Lutino
(Ino, Albino, Moonbeam, Primrose, Yellows)
Sex-gekoppeld (Recessief)
Algemene afkortingen: L, Lut
Oorsprong: Lutino is de tweede vastgestelde mutatie. Lutino verscheen voor het eerst in de volières van Mr. Cliff Barringer uit Miami FL, USA in 1958. Mevrouw Moon heeft de mutatie daarna met succes vastgesteld.
In vroegere naslagwerken, daterend van eind jaren 70, werd de Lutino foutief aangeduid als Albino. De beschrijving voor deze vogels was dat ze wit leken, maar het gele masker en de oranje ruitjes behielden, en rode ogen hadden. De verwijzingen naar de lutino als wit zijn misleidend, want als men goed kijkt is er lipochroom (gele pigmenten) in verschillende mate aanwezig. Dit kan variëren van een subtiel lichtgeel tot een diep sleutelbloemgeel. De Lutino mutatie mist (onderdrukt) het melanine pigment, dat de zwarte, bruine en grijze kleuren mogelijk maakt. Als gevolg daarvan kan de kleur van de vogels visueel variëren van geel tot roomwit met oranje wangvlekken. Enig geel zal aanwezig zijn in de kuif en de zijkanten van het gezicht, en in de staart. De snavel, voeten en teennagels zijn vleeskleurig.
Een Lutino kan worden geïdentificeerd als hij uit het ei komt. De ogen hebben dan een roze kleur. Melanine wordt volledig onderdrukt aan het oog als de lutino jong is.
Als de lutino volwassen wordt, zal wat melanine de rode ogen donkerder maken, zodat ze donker lijken. Als u met een zaklamp indirect op het oog schijnt, ziet u de pupil en de iris, die een rode tot robijnrode kleur hebben. Kaneelkuikens komen ook uit het ei met een pruimrood oog, maar de rand is donkergrijs.
Als de vogel geen rood weerkaatst in zowel de iris als de pupil, dan kan het een duidelijke Bonte zijn. Een clear Pied ziet er visueel hetzelfde uit als een Lutino, met uitzondering van de oogkleur.
Balding is het gevolg van een genetische fout die aan het licht kwam toen de Lutino mutatie werd vastgesteld, en is een recessieve fout. Selectief fokken helpt deze fout te elimineren.
In het algemeen, als je met Lutino’s werkt, zou je de voorkeur geven aan een Lutino die geen kaalheid achter de kuif heeft. Als er geen beschikbaar zijn, dan zou de tweede keus een Lutino zijn met lichte kaalheid, met een perfecte bovenlijn (conformatie) en geen andere visuele gebreken. Combineer deze vogel met een Normaal of Bonte die niet is gesplitst naar Lutino. Houd de mannetjes achter, en wanneer ze volwassen zijn, koppel ze met een Normaal of Bonte. De dochters zullen visueel Lutino zijn zonder kaalheid. De dochters kunnen gekoppeld worden aan lutino gesplitste hanen, om lutino van beide geslachten te produceren. Het kan verschillende generaties van selectief fokken vergen om het kaal worden te elimineren. Aangezien dit een recessieve fout is, zelfs met zorgvuldige en selectieve paringen, kan er af en toe een dunne kopbevedering of kaal worden gevormd.
Let op: Kaal worden kan bij elke mutatie voorkomen. Er hoeft geen Lutino op de achtergrond te zijn om dit te laten gebeuren.
De meest voorkomende praktijk bij de meeste onervaren kwekers is om twee vogels van dezelfde mutatie aan elkaar te koppelen, dus ‘like to like’ koppelingen. Herhaalde generaties van deze praktijk resulteert in vogels met een slechtere vederkwaliteit, vooral achter de kuif. Zelden zijn de vogels verwant aan elkaar, en ze kunnen van verschillende bronnen zijn gekocht, maar als ze ‘als bij elkaar’ worden gepaard, komt er tot hun ontsteltenis een kale plek tevoorschijn en … “Hé, wat is er aan de hand?”
De reden waarom dit gebeurt is dat een beginnende kweker, of zelfs een ervaren kweker, denkt: “Ok, ik heb twee Cinnamons (of Pied, of Whiteface, enz.) aan elkaar gekoppeld ik weet wat ze zullen produceren”. Of we paren twee mooie vogels aan elkaar in de hoop op een verscheidenheid aan kleuren, en zijn teleurgesteld als we effen gekleurde grijze baby’s in het nest zien. Als we de genetica niet begrijpen, weten we misschien niet dat als er een vreemde baby opduikt, dat komt omdat de haan ook op een andere kleur is gesplitst. We proberen dan een partner te vinden die dezelfde kleur heeft, omdat we denken dat we de controle hebben over wat het koppel ons zal geven. Het niet kennen van de genetica en verschillende generaties van visueel naar visueel (‘Like to Like’ of dezelfde mutatie koppelingen) fouten zoals kaal worden, een hoger sterftecijfer in de nestkast, en kleinere valkparkieten, waardoor de huisdier-grade valkparkiet op een gemiddeld gewicht van 75-85 gram blijft.
Sommige van de zeldzamere mutaties zoals Fallow, Recessief en Dominant Zilver, en Smaragd zijn gevoelig voor dunnere bevedering aan de kopveren. Wanneer Pearl uit deze mutaties wordt gewerkt, verbetert de bevedering van het hoofd.
Bij het fokken met Lutino’s is het het beste om niet met Pearl te kruisen. Pearl kan de kale plek terugbrengen in lijnen die in het verleden een goede hoofdbevedering hebben gehad. Bonte is de beste combinatie met Lutino.
Controleer de baby’s die in het nest in de veren zitten. Hou de jongen met dichte pennenbevedering die alle kale plekken achter de kuif bedekken tegen. Gebruik deze vogels om te paren met Lutino. Als je de penbevedering op de kop van een lutino baby bestudeert, zul je zien dat er nog steeds een kaal gedeelte is. Het zijn de pennenveren die schuin naar het kale gedeelte toe groeien en die dienen om dit gedeelte te bedekken als het eenmaal bevederd is.
Lijst hieronder zijn een paar veel voorkomende variaties van de lutino mutatie.
Lutino Pearl (LP) verscheen voor het eerst eind 1970 en is een dubbele mutatie, wat betekent dat de vogel visueel twee mutaties vertoont, Lutino en Pearl. Visueel is de basiskleur van de vogel een bleke crèmekleur, met een delicaat gele schulprand over de gehele rug. De staart is diepgeel met gele strepen. De wang is oranje.
Volwassen Lutino Pearl hanen vertonen na hun eerste rui een beige tot lavendelachtige wassing. Deze lichte wassing is het gevolg van gedeeltelijk onderdrukte melanine. De ogen worden donkerder naarmate de vogel volwassener wordt, tot een dieprode kleur. Van een afstand lijken de ogen op een vogel met donkere ogen.
Lutino Pearl Pied (LPpD) verscheen voor het eerst in het begin van de jaren 1980 en is een drievoudige mutatie die visueel Lutino laat zien, gecombineerd met Pearl en Pied patronen. Visueel is de basiskleur van de vogel zacht crèmekleurig, met een fijne gele schulprand over de gehele rug. De staart is diepgeel met gele strepen en enkele heldergele veren. Volwassen lutino Pearl Pied hanen vertonen een lichtbeige tot lavendelachtige wassing op hun rug na hun eerste vervelling. Deze lichte wassing is het gevolg van gedeeltelijk onderdrukte melanine. De ogen zijn lichtrood en lijken veel op die van een lutino pied. De snavel en poten zijn licht vleeskleurig en de wangvlekken zijn oranje.
Lutino Pied (LpD) verscheen voor het eerst in het begin van de jaren 1980 en is een dubbele mutatie, wat betekent dat de vogel visueel twee mutaties vertoont, Lutino en Pied. Visueel heeft een Lutino Pied een zachte, boterachtige gele kleur aan het verenkleed. Het is heel gemakkelijk om te zien of een lutino ook Bonte is als ze eenmaal volledig bevederd zijn. Kijk naar de vleugelveren. Als er veren zijn die helder zijn (d.w.z. effen geel), zonder vlekken/stippen, dan zijn dit Bonte veren. Normale Lutino veren, wanneer jong, zullen gele vlekken/stippen hebben tegen een crèmekleurige vlucht. Als slechts enkele vleugelvleugels helder zijn dan is de vogel licht bonte, en als 50% of meer van de vleugels helder zijn dan is het een zware bonte. Hetzelfde geldt voor de staartveren, heldere veren zijn Bonte veren en geblokte veren zijn niet- Bonte veren. Snavel en voeten zijn licht vleeskleurig, en de wangvlek is oranje. Deze Lutino-variant heeft minder kans op kaalheid, omdat de Bonte bijdraagt aan de bevedering van het hoofd en de kuif.
Lutino Bonte ogen zijn bleker, helder gelei roze in vergelijking met andere Lutino-varianten, en worden niet donkerder naarmate ze ouder worden. Pied en/of Whiteface Pied splits zullen de oogkleur beïnvloeden bij alle Lutino variaties. Normale Lutino ogen worden donkerder naarmate de vogel ouder wordt, als gevolg van een lichte infusie van melanine. Bij een splitsing naar Bont zal deze lichte infusie van melanine bijdragen aan een amberkleurige, grijs-blauwe tot blauw-witte oogkleur.
Splitsing naar Bont is opgemerkt dat de oogkleur van de Lutino verandert als de vogel volwassen wordt. Een normaal lutino oog mist het melanine pigment, daarom is het rood een resultaat van het licht dat weerkaatst wordt door de aderen in het oog. Wanneer melanine gedeeltelijk tot uiting komt, zullen de ogen donkerder worden tot een robijnrode kleur. Als de lutino gesplitst is naar Pied, is er een theorie dat lipochroom ook aanwezig zal zijn om bij te dragen aan een amberkleurige, blauw/witte oogkleur.
Vaak zullen mensen die geen ervaring hebben met de verschillende mutaties, een Pied verkeerd identificeren als een Lutino of Lutino Pied. De persoon ziet het geel en denkt meteen dat het een Lutino is, en als hij gemerkt is, zoals met Cinnamon en Pearl, identificeert hij de vogel verkeerd als een Lutino Cinnamon Pearl. Het verschil tussen de twee mutaties is dat een lutino geen donkere veren op het lichaamskleed zal hebben. Als dat wel het geval is, is het een Bonte variatie.
Lutino Cinnamon, LC of Cinnamon Lutino, CL (buiten de VS wordt Lutino Cinnamon ook wel Lacewing genoemd) verscheen voor het eerst in het midden van de jaren 1980. Lutino Cinnamon is een dubbele mutatie, wat betekent dat de vogel visueel twee mutaties vertoont, Lutino en Cinnamon. Als ze jong zijn vertonen de Lutino hennen een verdunde Cinnamon kleuring op het lichaamskleed (als ze ook parelmoer zijn), vleugelvleugels en staartveren.
Bij de hanen komt de Lutino Cinnamon kleuring pas na de eerste rui tot uiting. Vóór de eerste rui zullen de hanen er visueel uitzien als een crème/wit gekleurde Lutino. Een Lutino Cinnamon kan selectief gekweekt worden om de Cinnamon tint op de rug, de veren en de staart te verdiepen, en de gele suffusie in het gezicht en de borststreek van de vogel te vergroten. Wanneer de kleurdiepte wordt vergroot, wordt het ook moeilijk om deze mutatie visueel te onderscheiden van een Fallow. Het enige visuele verschil kan de blik op de ogen zijn. De ogen van een Fallow zijn altijd bleek roze, terwijl de ogen van een Lutino donkerder rood zijn, en de kleur verdiept tot wijn of robijn als ze hun eerste vervelling doormaken.
Whiteface Lutino (WFL) is een combinatiekleur, wat betekent dat de vogel visueel Lutino en Whiteface is, het is geen mutatie. Deze variatie werd voor het eerst gefokt in het midden tot het einde van de jaren 1980. De ’term’ Albino is aanvaardbaar om de Whiteface Lutino te beschrijven. Visueel is deze variatie een effen witte vogel met rode ogen, licht vleeskleurige snavel en voeten, zonder zichtbare oranje of gele pigmenten. Een Whiteface Clear Pied kan verward worden met een Whiteface lutino. Net als bij de lutino moet u de oogkleur controleren met indirect licht erop.
