Free Press

Door dr. Jennifer Ashton, video door Will Linendoll, Faith Bernstein & Nidhi Singh

De hoofdmedische correspondent van BBC News, dr. Jennifer Ashton vertelt over de zelfmoord van haar ex-man Rob en de gevolgen daarvan voor haar gezin in haar nieuwe boek “Life After Suicide: Finding Courage, Comfort & Community After Unthinkable Loss,” in de hoop anderen te helpen genezen na een soortgelijke ondenkbare tragedie.

Als arts is het voor mij veel gemakkelijker om degene te zijn die helpt dan om degene te zijn die om hulp vraagt. Ik ben veel liever degene die genezend advies geeft dan degene die het ontvangt. Ook, ondanks mijn zeer publieke rol in de nationale media, ben ik eigenlijk een zeer privé-persoon, vooral als het gaat om iets dat ik zou kunnen associëren met zwakte, kwetsbaarheid, onvolmaaktheid en mislukking.

Dus toen het ging om mijn eigen genezing van de zelfmoorddood van mijn ex-man, en de vader van mijn twee tienerkinderen, was de gedachte om in het openbaar over mijn pijn en verdriet te spreken angstaanjagend.

(MEER: Melissa Rivers praat over de zelfmoord van haar vader met Dr. Jennifer Ashton)

Helaas, toen zelfmoord mijn familie in 2017 trof, zag ik deze tragedie als het typische voorbeeld van al die negatieve eigenschappen — en ik realiseer me natuurlijk dat ik het niet meer mis had kunnen hebben. Maar toch, ook al wist ik rationeel dat het verliezen van een geliefde aan zelfmoord de overlevende op geen enkele manier zwak of een mislukking maakt, emotioneel voelde ik anders.

Dr. Jennifer Ashton met haar kinderen, Chloe en Alex, en haar overleden ex-man, Rob.

Dus toen ik werd gevraagd om vanuit mijn hart te spreken over hoe zelfmoord mijn familie heeft getroffen na de zelfmoord van Kate Spade, was ik vervuld van angst.

(MORE: Van pijn naar genezing: Lees een uittreksel van Dr. Jennifer Ashton’s ‘Life After Suicide’)

Zie je, ik was behoorlijk succesvol geworden in mijn leven, persoonlijk, in het projecteren van een beeld van kracht, perfectie en gezondheid en welzijn. En als ik zeg projecteren, bedoel ik niet alleen projecteren naar de buitenwereld, maar ook naar mezelf.

Ik deed dat omdat ik altijd zo bang was voor het alternatief. Maar als ik in het openbaar moest spreken over hoe onvolmaakt, hoe kwetsbaar ik me voelde na Rob’s dood door zelfmoord, voelde ik me alsof ik de essentie van wie ik was op het spel zette.

Wat heeft me ertoe aangezet? Mijn kinderen. Chloe en Alex vertelden me dat ik een verantwoordelijkheid had om mijn platform en mijn stem te gebruiken om te spreken met en voor de miljoenen mensen die de pijn doormaken van het verlies van een geliefde aan zelfmoord.

Voor elke dood door zelfmoord in de VS worden naar schatting 135 mensen direct getroffen. Dit vertaalt zich naar meer dan 6 miljoen mensen per jaar. Dat zijn meer dan 20 miljoen mensen alleen al in de afgelopen vier jaar.

(MEER: Wat je kunt doen om zelfmoord te voorkomen)

Nadat ik in juni 2018 op GMA over ons verlies had gesproken, hoorde ik een uitstorting van opluchting en steun van andere overlevenden van zelfdoding — per e-mail, sms en op sociale media. Velen bedankten me voor het geven van hun pijn en verdriet nationale aandacht. Ze vertelden me dat mijn moed hen moed gaf. Ze deelden hun verhalen van genezing met mij, om troost te bieden op mijn eigen reis. Ze boden hulp aan en vroegen om hulp.

Zij, en mijn kinderen, vroegen me dit boek te schrijven.

Ik realiseerde me, met de hulp van professionals in de geestelijke gezondheidszorg, dat om te kunnen genezen, je moet voelen. Mij werd geleerd dat als je gevoelens van schaamte of woede begraaft, of als je je verzet tegen het aanpakken van die gevoelens, ze zullen blijven bestaan.

Ik leerde dat verdriet een uiting van liefde is, en dat pijn een deel van het leven is, maar lijden optioneel is.

Ik ontdekte dat praten over mijn gevoelens van zwakte, falen en schuld me eigenlijk voor het eerst ooit in staat stelde om me vrij te voelen van de façade van perfectie.

Door mijn verhaal en de verhalen van anderen te delen in mijn boek “Leven na Zelfdoding”, ben ik begonnen met het helen van het trauma van zelfmoord. Ik ben verre van een expert, en een deel van mij voelt alsof mijn pijn altijd massief zal zijn.

(MORE: Life after attempting suicide: What 4 survivors want you to know)

I accept both of these realities. Ik leer nog elke dag.

De omslag van het boek van dr. Jennifer Ashton, “Life After Suicide: Finding Courage, Comfort & Community After Unthinkable Loss.”

Het is mijn hoop dat dit boek, en mijn podcast, een broodnodige dialoog over psychische aandoeningen op gang zal brengen die we in dit land zo hard nodig hebben, maar ik hoop vooral dat het troost brengt voor degenen die in stilte en in de schaduw lijden.

Troost bieden aan mensen die pijn hebben is waarom ik arts ben geworden, en het is het grootste eerbetoon aan Rob’s geest (als arts) dat ik kan bedenken.

(MORE: Omgaan met het verlies van een dierbare door zelfmoord: 6 stappen die overlevenden kunnen nemen)

Opbrengst van de verkoop van het boek zal worden gedoneerd aan Vibrant Emotional Health, die de National Suicide Prevention Lifeline en andere programma’s met betrekking tot crisisrespons en emotioneel welzijn beheert, en de American Foundation for Suicide Prevention.

Als u of iemand die u kent behoefte heeft om te praten, bel dan 1-800-273-TALK (8255).Als een persoon zegt zelfmoord te overwegen: