanwezige zuur niet, maar fungeert als een fysieke barrière voor water, zuurstof en chloriden en kan dus in alle gevallen als laatste stap worden gebruikt, maar slechts in minder belangrijke gevallen als eerste of enige stap.
Gebruik van leidingwater voor de eerste carbonaatsspoelingen is prima, aangezien het eventuele chloridegehalte in het water laag is vergeleken met het gehalte dat wordt aangetroffen wanneer de chloriden van het verontreinigde artefact in het water zijn opgelost. Voor latere spoelingen moet gedestilleerd water worden gebruikt, hoewel het chloor van een gechloreerde stadswaterleiding waarschijnlijk binnen 24 uur uit het leidingwater is verdampt en het voorwerp dus niet verder zal verontreinigen.
In plaats van spoelen kan elektrolyse worden gebruikt, vaak met natriumcarbonaat als elektrolyt en zacht of roestvrij staal als anode. Hierbij worden de koperionen omgezet in elementair koper. Het elementaire koper dat uit de chloriden vrijkomt, kan als een rozeachtige laag weer op het voorwerp worden afgezet. Een muntstuk kan slechts enkele uren in beslag nemen, terwijl een groot voorwerp, zoals een kanon, maanden in beslag kan nemen.
Na behandeling moet het specimen in een droge omgeving worden bewaard en periodiek worden gecontroleerd op het terugkeren van de bronsziekte, aangezien geen behandeling op lange termijn is bevestigd.
InternalEdit
Indien chloride-ionen voorbij het oppervlak zijn doorgedrongen is een rigoureuzere behandeling vereist.
Dit omvat gewoonlijk het weken in aceton om eventueel water in het specimen te verdringen. Vervolgens onderdompeling in een benzotriazool (BTA)-ethanoloplossing om het koper te cheleren en het onwerkzaam te maken. Putjes en gaatjes kunnen worden opgevuld met zinkpoeder, dat vervolgens wordt overgeschilderd met schellak in de kleur van het specimen.