Review question
De meeste chirurgische ingrepen vereisen algemene anesthesie (een medisch veroorzaakte staat van bewusteloosheid waarin een persoon niets voelt). Tracheale buizen (een apparaat dat in de luchtpijp wordt ingebracht om de luchtwegen van een persoon in stand te houden) spelen een vitale rol bij de operatie. Om de patiënt tijdens de narcose te laten ademen, is vaak een mechanische beademingsmachine nodig. Dit is een machine die iemand helpt om zuurstof in te ademen en kooldioxide uit te ademen. Er zijn twee soorten tracheale buizen: de ene is geboeid, met een ballon aan het uiteinde van de buis die zorgt voor een goede afdichting van de trachea en voorkomt dat de maaginhoud in de longen terechtkomt. De andere is niet geboeid, zonder ballon. Dit overzicht richt zich op de verschillende effecten van gebufferde en niet-gebufferde tubes bij kinderen tot acht jaar tijdens algemene anesthesie.
Achtergrond
Kinderen hebben een kleinere en kwetsbaardere luchtweg dan volwassenen. Hun strottenhoofd is trechtervormig, met het smalste gedeelte ter hoogte van het cricoïdkraakbeen. Er wordt aangenomen dat de risico’s van verwondingen aan de luchtpijp en de stembanden bij kinderen groter zijn bij het gebruik van gebufferde tubes, hoewel deze veronderstelling niet op de huidige gegevens is gebaseerd.
De nadelen van het gebruik van een niet-gebufferde tube zijn een toename van luchtlekkage rond de tube, waardoor het moeilijk is om ervoor te zorgen dat het kind voldoende zuurstof inademt. Bovendien wordt de meting van het teugvolume (het normale volume verplaatste lucht tussen in- en uitademen, al dan niet door mechanische beademing) bemoeilijkt. Het lijkt redelijk te veronderstellen dat tubes met manchet bij de eerste poging beter in de trachea passen, terwijl voor tubes zonder manchet meer pogingen nodig kunnen zijn.
Study characteristics
Dit overzicht omvat trials waarbij 2804 kinderen tot acht jaar betrokken waren, die algehele anesthesie ondergingen. De trials beoordeelden twee soorten cuffed tubes: conventionele en Microcuff™ tubes (de laatste bestaan uit een ander type ballon met lage drukniveaus die meer geschikt is voor de luchtpijp van kinderen).
De primaire uitkomst was postextubatie stridor. Dit is een potentieel ernstig probleem als gevolg van de vernauwing van de luchtweg en kan worden herkend aan een hoog piepend geluid na het verwijderen van de tube. Andere factoren die werden beoordeeld, waren de noodzaak om de buis te vervangen door een andere; om de buis terug te plaatsen; om geneesmiddelen zoals epinefrine (adrenaline) of corticosteroïden (een ontstekingsremmer) te gebruiken; en om een kind op te nemen in een intensive care-afdeling om stridor te behandelen; de kosten van medisch gas per kind; en de mogelijkheid om de juiste volumes zuurstof toe te dienen.
Key results
Twee studies (waarbij 2734 kinderen betrokken waren) maten postextubatie stridor en vonden geen verschil tussen de groepen. De noodzaak om tubes te verwisselen voor andere was 93% lager in de ETT-groep met manchet. Eén studie met 70 kinderen toonde aan dat de hoeveelheid benodigde anesthesiegassen, en bijgevolg ook de kosten, verminderde bij tubes met manchet.
Kwaliteit van het bewijs
De kwaliteit van het bewijs was laag tot zeer laag, omdat er problemen waren met de studieopzet. Vergelijkingen tussen geboeide en niet-geboeide tubes moeten met de nodige voorzichtigheid worden geïnterpreteerd. Verdere studies zijn nodig om de voordelen en risico’s van de twee soorten buizen te evalueren.
Conclusie en toekomstig onderzoek
Er zijn nog verschillende hiaten in de beschikbare informatie rond deze vraag. Grote, goed uitgevoerde klinische studies moeten duidelijkheid verschaffen over factoren zoals het vermogen van deze buisjes om adequate hoeveelheden zuurstof te leveren, en de respiratoire complicaties die optreden bij het wijdverbreide gebruik van cuffed tubes bij kinderen.