Celine werd opgericht in Parijs in 1945, toen Céline en Richard Vipiana een op maat gemaakte schoenenwinkel voor kinderen openden, maar de moderne incarnatie dateert uit de jaren 1960, toen de Vipianas begonnen met de verkoop van prêt-à-porter. Luxe sportkleding met een couturelike afwerking was en is de raison d’être van Céline. Michael Kors werd eind jaren ’90 aangetrokken om het label nieuw leven in te blazen, maar het was Phoebe Philo die van Celine een van de belangrijkste merken in de luxemode maakte nadat ze in 2007 in dienst trad. Critici gaven haar de eer om de mode in een nieuwe richting te duwen, naar een meer sobere, uitgeklede vorm van raffinement. Wat Philo’s Celine vrouwen bood was, zoals Vogue het uitdrukte, “een volwassen en hippe manier om zichzelf in elkaar te zetten.”
Hoewel Philo’s minimalisme kan zijn geïnterpreteerd als een poging om de heersende waarden van de industrie opnieuw af te stemmen, legde ze in feite de nadruk terug op de kernfundamenten van Celine. “Ik dacht gewoon dat ik het zou opkuisen,” zei ze in een interview tijdens die begindagen. “Maak het sterk en krachtig – een soort hedendaags minimalisme.”
In de jaren 2010 kreeg dat minimalisme een kunstzinniger toon en beïnvloedde het een hele generatie jonge ontwerpers (en meer dan een paar na-apers). Misschien wel de enige naam die in die tijd zo invloedrijk was als die van Philo was Hedi Slimane, die de industrie schokte door een vintage-y, grungy Californische vibe in te luiden bij Saint Laurent. Toen Philo eind 2017 Celine verliet, werd Slimane prompt tot haar opvolger benoemd.
Voordat hij zelfs maar een kledingstuk had ontworpen, was het duidelijk dat zijn “nieuwe Celine” een schone breuk met de oude zou zijn. Slimane’s eerste opdracht was om het accent op de e in Céline Vipiana’s naam te laten vallen, net zoals hij “Yves” uit Yves Saint Laurent had geknipt; kort daarna introduceerde hij Celine’s allereerste mannencollectie, waarmee hij zijn kenmerkende New Wave pakken naar een nieuwe klant bracht.
Slimane vindt vergelijkbare inspiratie in Celine’s “luxe sportkleding” verleden. Zijn bijzondere obsessie is de burgerlijke esthetiek van het merk uit de jaren ’70, “een tijd van non-fashion,” zoals Vogue’s Sarah Mower schreef over zijn agenda-setting herfst 2019 collectie. “Dit was oude, oude Celine-exact het soort beleefd classy koopwaar dat oorspronkelijk onder het label werd verkocht voordat LVMH het overnam, lang voordat zelfs Phoebe Philo’s voorganger, Michael Kors, werd opgesteld om er runway shows van te maken.” Als die plooirokken, kniehoge laarzen en tweed blazers het “uniform” van de jaren ’70 parisiennes vormden, heeft Slimane die items nieuw relevant – en ronduit wenselijk – gemaakt voor hun Gen Z-dochters.