Free Press

• Staff
• 4 jaar geleden

Een van de grotere verrassingen van 2016 is hoe ongelooflijk het jaar is geweest voor komedie in film. Dit is altijd een hit of miss genre. Voor elke geweldige komedie per jaar, is er meestal meer dan een paar slechte om te evenaren. 2016, echter, was een verfrissende verandering. Komedie van alle soorten, of het nu een vervolg of een remake of een origineel eigendom, heeft gedomineerd sinds januari. Deze films zijn geanimeerd en live-action, ze hebben actie komedies, rom-coms, en kluchten. De grote komedies zijn zo gevarieerd en interessant dat we moeite hadden om er maar een paar uit te kiezen voor deze lijst. Dus, door middel van een zorgvuldige analyse van hoeveel ze ons aan het lachen maakten, zijn hier de beste en grappigste komedies van 2016.

…

The Brothers Grimsby

Sacha Baron Cohen is allesbehalve consistent geweest sinds zijn komische meesterwerk Borat. Voorspelbaar, de reacties op de kwakkelende komedie ster zijn allesbehalve unaniem positief. The Brothers Grimsby zette zijn trend voort om meer hoofdschuddende discussies te veroorzaken dan lachsalvo’s, namelijk met zijn vermeende neerbuigende houding ten opzichte van het titulaire blanke arbeidersstadje en een gag waarin Donald Trump besmet werd met AIDS. Maar Cohens bereidheid om lukraak te swingen en beledigende stereotypen te bewapenen om de morele verantwoordelijkheid bij zijn publiek te leggen, is altijd een cruciaal element van zijn genialiteit geweest, en het is oneerlijk om te doen alsof dat ongemak van de kijker buiten beeld geen komische waarde heeft in een wereld waar elke grap door een culturele zuiverheidstest wordt gehaald. The Brothers Grimsby zou nooit een terugkeer naar de vorm van Borat worden, maar het biedt wel een soort gekrabbelde versie van datzelfde genie, zij het soms bijna onleesbaar. – David Shreve, Jr.

Deadpool

Love it or hate it, Deadpool was een grote box office-trekker in de loop van de eerste paar maanden van 2016, en is sindsdien de boeken ingegaan als een van de meest succesvolle films met originele X-Men-personages in de recente herinnering. Niet sinds Bryan Singer’s X2: X-Men United uit 2003 is er een grote bioscoopfilm gebaseerd op de Marvel Comics-franchise geweest die zoveel wijdverspreide bijval heeft gegenereerd. In dat licht is het des te verrassender dat Deadpool – geregisseerd door Tim Miller en met Ryan Reynolds in de rol die hij altijd al had moeten spelen – ook een van de beste komedies van het jaar was. Op een speelse manier spotten Miller en Reynolds met de standaard stijlfiguren van de romantische komedie en leveren ze een van de meest toegankelijke superhelden blockbusters tot op heden af die zijn bronmateriaal eer aan doet, terwijl ze er tegelijkertijd in slagen om het soort metatextuele humor en zelf-referentiële satire te bieden waar het personage al zo bekend om staat. – Sean K. Cureton

Ghostbusters

In 2016 kwam Ghostbusters terug met een wraakactie voor een van de meest lachwekkend grappige films in een jaar dat tot de rand gevuld was met tonnen echt krachtige komedies. Dat is geen verrassing, aangezien het komische genie Paul Feig aan het roer stond en met de remake van Ghostbusters op dezelfde manier presteerde als in films als Bridesmaids of Spy: door een slim script en de feilloze chemie tussen een cast van echt hilarische vrouwen. Het zijn Kristen Wiig, Melissa McCarthy, Leslie Jones, en MVP Kate McKinnon die de film dragen. De vier spelen zo goed op elkaar in met veel energie en een moeiteloze verstandhouding van grappige lijnen, of ze nu geïmproviseerd of gescript zijn. Natuurlijk helpt het dat ze worden geholpen door een aantal sterke fysieke komedie en ongelooflijk grappige ondersteunende personages. In het bijzonder Chris Hemsworth als hun secretaris Kevin, die veel grappiger is dan iemand waarschijnlijk redelijkerwijs had kunnen denken. Als je deze niet hebt gezien, probeer hem dan nog eens. De Ghostbusters remake is een verfrissende en hilarische kijk op het materiaal. -Ryan MacLean

Hail, Caesar!

Het draait om een Hollywood-“fixer” die werkt tijdens het Klassieke Hollywood-tijdperk van de jaren vijftig. Hail, Caesar! van Joel en Ethan Coen had een grotere kanshebber voor het prijzenseizoen kunnen zijn als de twee aangesloten talenten zich om dat soort dingen zouden bekommeren. In plaats daarvan brachten de broers Coen hun nieuwste studiokomedie zonder veel pracht en praal uit aan het begin van februari – een tijd van het jaar die stereotiep wordt gedegradeerd tot films waar de grote studio’s de hoop om veel geld te verdienen grotendeels hebben laten varen – en zagen een opbrengst van 33,1 miljoen dollar op een budget van 22 miljoen dollar. Toch is Hail, Caesar! gemakkelijk een van de beste films van het jaar, en zeker de beste komedie van 2016. Met in de hoofdrollen onder anderen Josh Brolin, George Clooney, Tilda Swinton, Channing Tatum, Scarlett Johansson en Ralph Fiennes, dreef Hail, Caesar! op kunstige wijze de spot met het soort angst en paranoia dat de Amerikaanse natie in het midden van de Koude Oorlog in zijn greep hield, zoals weerspiegeld door de filmindustrie. Het resultaat was een van de beste en grappigste films van de gebroeders Coen tot nu toe. – Sean K. Cureton

How To Be Single

How To Be Single is er een die uit het niets kwam. Meestal over het hoofd gezien bij de eerste release in de bioscoop, is het onlangs het verkrijgen van tractie als het uitzendt op HBO en voor een goede reden. How To Be Single, dat zichzelf voorstelt als een soort anti-romcom, is in werkelijkheid veel slimmer en grappiger dan dat het klinkt. Het drijft niet de spot met rom com conventies, er is geen snark te vinden. In plaats daarvan is How To Be Single meer een send-up van rom com stijlfiguren. Een die eerlijk, lief en inzichtelijk is, maar ook nog eens ontzettend grappig. Veel van dit ligt op de sterke punten van de cast gevuld met komisch begaafde vrouwen (een rode draad onder de komedies van 2016). Rebel Wilson, Alison Brie, en Leslie Mann krijgen allemaal veel grappige momenten, maar de hele film rust op de schouders van Dakota Johnson, een legitimately verbazingwekkend talent (komisch of anderszins) die nooit falters. Ze heeft een natuurlijke intuïtie voor komedie die echt tot uiting komt in How To Be Single. – Ryan MacLean

Hunt for the Wilderpeople

Na What We Do in the Shadows van vorig jaar, een in wezen perfecte komedie om van te lachen, heeft Taika Waititi Hunt for the Wilderpeople uitgebracht, een dramedy over een rouwende en chagrijnige oude man, een problematische jonge tiener en een hond genaamd Tupac op zoek naar ontsnapping in de Nieuw-Zeelandse wildernis, en deze meer dramatische formule deed niets af aan de vermeende gave van de regisseur voor komedie. Ditmaal wordt Waititi’s handelsmerk, gevoel voor timing en humor, bijgestaan door twee verrukkelijke vertolkingen van een onherkenbare Sam Neill en een absoluut wonderbaarlijke Julian Dennison en een script dat is doordrenkt met een innemende charme. – David Shreve, Jr.

Neighbors 2: Sorority Rising

Als we een lijst zouden samenstellen van vervolgen die beter zijn dan hun voorgangers, dan zou Neighbors 2 daar waarschijnlijk op terechtkomen. Neighbors 2: Sorority Rising doet wat alle grote vervolgen doen; het bouwt voort op het raamwerk van het origineel en breidt het uit op frisse en spannende manieren. In dit geval, door Seth Rogen en Rose Byrne op te zetten tegen een hard feestende studentenvereniging in plaats van de zoveelste studentenvereniging, wordt er een subversief randje toegevoegd en worden de seksistische tegenstellingen in het Griekse systeem verkend. Ze willen de eigendomswaarde van hun binnenkort te verkopen huis redden, maar daarbij lopen ze het risico jonge, pas mondige vrouwen te verpletteren. Bovendien bewijzen de meisjes dat ze veel slimmer en slinkser zijn dan hun mannelijke tegenhangers uit de vorige film. De daaruit voortvloeiende oorlog tussen de twee partijen is zowel hilarisch als thematisch substantieel. De grappen werken, de fysieke komedie is van topklasse, en de cast (inclusief de altijd grappige Zac Efron) slaat de spijker op z’n kop. – Ryan MacLean

Other People

Gebaseerd op de waargebeurde ervaringen van Saturday Night Live-hoofdschrijver Chris Kelly, is Other People een van de meest aangrijpende kankerkomedies aller tijden. De diagnose en geleidelijke aftakeling van zijn overleden moeder in de loop van een aantal maanden, Jesse Plemons speelt de gefictionaliseerde David Mulcahey naar Molly Shannon’s roerende rol als Joanne Mulcahey. Gedwongen om te kampen met een conservatieve familie en een emotioneel afstandelijke vader die al tien jaar weigert om de homoseksuele seksuele identiteit van zijn eigen zoon te erkennen, is Other People een van de meest verrassende nieuwe komedies die in 2016 zijn uitgekomen, en een die niet genegeerd mag worden door iedereen die van het genre houdt vanwege de hardere momenten en de nieuwe ondervragingen van tragedie in komisch reliëf. – Sean K. Cureton

Pee-Wee’s Big Holiday

Toen Netflix de productie van een Pee-Wee Herman-film aankondigde, 31 jaar na de Tim Burton-klassieker Pee-Wee’s Big Adventure, moesten zelfs de meest fervente Pee-Wee-fans (ja, we bestaan) sceptisch zijn over deze vreemde oefening in niche-nostalgie. Gelukkig is het absurdistische weefsel van het originele televisieprogramma net zo oud geworden als de ster Paul Reubens (die slechts de geringste tekenen van schermleeftijd vertoont). Pee-Wee’s Big Holiday behoudt alle charme van het originele programma – Pee-Wee’s naïveteit als stadskindje, zijn ongenuanceerde seksuele geaardheid en zijn machinegeweergrapjes – maar voegt ook meer hedendaagse elementen toe aan het stuk. Hoewel sommigen die niet bekend zijn met het bronpersonage de shtick misschien een beetje irritant vinden (dat was altijd een deel van het punt), is er genoeg in Pee-Wee’s Big Adventure voor nieuwe en oude fans om van te genieten, inclusief wat ik denk dat de grappigste filmzin van het jaar is (“Waarom zitten de flikken achter ons aan? Zijn jullie heksen?!”) – David Shreve, Jr.

Popstar: Never Stop Stopping

De meest sillige inzending van 2016, Popstar: Never Stop Stopping bood komiek Andy Samberg en zijn Lonely Island-cohorten de kans om al hun beste komische en muzikale noten te raken. Half riff op de zelf-seriousness van de popmuziek industrie en half oefening in top notch “domme jongen” komedie, Popstar is honderd procent losgeslagen plezier. Tegenwoordig vallen komedies al te vaak in twee categorieën: dramatisch (denk Apatow) of gemeen (denk Sandler), en Sambergs crew is onze beste herinnering dat soms lachen zonder tranen of slachtoffers de beste vorm van het medicijn is. Dit blijkt uit de scène waarin Conner Friel’s jeugdschildpad ziek wordt en het projectiel braken het onmogelijk maakt om niet te lachen om een scène die al zijn dramatische gewicht opgeeft of wanneer ruziënde bandleden elkaar voor het eerst ontmoeten achter in een limo om het drijvende conflict van de film op te lossen en, in plaats van hun persoonlijke demonen onder ogen te zien, de scène in plaats daarvan een onverwachte wending neemt als fans het voertuig bestormen op zoek naar anatomische handtekeningen. – David Shreve, Jr.

Featured Image: Columbia Pictures