Voor mensen zonder muzikale achtergrond lijkt zingen een relatief eenvoudig concept, maar dat is niet minder waar.
In werkelijkheid gebruikt een geoefende zanger zijn borstkas, stembanden en schedel om de toonhoogte en geluidskwaliteit van een melodie te bepalen. Zangers gebruiken vier hoofdregisters om vocale dynamiek in een lied te creëren.
In dit artikel nemen we deze zangregisters onder de loep en geven we een opsomming van de meest voorkomende soorten zangregisters.
Wat zijn vocale registers?
Iedere persoon’s stem is in staat om binnen een bepaald muzikaal toonhoogtebereik te resoneren. Dit bereik kan worden opgevat als een reeks bruikbare klanken die de laagste en de hoogste vocale noten vormen, alsmede alle daartussen liggende noten.
In de klassieke zang of de operazang wordt het bruikbare bereik bepaald door het timbre en de projectie van elke toonhoogte (timbre verwijst naar de unieke kwaliteit of muzikale toon van een noot, terwijl projectie het niveau van versterking is).
Het stembereik van een persoon wordt meestal gezien in termen van verschillende secties of registers, die worden gescheiden door iets dat pauzes worden genoemd.
Deze secties worden gecategoriseerd door het type stembanden dat trilt, de faryngeale vorm, en waar de stem resoneert in het lichaam tijdens het produceren van een geluid. Pauzetonen zijn meestal het moeilijkste punt voor de vocalist om te bereiken en zijn de overgangszones tussen zingen in het lage en het hoge register.
Wat zijn de vier stemregisters?
Gaande van de hoogste naar de laagste toonhoogte zijn dat:
Falsetto
De term ‘falsetto’ is in de loop der tijden voor verschillende dingen gebruikt. De meeste moderne musici gebruiken het echter om het hoogste register aan te duiden dat een mannelijke vocalist kan bereiken. Op die manier bootsen de hoogste noten van een man die binnen het bereik van de hoofdstem van een vrouw na.
Vrouwen zijn ook in staat om deze techniek te gebruiken om op een nog hogere toon te zingen. Vergeet niet dat het ‘fluitregister’ de officiële top van het menselijke stembereik vormt, maar zelden wordt gebruikt omdat het meer klinkt als een gil dan als een zangstem.
Wat maakt falset anders dan andere hoge zangmethodes, zoals bijvoorbeeld het ‘hoofdstem’-register?
Wel, hier creëren de dunne randen van de keelspieren (stemplooien) in het strottenhoofd de unieke falset-toon als er lucht uit de longen langs blaast. Bovendien komt de falsetklank alleen uit het hoofd, wat minder druk op de keel geeft in vergelijking met andere stemregisters. Over het geheel genomen wordt het toonbereik hier geregeld door de kracht van de adem die vanuit de longen in de schedel stroomt.
Het nadeel is dat de falsetto-techniek minder boventonen produceert dan de hoofdstem, die de neiging heeft voller te klinken en langer door te klinken. Als u geïnteresseerd bent in het beluisteren van zang in deze stijl, kijk dan eens naar de all-male groep Chanticleer.
Head Voice
Dit is een stembereik met een lagere toonhoogte dan zowel de falsetto als het fluitregister, maar is helderder en lichter klinkend dan de ‘borststem’. Het is ook de meest populaire zangstijl onder musici.
Het belangrijkste verschil tussen de falset- en de kopstem is dat falset een open glottis vereist, terwijl de kopstem de stemplooien laat vernauwen, voor een krachtiger geluid. Over het algemeen, waar falsetto ademend en galmend kan zijn, projecteert de hoofdstem een meer evenwichtige resonantie.
In het algemeen merken vrouwen niet zo veel verschil tussen hun hoofd- en borststem, terwijl mannen vaak falsetto als hun hoofdstem gebruiken voor meer impact. Als je een beginner bent, probeer dan het gebruik van klinkers te beperken tot ‘ah’ als je in dit register een hoge noot aanslaat, omdat dit het bereik makkelijker kan doen vervagen.
Tijdens het gebruik van dit register voelt de zanger de resonantie van geluidsgolven in zijn mond- en neusholten en in het botweefsel van zijn schedel. De specifieke toon wordt echter geproduceerd door het snelle trillingspatroon van de stembanden en het strekken van de stemplooien. Een goed voorbeeld van het gebruik van deze stemregistratie is te horen wanneer Peter Auty “Walking in the Air” zingt in “The Snowman.”
‘Gemengd’ of Middenregister
Het bereik van dit register varieert tussen mannen en vrouwen. Bij vrouwelijke zangers bijvoorbeeld, ligt het tussen het borst- en hoofdregister. Hier is het verschil tussen het eerste toonbereik, bekend als ‘primo’ en het tweede, bekend als ‘secondo’, ongeveer één hele octaaf. De middenstem van een man daarentegen staat bekend als de ‘zona di passaggio’ en heeft een totaal bereik van ongeveer grote terts of kwart.
Het timbre van dit register wordt daarom verondersteld een soort amalgaam te zijn van tonen van zowel de hoofd- als de borststem, wat de zanger op zijn beurt in staat stelt om volle, warme melodieën te produceren. Als een zanger eenmaal de kunst beheerst om zich soepel door dit overgangsgebied te bewegen, wordt hij in staat geacht om de andere registers rond het bereik te mengen.
Beyonce mengt borst- en hoofdstem effectief. Hier is een degelijke analyse ervan:
Korstregister
Dit stemregister staat ook bekend als de ‘modale stem’ en houdt in dat de stemplooien op een meer ontspannen, natuurlijke manier worden gebruikt, zoals we dat doen als we een gesprek voeren. Tijdens het praten gebruiken vrouwen zowel hun borst- als middenstemregister, terwijl mannen alleen hun borst gebruiken. Wanneer echter een van beide geslachten met deze techniek zingt, gebruiken beiden hun stemplooien volledig open en voelen zij geluidsgolven door hun bovenlichaam trillen.
Dit register produceert een geluid dat een hogere toonhoogte heeft dan de laagste, vocale fry-zone, terwijl het ook overlapt met de low-end van de mannelijke hoofdstem of de middenstem van vrouwen. Het bereik van het borstregister begint en eindigt in verschillende gebieden van de menselijke stem, afhankelijk van het specifieke stemtype van de persoon.
In termen van toon, is het timbre van de borststem donkerder en warmer dan de midden- en hoofdstem, met een algemeen zacht gevoel. Zangpedagogen noemen dit register vaak het ‘zware’ of het ‘laryngeale mechanisme’, omdat deze manier van zingen de dikste stemplooien van een individu aanspreekt.
Luister naar Aileen Quinn die ‘Tomorrow’ zingt uit de jaren 80-film Annie om wat middenregister te horen.
Hoe stemregisters mengen?
Het mengen van stemregisters kan zwaar zijn voor ons lichaam, maar met veel tijd en inspanning zijn we allemaal in staat om ze naadloos te gebruiken. Het doel hier is te werken aan de moeilijke pauzes tussen elk stemregister, zodat we zowel een hoog als een laag register kunnen zingen, zonder overbelasting of verlies van kracht.
De meeste geoefende zangers passen iets toe dat de drie-registers-theorie wordt genoemd. Met oefening helpt dit de larynxfunctie, zodat de stem vloeiend kan bewegen tussen lage en hoge noten, terwijl ook het gemengde stemregister in het middengebied wordt gebruikt.
Enkele van de volgende technieken kunnen je helpen om registers te mengen:
- Vocal Exploration – Als je nieuw bent in een bepaalde toonhoogte of een bepaald register, begin dan met het te verkennen in zowel je spreek- als je zangstem. Je kunt het dan vergelijken met de inspanning van een professionele zanger om te controleren of de noten op dezelfde manier resoneren en een goede toon hebben.
- Messa di Voce – Dit is een uitstekende trainingsmethode als je in twee of drie registers wilt zingen. Begin dus met het kiezen van een toonhoogte en verhoog en verlaag dan geleidelijk je volume. Oefen dit over het hele bereik van je stem, terwijl je crescendo’s uitvoert in de hogere octaven. Uiteindelijk zal dit je borststem versterken en je helpen meer volume te krijgen.
- Vocal Slurs – Probeer tenslotte van je hoogste stemtoon helemaal naar je laagste toonhoogte te glijden, of vice versa. Terwijl je dit doet, probeer dan alle lastige pauzes op te merken waar je moeite mee hebt. Om deze gebieden te verbeteren, schuif je geleidelijk omhoog van de lagere toonhoogte net onder de pauze, naar de volgende hogere noot. Uiteindelijk, met oefening, zullen de lastige klanken gemakkelijker te zingen worden.
Samenvatting
In het begin kunnen al deze zangtechnieken een hele uitdaging zijn om onder de knie te krijgen, vooral wanneer de meesten van ons zich meer op hun gemak voelen bij het gebruik van ons enige sterkste register. Je moeten concentreren op klankkleuren die zwak of hard klinken, terwijl je al vrij goed in één register kunt zingen, kan erg afstotend zijn. Maar het ontwikkelen van een scala aan zangstijlen is een fundamenteel onderdeel van een deskundige uitvoering!
Uiteindelijk zullen tijd, oefening en begrip zich hier echt uitbetalen, dus geef niet op.