Free Press

FoundationEdit

In de late 19e eeuw was roeien de belangrijkste sport in Rio de Janeiro. In die tijd besloten vier jonge mannen – Henrique Ferreira Monteiro, Luís Antônio Rodrigues, José Alexandre d’Avelar Rodrigues en Manuel Teixeira de Souza Júnior – die niet naar Niterói wilden reizen om met de boten van de Gragoatá Club te roeien, een roeivereniging op te richten.

Op 21 augustus 1898 werd in een zaal van de Zonen van Talma Dramatische Vereniging, met 62 leden (voornamelijk Portugese immigranten), de Club de Regatas Vasco da Gama (Vasco da Gama Roeivereniging) geboren.

Geïnspireerd door de viering van het 4de eeuwfeest van de eerste vaart van Europa naar Indië, kozen de oprichters ervoor de club te noemen ter ere van de Portugese ontdekkingsreiziger Vasco da Gama.

Voetbal werd pas opgenomen door de fusie met Lusitania Clube, een andere overwegend Portugese immigrantenclub. Beginnend in de kleinere competities, werd Vasco kampioen van de Liga B in 1922 en klom op naar de Liga A. In zijn eerste kampioenschap in de Liga A – in 1923, werd Vasco kampioen met een team gevormd door blanken, zwarten en “mulatto” spelers van verschillende sociale klassen.

Het overwinnen van sociale & klasse ongelijkheidEdit

Voetbal in Brazilië was in die tijd een sport voor de elites, en Vasco da Gama’s raciaal diverse ploeg kalmeerde hen niet. In 1924 werd Vasco da Gama onder druk gezet door de Metropolitan League om enkele spelers te verbannen die niet geschikt werden geacht om in de aristocratische competitie te spelen, met name omdat zij zwart of mulato en/of arm waren. Nadat Vasco weigerde aan een dergelijk verbod te voldoen, richtten de andere grote ploegen, Fluminense, Flamengo en Botafogo, onder andere, de Metropolitan Athletic Association op en verboden Vasco deel te nemen tenzij het aan de racistische eisen voldeed.

De voormalige voorzitter van Vasco, José Augusto Prestes, reageerde met een brief die bekend werd als de Historische Reactie (resposta histórica), die een revolutie teweegbracht in de sportbeoefening in Brazilië. Na een paar jaar vielen de racistische barrières. Vasco da Gama had de aanzet gegeven tot een meer inclusieve voetbalcultuur, een vooruitziende blik die niet werd toegepast door leiders van Fluminense, Flamengo en Botafogo.

Zelfs al was de club niet de eerste die zwarte spelers opstelde, het was wel de eerste die met hen een competitie won, wat leidde tot een protest om “arbeiders” te verbieden in de competitie te spelen – een maatregel die in de praktijk neerkwam op het weren van zwarten.

In 1925 werd Vasco weer toegelaten tot de “elite” competitie, met zijn zwarte en mulatto spelers. In 1933, toen het voetbal in Brazilië professioneel werd, speelden in de meeste grote clubs zwarte spelers.

Sportieve prestatiesEdit

De Overwinning Express en de Zuid-Amerikaanse Club kampioenschapEdit

Tussen 1944 en 1953 kreeg de club de bijnaam Expresso da Vitória (Overwinning Express), omdat Vasco in die periode verschillende competities won, zoals het Rio de Janeiro kampioenschap in 1945, 1947, 1949, 1950, en 1952, en de Zuid-Amerikaanse Club kampioenschap in 1948. Spelers als Ademir, Moacyr Barbosa, Bellini en Ipojucan schitterden in de kleuren van Vasco in die periode.

De Super-Superkampioenen Generatie(56-59)Edit

In 1956 werden de vascaínos Rio de Janeiro kampioen en Little World Cup runner-up, waarbij ze de titel verloren aan Di Stefano’s Real Madrid, die Vasco zou winnen in een vriendschappelijke wedstrijd kort na het einde van het toernooi, waardoor Vasco de eerste niet-Europese club werd die Europees kampioen werd. In 1957 ging deze generatie op tournee door Europa, waar ze 10 opeenvolgende wedstrijden wonnen, waaronder weer een overwinning tegen Europees kampioen Real Madrid (4-3), die de titel van het toernooi van Parijs bezegelden – deze wedstrijd was de eerste ooit, op competitieniveau, tussen twee continentale kampioenen. Het was ook het enige internationale toernooi dat Real niet kon winnen tussen 1955 en 1960. Vasco zou Athletic Bilbao (kampioen van de Spaanse Liga en Beker in het jaar daarvoor) nog verslaan door de traditionele Teresa Herrera Trophy te winnen, en Barcelona (kampioen van de Spaanse Beker een week eerder) in Les Corts, met een historisch plakkaat van 2-7, de op één na grootste nederlaag ooit thuis geleden door de Catalaanse ploeg, de grootste in internationale wedstrijden. Benfica (Portugees kampioen en runner-up van de Latin Cup) was ook een slachtoffer van Vasco op deze tour, een ander indrukwekkend plakkaat, 5-2, in Lissabon. Begin 1958, vlak voor de Wereldbeker, won Vasco het Rio-São Paulo Toernooi, het belangrijkste kampioenschap in Brazilië in die tijd, met in deze editie ploegen als Santos van Pelé, Botafogo van Garrincha, Flamengo van Zagallo en Fluminense van Telê Santana. Na deze gedenkwaardige titel namen drie Vasco-spelers een belangrijke rol in de campagne voor de eerste Braziliaanse Wereldbeker titel, het waren Vavá (hij scoorde vijf doelpunten in de Wereldbeker, waaronder twee in de finale) en het verdedigende koppel Orlando en Bellini (het beste verdedigende koppel van het toernooi, Bellini was nog steeds de braziliaanse aanvoerder). Na de Wereldbeker won de ploeg nog het grootste Carioca-kampioenschap aller tijden. In een epische strijd tegen Flamengo van Zagallo en Botafogo van Garrincha en Nilton Santos (er waren twee extra tiebreaker-toernooien nodig om de kampioen te bepalen), werd Vasco de carioca “super-superkampioen” van 1958.In 1959 versloeg de ploeg grote Europese ploegen als de Italiaanse kampioen Milan en de halve finalist van de Europa Cup van dat jaar, Atletico de Madrid, in het Metropolitano. Vasco zou dit jaar ook tweede worden op het Rio-São toernooi, alleen achter Santos van Pelé. Nog in 1959 werden vijf Vasco-spelers opgeroepen voor de Copa America van 1959, het waren Paulinho, Orlando, Bellini en Coronel (verdedigers) en Almir (aanvaller). Brazilië zou het toernooi ongeslagen eindigen (vier overwinningen en twee gelijke spelen) met bijna altijd vier Vasco-spelers als starters. Ondanks de goede campagne zou Argentinië de titel behouden, omdat het het toernooi afsloot met een extra overwinning. Vasco was, samen met Botafogo, de club die in die periode de meeste spelers leverde aan het Braziliaanse elftal. De meeste voetballiefhebbers denken dat Vasco één van de beste clubs ter wereld was in die tijd, en misschien wel de beste in 1957-1958.

1998 Copa LibertadoresEdit

Na het winnen van het Campeonato Brasileiro in 1997, en het verslaan van Palmeiras in de finale, startte Vasco zijn Projeto Tóquio, en investeerde 10 miljoen US dollar om de Copa Libertadores van 1998 te winnen. Vasco won de Copa Libertadores, en versloeg Barcelona van Ecuador in de finale.

1998 Toyota Intercontinental CupEdit

Door het winnen van 1998 Copa Libertadores, Vasco da Gama geconfronteerd met de UEFA Champions League winnaars Real Madrid op 1998 Intercontinental Cup, in Tokio, Japan. Ze verloren de wedstrijd met 2-1.

2000 FIFA Club World ChampionshipEdit

Door het winnen van de 1998 Copa Libertadores, Vasco nam deel aan de inaugurele 2000 FIFA Club World Championship gehouden in Brazilië. Ze versloegen Manchester United uit Engeland, Necaxa uit Mexico, en South Melbourne uit Australië in de groepsfase om de finale te bereiken, het eindigde 0-0 na extra tijd in een all-Brazilian clash met Corinthians, maar verloren 3-4 in de penalty shootout.

Copa MercosulEdit

Ook in 2000, Vasco won de Copa Mercosur tegen Palmeiras in een historische wedstrijd. Met een 3-0 achterstand aan het einde van de eerste helft, waarbij Palmeiras 2 doelpunten maakte in minder dan een minuut, wist Vasco 3 doelpunten te maken om de wedstrijd gelijk te trekken op 3-3, met 10 spelers nadat een van de spelers een rode kaart had gekregen. In de 93e minuut scoorde Romário een beslissend doelpunt en Vasco won de wedstrijd (4-3). De wedstrijd wordt nog steeds beschouwd als een van de beste wedstrijden in de Braziliaanse geschiedenis.

2000 Copa João HavelangeEdit

Vasco won de Copa João Havelange in 2000. Gezien als een controversiële wedstrijd georganiseerd door Clube dos 13 in plaats van CBF, nam Vasco het op tegen São Caetano en speelde met 1-1 gelijk toen het noodlot toesloeg in het São Januário Stadion. Vasco won de tweede wedstrijd met 3-1 en won de trofee.

2008 Campeonato BrasileiroEdit

De ploeg eindigde het kampioenschap op een rampzalige 18e plaats en degradeerde naar de tweede divisie voor de eerste keer sinds de oprichting, 110 jaar eerder. Tot aan de degradatie was het één van de slechts zes clubs die nooit gedegradeerd waren uit de eerste divisie, samen met Cruzeiro, Flamengo, Santos en São Paulo, (hoewel de laatste twee niet deelnamen aan de eerste divisie van het Braziliaanse kampioenschap in 1979, om conflicten met het Paulista kampioenschap schema te voorkomen.)

2009 Campeonato BrasileiroEdit

Vasco verzekerde hun terugkeer naar de Serie A in hun eerste poging, door promotie te bezegelen op 7 november met een 2-1 overwinning op Juventude in Maracanã.

2011: The Redemption YearEdit

Na het niet winnen van de Copa do Brasil, Vasco da Gama vond succes in 2011, het opheffen van dat jaar de trofee. De overwinning kwam er tegen Coritiba in de finale van de 2011 Copa do Brasil. Vasco werd in 2011 tweede in de Braziliaanse Série A en beleefde een uitstekende campagne. De club eindigde het jaar ook als halve finalist in de Copa Sudamericana, een competitie waarin de club Palmeiras, Aurora en Universitario op historische wijze versloeg voordat het werd uitgeschakeld door Universidad de Chile. Het seizoen werd het “Verlossingsjaar van Vasco da Gama” genoemd, en velen prezen Vasco opnieuw als een van de eliteteams van het Braziliaanse voetbal.

2012: Campeonato Brasileiro en LibertadoresEdit

In 2012 was Vasco finalist in de twee finalerondes van het Campeonato Carioca, na het verslaan van Flamengo in de twee halve finales. Vasco bewaarde hun beste prestaties in dat jaar voor de Copa Libertadores. Na een goede campagne werd de ploeg in de kwartfinale uitgeschakeld door Corinthians, dat in de 88e minuut met een doelpunt de overwinning naar zich toe trok. In het Braziliaanse kampioenschap vestigde het team het record van 54 opeenvolgende rondes in de G4 (voortzetting van de seizoenen 2011 en 2012), hoewel ze zich uiteindelijk niet kwalificeerden voor de Libertadores het volgende jaar.

2013-heden, gemengde resultatenEdit

Na een goed seizoen in 2012, begon Vasco slecht aan 2013 en werden gehinderd door financiële problemen. Tegen het einde van het jaar was de club voor de tweede keer gedegradeerd. Na één seizoen in de Serie B promoveerde de ploeg. Dat duurde niet lang, want in 2015 degradeerden ze opnieuw en werden ze achttiende. Opnieuw promoveerden ze na één seizoen in de Serie B, en in het seizoen 2020 degradeerden ze opnieuw.