Free Press

Mei 25-30 is Studio Ghibli-week bij Polygon. Om de komst van de bibliotheek van het Japanse animatiehuis naar digitale en streamingdiensten te vieren, maken we een overzicht van de geschiedenis, de impact en de belangrijkste thema’s van de studio. Volg mee via onze Ghibli Week pagina.

Elk element van Spirited Away maakt het makkelijk om mee te gaan in het verhaal van een jong meisje dat door de geestenwereld moet navigeren om zichzelf en haar ouders terug te brengen naar de mensenwereld. Maar de muziek is een bijzonder krachtig onderdeel van de kracht van de film. De man die verantwoordelijk is voor de muziek van de film is Joe Hisaishi, die aan alle films van Hayao Miyazaki heeft meegewerkt, op één na (The Castle of Cagliostro uit 1979), en in de loop van zijn carrière meer dan 100 filmmuziek en soloalbums heeft uitgebracht. De score van Spirited Away is een weelderig, meeslepend auditief avontuur, en het kroonjuweel van dit alles is “One Summer’s Day”, de openingstrack.

Hoewel niet zo romantisch als het liefdesthema uit de scènes tussen Chihiro en Haku, geeft “One Summer’s Day” perfect een verhaal weer dat bitterzoet is, ook al zit het vol plezier en avontuur. Chihiro, die de film begint als een verwaand 10-jarig meisje, wordt volwassener en wordt zelfs verliefd, maar de banden die ze aanknoopt tijdens haar werk in een geestenbadhuis moet ze achter zich laten. Het enige wat ze kan behouden zijn haar herinneringen, en een haarstrikje gesponnen door haar vrienden. “One Summer’s Day” is dienovereenkomstig weemoedig, met opzettelijk disharmonische noten verspreid door het nummer en een melodie die zich in en uit het mineur-key territorium waagt. Het klinkt droevig, maar ook verlangend, reflectief op een manier die de complexiteit van de film zelf weerspiegelt.

Er is ook een kleine voorbode in het stuk, als Hisaishi de pianomelodie ondersteunt met griezelige synthesizergeluiden en strijkers. Hoe eenvoudig de pianolijn ook lijkt, er ligt iets veel vreemders in het verschiet. Maar zelfs die spookachtigere geluiden maken uiteindelijk plaats voor een warmere orkestratie, met enkele houtblazers die de melodie echoën en het geluid opvullen. De rollende akkoorden, nu geplaatst binnen de melodie in plaats van op zichzelf staand zoals aan het begin van het nummer, verzachten ook en worden warm en glinsterend.

Maar terwijl Spirited Away vol zit met geweldige karakters, is er uiteindelijk nog steeds maar één hoofdpersoon. “One Summer’s Day” benadrukt de focus op Chihiro met een terugkerende focus op de piano. De orkestratie kan er omheen groeien en evolueren, maar de piano draagt bijna altijd de melodie, en op een belangrijk moment – de verschijning van de titelkaart van de film – vallen alle andere instrumenten volledig weg, waardoor alleen de piano overblijft.

Hisaishi’s muziek zoekt een zorgvuldig evenwicht tussen intern en extern, waarbij de nadruk ligt op het benadrukken van de emoties die in een scène aanwezig zijn zonder de zich ontvouwende actie volledig te veronachtzamen. “One Summer’s Day” doet beide, door met het hoofdthema de reis uit te stippelen die Chihiro zal gaan maken, voordat het tweederde van de rit een dramatische wending neemt. Als de auto waarin Chihiro en haar familie zitten op minder goed bereden wegen terechtkomt en de inzittenden op hol slaat, volgt de melodie dit voorbeeld en wordt ze steeds uitzinniger. Drums en cimbalen doen plotseling mee, evenals verschillende maatsoorten, waardoor een gevoel van vreemdheid en afwijkende ritmes ontstaat. Die drukte bouwt zich op tot een zwangere pauze die wordt opgepikt door het volgende nummer, “A Road to Somewhere,” waarmee Chihiro’s reis officieel begint.

Wanneer het “One Summer’s Day” thema eindelijk terugkeert, is het om de film af te sluiten in “The Return.” Deze keer wordt de pianomelodie echter ondersteund door flarden van andere muzikale thema’s uit de film (met name Haku’s thema uit “The Dragon Boy”), en met een vollere orkestratie. Die herhaling benadrukt de melodie van “One Summer’s Day” als Chihiro’s thema, waarbij de veranderende presentatie weerspiegelt hoezeer zij is veranderd in de loop van de film.

Op die manier ondersteunt Hisaishi’s muziek niet alleen het verhaal dat op het scherm wordt verteld, maar vertelt het ook een verhaal op zich. “One Summer’s Day” is van cruciaal belang om de toon te zetten voor Spirited Away, waarin de bitterzoete gevoelens van opgroeien en uitdijen tot uiting komen, maar ook de gedachten van Chihiro zelf. Net als de pianomelodie begint ze enigszins geïsoleerd, maar aan het eind van de film is ze verrijkt door de mensen die ze heeft ontmoet en leren kennen. Bovendien is “One Summer’s Day” prachtig, de kronkelende melodie en het smachtende karakter ervan zijn een kenmerk van Hisaishi’s muziek, en van de films van Studio Ghibli.

Vox Media heeft affiliate partnerschappen. Deze hebben geen invloed op de redactionele inhoud, maar Vox Media kan commissies verdienen voor producten die zijn gekocht via affiliate links. Voor meer informatie, zie ons ethisch beleid.