De kunsten
Nigeria heeft een rijk artistiek erfgoed, dat zowel traditionele als hedendaagse kunstvormen omvat. Van de naturalistische beelden die in Ife werden vervaardigd tot de bronzen beelden die voor de koning van Benin werden gemaakt, hebben Nigeriaanse kunstenaars kunst gemaakt die wereldberoemd is. De terra-cotta beeldjes van de Nok behoren tot de vroegste beelden die er bestaan uit Afrika ten zuiden van de Sahara. Ekpe-maskers en ikenga (persoonlijke heiligdommen) van de Igbo in Oost-Nigeria en ibeji (tweeling)beelden van de Yoruba in West-Nigeria zijn slechts drie voorbeelden van de kunst die in het pre-koloniale Nigeria werd vervaardigd. Hoewel veel kunstenaars nog steeds in deze tradities werken, zijn er ook meer hedendaagse kunstenaars, die Afrikaanse en Westerse tradities combineren. Een van de eerste was Ben Ewonwu, die zowel olieverfschilderijen als beeldhouwwerken vervaardigde; ter gelegenheid van het bezoek van Koningin Elizabeth II van Engeland aan Nigeria in 1956 maakte Ewonwu een bronzen beeld van haar, dat later werd tentoongesteld in het Nigeriaanse Huis van Afgevaardigden in Lagos. Andere Nigeriaanse kunstenaars zijn onder meer de Nsukka-groep, die begin jaren zeventig aan de Universiteit van Nigeria in Nsukka werd opgericht en bestond uit Uche Okeke, Chike Aniakor, Obiora Udechukwu, El Anatsui, Tayo Adenaike, Ada Udechukwu, en Olu Oguibe. De Oshogbo-beweging, opgericht in het begin van de jaren 1960, omvat de kunstenaars Muraina Oyelami, Twins Seven-Seven (Prince Taiwo Osuntoki), Bisi Fabunmi, Tijani Mayakiri, Rufus Ogundele, en Ademola Onibonokuta.
Andre Held
Muziek en dans zijn een integraal onderdeel van de Nigeriaanse cultuur, en elke etnische groep heeft zijn eigen specialiteiten. Tot de traditionele instrumenten behoren verschillende soorten fluiten, trompetten, strijkstokken, xylofoons, houten klepels en vele soorten trommels. Muziek wordt gebruikt om heersers te eren en om openbare bijeenkomsten, huwelijken en begrafenissen, festivals en vertellingen te begeleiden. Ooit maakten de Edo van het koninkrijk Benin onderscheid tussen stedelijke muziek die in het paleis werd uitgevoerd en minder complexe muziek die op het platteland werd gespeeld. Dans kent ook vele variëteiten: Ishan steltdansers in kleurrijke kostuums draaien zich in de lucht; bij een Tiv-dans, ajo genaamd, werken mannelijke dansers in paren, en bij een andere dans zijn teams van vrouwen betrokken die een dans uitvoeren die icough wordt genoemd, terwijl ze liedjes componeren over actuele gebeurtenissen. Dans laat voor de Ubakala hun waardesysteem zien, helpt conflicten op te lossen, en brengt ook verandering teweeg. Yoruba-dansers uit Ekiti dragen hoofdmaskers die zo zwaar zijn dat zij alleen processiedansen kunnen uitvoeren. De Hausa, die dansen niet als een kunst beschouwen, verdelen hun dansen in de categorieën sociale dansen en ceremoniële bòorii dansen.
De Nigeriaanse toneelschrijver en musicus Hubert Ogunde, stichter van Nigeria’s eerste professionele theatergezelschap (de Ogunde Concert Party), verwerkte traditionele instrumenten in zijn muziekdrama’s uit de jaren veertig in een poging om de belangstelling voor de inheemse cultuur nieuw leven in te blazen. Nadat in alle hoofdsteden van de deelstaten radio- en televisiestations waren opgericht, begonnen deze programma’s uit te zenden met traditionele muziek en dans, volksopera’s en verhalenvertellingen; deze programma’s zijn nu in zo’n 25 talen beschikbaar.
De hedendaagse Nigeriaanse muziek, waarin westerse populaire muziek met inheemse vormen wordt gecombineerd, is over de hele wereld geëxporteerd en heeft een grote invloed gehad (zie ook Afrikaanse populaire muziek). Bekende musici zijn King Sunny Ade, die optrad in een stijl die juju heet en de klanken van verschillende gitaren, zang en sprekende drums combineert; en de politiek geladen Fela Anikulapo-Kuti, wiens muziek wordt gekenmerkt door korte liedjes en uitgebreide instrumentale stukken. Elke muzikant organiseerde een grote band met een blazerssectie, verschillende drummers en veel gitaristen.
© Chris Water-Retna Ltd.
De Nigeriaanse literatuur is over de hele wereld bekend. Wole Soyinka, die in 1986 de Nobelprijs voor Literatuur won, was de eerste zwarte Afrikaan die de prijs in ontvangst mocht nemen. Andere Nigeriaanse schrijvers met een wereldwijd publiek zijn Chinua Achebe, Buchi Emecheta, Flora Nwapa, Amos Tutuola, Gabriel Okara, Kole Omotoso, John Pepper Clark, Ben Okri, en Chimamanda Ngozi Adichie.