(Leer hoe en wanneer u dit sjabloonbericht verwijdert)
Er zijn in Australië een paar voorbeelden van de meer extreme, fundamentalistische sekte-achtige vormen van het pinksterbeweging in Amerikaanse stijl. De tegendraadse trend, die het meest in het oog springt door de beruchte Logos Foundation onder leiding van Howard Carter in Toowoomba, Queensland, en later door “manifeste glorie”-bewegingen zoals Bethel Church in Redding, is te vinden in gemeenten zoals de Range Christian Fellowship.
De Logos Foundation, een invloedrijke en controversiële christelijke bediening, bloeide in Australië in de jaren zeventig en tachtig onder leiding van Howard Carter, oorspronkelijk een baptistenpredikant uit Auckland in Nieuw-Zeeland. De Logos Foundation was aanvankelijk een transconfessionele charismatische leerbediening; de leden waren hoofdzakelijk protestants, maar er waren ook enkele banden met rooms-katholieke lekengroepen en individuen.
De Logos Foundation was reconstructionistisch, restaurationistisch en dominionistisch in haar theologie en werken.Paul Collins richtte de Logos Foundation ca. In 1966 richtte Paul Collins de Logos Foundation op in Nieuw-Zeeland als een transconfessionele onderwijsinstelling die de Charismatische Vernieuwing diende door het uitgeven van het Logos Magazine. In 1969 verhuisde Paul Collins de stichting naar Sydney in Australië, waar het ook grote transconfessionele vernieuwingsconferenties organiseerde in o.a. Sydney Town Hall en het Wentworth Hotel. Onder leiding van Howard Carter verhuisde het naar Hazelbrook in de lagere Blue Mountains van New South Wales, waar het enkele jaren werkzaam was, en in het midden van de jaren 1970 werd het overgeplaatst naar Blackheath in de hogere Blue Mountains. Gedurende deze jaren trok het onderwijs gelijkgestemde gemeenten en huisgroepen aan die er een losse associatie mee aangingen.
De uitgeverij werd een belangrijke operatie, het verspreiden van charismatisch-thema’s en Restorationistische leringen gericht op christelijke volwassenheid en Christus’ voorrang in korte boeken en het maandelijkse Logos/Restore Magazine (geassocieerd met New Wine Magazine in de Verenigde Staten). Het hield jaarlijkse conferenties van een week met meer dan 1000 ingeschrevenen, met internationale charismatische sprekers, waaronder Derek Prince, Ern Baxter, Don Basham, Charles Simpson, Bob Mumford, Kevin Conner (Australië), Peter Morrow (Nieuw-Zeeland) en anderen.
Een Bijbelcollege werd ook in de buurt opgericht in Westwood Lodge, Mount Victoria. Op de hoofdvestiging in Blackheath werd een christelijke K-12 school opgericht, Mountains Christian Academy, die een voorloper werd van meer wijdverbreide christelijke onafhankelijke scholen en thuisonderwijs als kenmerk van de beweging. De Logos Stichting onderwees orthodox christelijke kernovertuigingen, maar op het gebied van opinies werd de Logos-leer als gezaghebbend gepresenteerd en werden alternatieve opvattingen ontmoedigd. Degenen die deze leer in twijfel trokken, verlieten uiteindelijk de beweging. Na verloop van tijd ontwikkelde zich een sterke cultusachtige cultuur van groepsconformiteit en degenen die het waagden om vraagtekens te plaatsen, werden snel in het gareel gebracht door andere leden die geautomatiseerde antwoorden gaven die gehuld waren in vergeestelijkte uitdrukkingen. In sommige gevallen dwong de leiding onvoorwaardelijke conformiteit af door zich schuldig te maken aan intimiderend gedrag. De groep beschouwde zichzelf als afgescheiden van “de wereld” en beschouwde zelfs alternatieve zienswijzen en andere uitdrukkingen, denominaties of interpretaties van het christendom in het slechtste geval met wantrouwen, maar beschouwde de meeste ervan in het beste geval als vals.
Vanaf het midden van de jaren zeventig werd een hiërarchische ecclesiologie aangenomen in de vorm van het levenslange discipelschap van de leden door persoonlijke voorgangers (gewoonlijk hun “celgroep”-leiders), die op hun beurt ook verantwoording verschuldigd waren aan hun persoonlijke voorgangers. Volgelingen werden geïnformeerd dat zelfs hun leider, Howard Carter, als discipel verwant was aan de apostolische groep in Christian Growth Ministries van Bob Mumford, Charles Simpson, Ern Baxter, Derek Prince, en Don Basham, in Ft Lauderdale, VS (wiens netwerk op zijn hoogtepunt ca. 1985 naar schatting ca. 150.000 betrokkenen telde). Howard Carter’s voornaamste pastorale relatie was met Ern Baxter, een pionier van de genezende opwekking in de jaren 1950 en van de Charismatische Vernieuwing in de jaren 1960, 1970 en 1980. Schriftelijke convenanten van onderwerping aan de individuele voorgangers van de kerk werden aangemoedigd voor de leden van één representatieve kerk, Christian Faith Centre (Sydney), en er werd gezegd dat dit gebruikelijk was in de hele beweging in die tijd.
In 1980 namen de kerken van de Logos-beweging de naam “Australian Fellowship of Covenant Communities” (AFoCC) aan, en werden in het begin van de jaren ’80 geleid door een eschatologische verschuiving van het pre-millennialisme van veel pinkstergemeenten (beschreven als een theologie van de nederlaag), naar het post-millennialisme van de Presbyteriaanse Reconstructionistische theonomisten (beschreven als een theologie van de overwinning). De verschuiving naar een openlijk theologisch-politiek paradigma had tot gevolg dat sommige leidinggevenden, waaronder dominee David Jackson van het Christian Faith Centre Sydney, de beweging helemaal verlieten. In het midden van de jaren tachtig veranderde AFoCC weer van naam en werd de “Covenant Evangelical Church” (niet geassocieerd met de Evangelical Covenant Church in de VS). De merknaam Logos Foundation werd voortgezet als de educatieve, commerciële en politieke tak van de Covenant Evangelical Church.
De groep verhuisde voor de laatste keer in 1986 naar Toowoomba in Queensland waar al geassocieerde gemeenten waren en een demografische omgeving die zeer bevorderlijk was voor de groei van extreem-rechtse religio-politieke bewegingen. Op deze vruchtbare bodem bereikte de beweging in korte tijd een hoogtepunt met een lokale achterban van meer dan 2000 mensen.
De verhuizing naar Toowoomba ging gepaard met veel voorbereiding, waaronder de verkoop door leden van huizen en andere bezittingen in New South Wales en de verwerving door de Logos Foundation van veel huizen, bedrijven en commercieel onroerend goed in Toowoomba en de Darling Downs.
In het proces van verhuizing van de organisatie en de meeste van haar leden, nam de Covenant Evangelical Church een aantal andere kleine christelijke kerken in Toowoomba op. Sommige daarvan waren huiskerken/groepen die min of meer gelieerd waren aan Carter’s andere organisaties. Carter en een aantal van zijn volgelingen probeerden banden te leggen met de premier van Queensland, Joh Bjelke-Petersen (in functie 1968-1987), een bekende christelijke conservatief, om hun doelen te bevorderen.
Carter bleef de verschuiving in eschatologie leiden naar post-millennialisme en prominent religio-politiek van aard. Meer van zijn leiderschapsteam verliet de beweging toen Carter’s stijl meer autoritair en cultisch werd. Colin Shaw, die in die tijd een belangrijk lid was, geloofde dat dominee Howard Carter een “gezalfde man van God” was, en Shaw werd later de “rechterhand” van Carter in zijn “outreach en zendingswerk” in Quezon City op de Filippijnen. Logos gebruikte een Filippijnse kerk, het Christian Renewal Center (een gematigde Pinkster/Charismatische kerk) als hun basis om de leer van de Shepherding Beweging te verspreiden en te promoten. Met lokale hulp in de Filippijnen, coördineerde en sponsorde Colin Shaw (onder de naam van het Christian Renewal Centre) conferenties waar Carter optrad. Veel laag opgeleide en oprechte Filippijnse predikanten en plaatselijke bewoners, meestal uit kleine kerken, werden overtuigd om de bredere Logos beweging te steunen met tienden die werden ingezameld van hun beperkte fondsen. Maar kort na de onthullingen over Howard Carter’s schandalige immoraliteit en corrupte levensstijl, werd de Filippijnse vleugel van Logos ontbonden en de voormalige leden verspreidden zich weer naar gevestigde plaatselijke kerken. Van Colin Shaw werd gezegd dat hij de Shepherding Beweging in die tijd had verlaten en dat hij daarna een tijd lang bezig was met zelfonderzoek en zelfverwijdering, aangewakkerd door een zwaar schuldgevoel over de manier waarop de Filippijnse christenen waren gemanipuleerd.
In 1989 mengde Logos zich op controversiële wijze in de staatsverkiezingen in Queensland, met een campagne van enquêtes en paginagrote krantenadvertenties waarin werd gesteld dat het onderschrijven van christelijke principes en bijbelse ethiek door de kandidaten belangrijker was dan de wijdverbreide corruptie in de regering van Queensland die door het Fitzgerald-onderzoek aan het licht was gekomen. In advertenties in de krant The Courier-Mail in Brisbane werden destijds sterk conservatieve standpunten gepromoot tegen pornografie, homoseksualiteit en abortus, en een terugkeer naar de doodstraf. Sommige voorstanders pleitten op controversiële wijze voor wetten en straffen uit het Oude Testament. Deze actie had een opzienbarend averechts effect: veel reguliere kerken, gemeenschapsleiders en religieuze organisaties distantieerden zich van de Logos Stichting nadat zij deze in het openbaar aan de kaak hadden gesteld. Soms werd de doodstraf voor homoseksuelen bepleit, in overeenstemming met de oudtestamentische wet. De Sydney Morning Herald beschreef later een deel van deze campagne toen de Logos Stichting campagne voerde: “Homoseksualiteit en censuur zouden uw stem moeten bepalen, werd het electoraat verteld; corruptie was niet de grootste zorg.” Hetzelfde artikel citeerde Carter uit een brief die hij destijds aan zijn achterban had geschreven: “De groenen, de homo’s en de hebzuchtigen zijn aan het marcheren. Nu moeten de christenen, de conservatieven en de bezorgden ook marcheren.” Deze opvattingen waren niet nieuw. In een eerder artikel in de Herald werd een woordvoerder van Logos geciteerd die naar aanleiding van de oproep tot de doodstraf voor homoseksuelen om Queensland van dergelijke mensen te bevrijden, verklaarde dat “het feit dat er een wet op de statuten staat de beste waarborg voor de samenleving is”.
Hoewel soortgelijke gedragingen al eerder hadden bestaan, zag Logos Foundation deze laatste jaren in Queensland steeds meer sekte-achtige tendensen ontwikkelen. Deze autoritaire omgeving ontaardde in een pervers en onbijbels machtsmisbruik. Gehoorzaamheid en ongezonde onderwerping aan menselijke leiders was op vele manieren sekteachtig en het concept van onderwerping met het doel van “geestelijke bedekking” werd een dominant thema in het onderwijs van Logos Foundation. Het idee van geestelijke bedekking ontaardde spoedig in een systeem van openlijk machtsmisbruik en buitensporige controle over de levens van mensen. Dit gebeurde ondanks de groeiende oppositie tegen de Shepherding beweging van gerespecteerde Evangelische en Pinkster leiders in de Verenigde Staten, beginnend vanaf 1975. In Australië echter, via de Logos Stichting en de Covenant Evangelical Church, bloeide deze beweging op na de tijd dat zij in feite een periode van verval was ingegaan in Noord-Amerika. Carter zette volgelingen in Australië effectief in quarantaine voor de waarheid van wat in de V.S. was begonnen te spelen.
De beweging had banden met een aantal andere groepen waaronder World MAP (Ralph Mahoney), Californië; Christian Growth Ministries, Fort Lauderdale; en Rousas Rushdoony, de vader van het Christelijk Reconstructionisme in de Verenigde Staten. De activiteiten omvatten drukkerijen, uitgeverijen, conferenties, thuisonderwijs en bedieningstraining. Logos Foundation (Australië) en deze andere organisaties gaven soms theologische kwalificaties en andere schijnbaar academische graden, masters en doctoraten uit zonder formele studieprocedure of erkende strengheid, vaak onder een reeks dubieuze namen die het woord “universiteit” bevatten. In 1987 verleende Carter zichzelf een “Master of Arts”-graad die kennelijk was afgegeven door het Pacific College Theological, een instelling waarvan het bestaan door onderzoeksjournalisten niet kon worden geverifieerd. Carter schonk regelmatig dergelijke “kwalificaties” aan bezoekende predikanten uit de Verenigde Staten – waaronder een doctorstitel die zou zijn afgegeven door de Universiteit van Oceanië Sancto Spiritus’. De ontvanger gebruikte daarna de titel van Doctor in zijn rondreizende prediking en opwekkingsbediening door heel Noord Amerika.
De Shepherding Beweging is wereldwijd afgegleden tot een sektebeweging die gekenmerkt wordt door manipulatieve relaties, machtsmisbruik en dubieuze financiële regelingen. Het was een poging geweest van meestal oprechte mensen om het christendom te bevrijden van de vastgeroeste reducties van traditionele en consumentistische religie. Maar door haar nadruk op autoriteit en onderdanige verantwoording stond de beweging open voor misbruik. Dit, in combinatie met geestelijke honger, een vroege mate van succes en groei, gemengde motieven, en de onervarenheid van nieuwe leiders, vormde samen een gevaarlijke en onstabiele mix. Howard Carter speelde handig met deze factoren om zijn eigen positie te verankeren.
De Logos Stichting en Covenant Evangelical Church overleefden niet lang het schandaal van Howard Carter’s aftreden en publieke onthulling van overspel in 1990. Hey (2010) stelt in zijn proefschrift: “Als redenen voor Carter’s mislukking worden onzekerheid, een onvermogen om zich open te stellen voor anderen, arrogantie en een overmatig vertrouwen in zijn eigen kunnen genoemd”. Zoals bij veel moderne evangelisten en megakerkleiders plaatsten de volgelingen binnen de beweging hem op een voetstuk. Deze omgeving waarin de leider niet echt verantwoording hoefde af te leggen, maakte het mogelijk dat zijn bedrog en dubbelleven vele jaren lang ongekend konden gedijen. In de jaren onmiddellijk voorafgaand aan dit schandaal, werden degenen die het waagden om vraagtekens te plaatsen snel bespot door andere leden of zelfs disciplinair gestraft, waardoor een zeer ongezonde omgeving werd versterkt. Toen het schandaal van Carter’s immoraliteit aan het licht kwam, kwamen ook alle details van de uitbundige levensstijl waaraan hij gewend was geraakt aan het licht. Carter reisde regelmatig naar Noord-Amerika en was uitbundig en extravagant, met eersteklas vluchten en vijfsterrenhotels. De volledige financiële gang van zaken van de organisatie vóór de ineenstorting was zeer geheimzinnig. De meeste leden wisten niet hoe de enorme sommen geld die met de hele operatie gemoeid waren, werden gekanaliseerd, noch wisten zij hoe de toegang van de leiders tot deze fondsen werd beheerd.
Een aanzienlijk aantal vrij hooggeplaatste ex-Logosleden vond ingang in de nu opgeheven Rangeville Uniting Church. De gemeente van de Rangeville Uniting Church verliet de Uniting Church om een onafhankelijke gemeente te worden, bekend als de Rangeville Community Church. Voorafgaand aan de sluiting van de Rangeville Uniting Church heeft een eerdere splitsing ertoe geleid dat een aanzienlijk percentage van de totale gemeente heeft bijgedragen aan de vorming van de Range Christian Fellowship in Blake Street in Toowoomba.
De Range Christian Fellowship in Blake Street, Toowoomba, heeft een reputatie van uitbundige erediensten en de publieke manifestatie van charismatische verschijnselen en manifestaties die haar ver buiten de mainstream van de pinksterkerken plaatsen. Het is wellicht één van de voornaamste Australische voorbeelden van kerken die geassocieerd worden met de New Apostolic Reformation, een fundamentalistische rechtse pinksterbeweging die door de Amerikaanse journalist Forrest Wilder als volgt is beschreven: “Hun geloof kan naar het bizarre neigen. Sommige profeten beweren zelfs demonen te hebben gezien op openbare bijeenkomsten. Ze hebben de bijbelse letterlijkheid tot het uiterste doorgevoerd”. De kerk opereert in een omgebouwd squash-centrum en werd op 9 november 1997 opgericht als een groep die zich afsplitste van de Rangeville Uniting Church in Toowoomba vanwege meningsverschillen met de nationale leiding van de Uniting Church in Australië. Deze meningsverschillen hadden voornamelijk betrekking op de wijding van homoseksuelen tot het ambt. De diverse oorsprong van de Range Christian Fellowship resulteerde in een uiteenlopende mix van voorkeuren, verwachtingen en kwesties op het gebied van de eredienst. De gemeente kwam aanvankelijk bijeen in een zaal van de Zevende-dags Adventistenkerk voordat zij het pand in Blake Street kocht, waardoor de gemeente zwaar in de schulden kwam te zitten, vaak dicht bij een faillissement was en een groot verloop van gemeenteleden kende. De gemeente schrijft hun voortdurende vermijden van een financiële ineenstorting toe aan Gods zegen en beschouwt dit als een wonder.
Hoewel de kerk vasthoudt aan protestantse overtuigingen, vult zij deze aan met invloeden uit de Nieuw-Apostolische Reformatie, opwekkingstheologie, Dominion-theologie, Kingdom Now theologie, Spiritual Warfare Christendom en Vijfvoudige Bedieningsleer. De Schrift wordt letterlijk geïnterpreteerd, zij het selectief. Ongewone manifestaties die worden toegeschreven aan de Heilige Geest of de aanwezigheid van “de zalving” zijn onder andere vrouwen (en soms zelfs mannen) die kreunen en kokhalzen alsof ze een bevalling meemaken, waarbij sommigen beweren dat ze daadwerkelijk weeën in de baarmoeder hebben (bekend als “geestelijke bevalling”). Dramatische en apocalyptische toekomstvoorspellingen waren vooral duidelijk in de aanloop naar Y2K, toen een aantal profetieën publiekelijk werden gedeeld, die allemaal onwaar bleken te zijn door latere gebeurtenissen. Aan de deelnemers wordt een hoge mate van vrijheid gegeven, in de beginjaren van de kerk beïnvloed door de promotie van Jim Rutz’ publicatie, “The Open Church”, wat resulteert in een brede tolerantie van uitingen van openbaring, een “woord van de Heer” of profetie.
Bij tijd en wijle beweren mensen binnen de gemeenschap visioenen te hebben gezien – in dromen, tijdens een trance-achtige toestand tijdens de eredienst, of tijdens momenten van religieuze extase – waarbij deze ervaringen vaak een openbaring of profetie overbrengen. Andere voorvallen omvatten mensen die beweren in een veranderde staat van bewustzijn te zijn geweest (aangeduid als “rustend in de Heer” en “slaand in de geest” – onder andere namen), gekenmerkt door verminderd extern bewustzijn en verruimd intern mentaal en spiritueel bewustzijn, vaak gepaard gaand met visioenen en emotionele (en soms fysieke) euforie. De kerk heeft bezoek ontvangen van verschillende christelijke leiders die beweren moderne apostelen te zijn, evenals van vele anderen die beweren profeten of gebedsgenezers te zijn. Het is misschien verrassend dat het spreken in tongen, dat in andere pinksterkerken gebruikelijk is, ook voorkomt, maar het komt niet vaak voor en wordt ook niet gepromoot; en het wordt zelden waargenomen in openbare bijeenkomsten. Neo-charismatische elementen die elders in het klassieke pinksterbeweging verworpen worden, zoals het Gebed van Jabez, welvaartstheologie, de Toronto Blessing (met zijn nadruk op vreemde, non-verbale uitingen), George Otis’ Spiritual Warfare, de Brownsville Revival (Pensacola Outpouring), Morningstar Ministries, de Lakeland Revival, en de Vineyard groep van kerken, zijn invloedrijk geweest. De kerk is altijd bekend geweest om haar levendige en soms euforische en extatische erediensten, diensten met muziek, zang, dans, vlaggen en spandoeken. Range Christian Fellowship maakt deel uit van de kerkelijke eenheidsbeweging in Toowoomba, samen met andere gelijkgestemde kerken (de mainstream traditionele denominaties hebben een aparte oecumenische groep). Deze groep, die bekend staat als het Christian Leaders’ Network, streeft ernaar een christelijk-rechtse invloedgroep in de stad te zijn, in het centrum van een verhoopte grote opwekking waarin zij “de stad voor de Heer zullen innemen”. De Range Christian Fellowship heeft zich vol overgave gestort op stadsbrede evenementen die worden gezien als een basis voor het stimuleren van opwekking, waaronder Easterfest, “Christmas the Full Story”, en doorlopende 24-uurs aanbiddingsevenementen.
De kerk behoudt een indrukwekkende veerkracht die zij heeft geërfd van de Uniting Church, die haar moeilijke tijden heeft zien doorstaan. Haar geloof en daden, die haar in de marge plaatsen van zowel het reguliere als het pinksterchristendom, blijven grotendeels beperkt tot haar zondagse bijeenkomsten en bijeenkomsten die privé worden gehouden in de huizen van haar leden. Kritiek op de kerk wordt door sommige van haar leden als een ereteken beschouwd, omdat zij dit zien in termen van de verwachte vervolging van het heilige overblijfsel van de ware kerk in de laatste dagen. De kerk blijft zich aangetrokken voelen tot en zich associëren met marginale pinkster- en fundamentalistische bewegingen, in het bijzonder die welke hun oorsprong vinden in Noord-Amerika, het meest recentelijk die van Doug Addison. Addison is bekend geworden door het leveren van profetieën via dromen en op onconventionele wijze via de lichaamstatoeages van mensen, en hij mengt zeer fundamentalistisch christendom met elementen van psychische spiritualiteit.