Vind bronnen: “Command and control” management – nieuws – kranten – boeken – scholar – JSTOR (april 2014) (Leer hoe en wanneer u dit sjabloonbericht verwijdert)
Command-and-control-management wordt door systeemdenkers gecategoriseerd als de dominante methode van management in de westerse wereld. Tot de belangrijkste invloeden behoren naar verluidt Alfred P. Sloan, Henry Ford, James McKinsey van het gelijknamige accountantskantoor en Frederick Winslow Taylor. Een bekende moderne exponent is Michael Barber, zelf een partner in McKinsey & Company.
Het wordt door sommige systeemdenkers gekarakteriseerd volgens de volgende eigenschappen:
Perspectief: Top-down en hiërarchisch
Ontwerp: Organisaties verdeeld in (ogenschijnlijk) onafhankelijke functionele silo’s. Een praktijk die door Alfred Sloan en James McKinsey werd gepropageerd
Besluitvorming: Gescheiden van het werk. Een scheiding aangevoerd door Frederick Winslow Taylor
Maatregelen: Arbitraire doelstellingen geanalyseerd door binaire vergelijking
Ethos: Controle van het personeel
Verandering: Plannen geleverd door Prince II methodologie
Motivatie: Controle door verleiding (wortel) en controle door angst (stok)
Houding tegenover leveranciers en klanten: Contractueel.
Kerncritici van de command-and-control management ethos en technieken omvatten leden van de systeem-denken gemeenschap en aanverwante denkers, waaronder W. Edwards Deming, John Seddon, Kōnosuke Matsushita, Taiichi Ohno, Russell L. Ackoff, Donella Meadows, Alfie Kohn, en de uitgesproken Vanguard Methode beoefenaar John Little. In de 21e eeuw heeft met name John Seddon zich zeer kritisch uitgelaten over de verspreiding door de opeenvolgende Britse regeringen van het command-and-control-denken in de NHS, de lokale overheden en andere overheidsdiensten.
Organisaties waaraan wordt toegeschreven dat zij zijn overgestapt van het command-and-control-paradigma naar een systeemdenkenfilosofie zijn onder meer Harley Davidson en Aviva, naast vele Japanse bedrijven, zoals Toyota, Honda en Panasonic.