Free Press

Werkgerelateerde rugblessures gebeuren elke dag. In deze casestudy volgen we een parttime serveerster vanaf haar verwonding tot en met de uiteindelijke afhandeling van haar arbeidsongeval.

Rugverstuikingen en -verrekkingen zijn veel voorkomende werkgerelateerde letsels. Deze casestudy volgt een parttime serveerster die een rugblessure oploopt op het werk.

Deze casestudy is alleen voor educatieve doeleinden. Het is gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen, hoewel namen zijn veranderd om de betrokkenen te beschermen. Elke gelijkenis met echte personen of entiteiten is louter toevallig.

We zullen behandelen hoe ons slachtoffer gewond raakte, hoe ze in aanmerking kwam voor een werknemerscompensatie-uitkering en hoe de zaak van de gewonde werknemer uiteindelijk werd opgelost.

Onze studie eindigt met een lijst met belangrijke punten over werknemerscompensatieclaims.

Hoe de werkneemster gewond raakte

Amanda had tien jaar bij de plaatselijke bar en grill gewerkt als parttime serveerster en gastvrouw.

Op een dag toen haar dienst ten einde liep, vroeg haar leidinggevende om hulp bij het dragen van een aantal grote dozen die net waren aangekomen van hun voedseldistributeur. Toen ze een doos van de vrachtwagen tilde, verrekte ze een spier in haar rug en liet de doos vallen. Ze kon onmiddellijk de trekkracht van haar onderrug naar haar nek voelen.

Amanda werkte in een staat met een verplichte werknemerscompensatie, wat betekent dat een werkgever verplicht (of verplicht) is om een werknemerscompensatieverzekering te hebben.

Omdat Amanda’s letsel zich op het werk en in het kader van haar werk voordeed, werd het gedekt door de werknemerscompensatieverzekering.

On-the-job letsels worden gedekt ongeacht de schuld, zolang de werknemer niet gewond raakte bij het plegen van een misdrijf.

Medische behandeling onder Workers’ Comp

Amanda ondervond een zacht weefsel letsel aan haar rug en nek, die gedurende drie maanden fysiotherapie vereiste. “Zacht weefsel” betekent dat het in wezen een spierblessure is die zonder operatie kan worden behandeld.

In veel arbeiderscompensatiesystemen van de staat hebben ze gespecificeerde artsen voor gewonde werknemers om te zien.

De arts die Amanda behandelde, werd goedgekeurd door de arbeiderscompensatieverzekeringsmaatschappij van haar werkgever.

Ze werd aanvankelijk behandeld voor een ernstige verrekking van haar rug met spierverslappers, rust, en het advies om elke dag korte periodes een verwarmingskussen te gebruiken.

Ze ging over op fysiotherapiebehandelingen tweemaal per week om haar vermogen om te buigen en te bewegen zonder pijn te helpen terugwinnen.

Na drie maanden behandeling was de arts van mening dat Amanda Maximale Medische Verbetering (MMI) had bereikt, wat betekent dat haar rug niet beter zou worden met voortzetting van de behandeling.

Omdat Amanda nog steeds pijn had als ze lang op haar voeten stond, en moeite had met buigen en tillen, bepaalde de arts dat Amanda een blijvende gedeeltelijke invaliditeit van 20 procent leed.

Worker’s Comp Negotiations and Settlement

De workers’ compensation-verzekeringsmaatschappij stuurde Amanda voor een onafhankelijk medisch onderzoek (IME), waar de workers’ compensation-arts haar mate van letsel beoordeelde en vaststelde of het verband hield met een werkomstandigheid, wat het was.

De IME-arts was het erover eens dat Amanda een blijvende gedeeltelijke invaliditeit leed, met een functieverlies van 20 procent in vergelijking met haar toestand van voor het ongeval.

Amanda had gedurende de drie maanden na het ongeval een uitkering voor loonverlies van de arbeiderscomp gekregen. Loondervingsuitkeringen zijn over het algemeen twee derde van het gemiddelde loon van een werknemer vóór het letsel.

Omdat ze een gedeeltelijke blijvende invaliditeit had, werd Amanda de keuze geboden tussen: $ 10.000 als een werknemerscompensatieregeling zonder dekking voor toekomstige medische kosten of $ 3.000 met één jaar medische zorg.

Tot op dit moment had de werknemerscompensatieverzekering alle aan het letsel gerelateerde medische en fysiotherapiekosten van Amanda volledig gedekt.

Amanda begreep dat verdere behandeling haar rug niet zou verbeteren, dus koos ze ervoor om de forfaitaire schikking van $ 10.000 te nemen.

Belangrijke punten over werknemerscompensatie

• Als een blessure optreedt op het werk en binnen de werkingssfeer van het werk, wordt deze meestal gedekt door de werknemerscompensatieverzekering van de werkgever.
• De gewonde werknemer hoeft geen schuld te bewijzen om werknemerscomp-uitkeringen te ontvangen.
• Wageverliesuitkeringen zijn ongeveer twee derde van het loon van de werknemer vóór het letsel; maar werknemerscomp-loonuitkeringen zijn niet belastbaar.
• Werknemerscompensatieverzekeringsmaatschappijen werken hard om grote uitbetalingen bij gewonde werknemers te voorkomen.
• IME-artsen worden betaald door de verzekeringsmaatschappij en kunnen bevooroordeeld zijn in het voordeel van het bedrijf.
• Geletselde werknemers kunnen een ervaren advocaat nodig hebben voor geschillen over loonberekeningen of invaliditeitsrangschikkingen.