op vrijdag sloten de kinderen en ik ons om 7 uur ’s ochtends vroeg aan bij een stel vrienden om naar grand central terminal te gaan en de metro-noord-trein naar Greenwich, Connecticut te nemen. het was een tocht, maar het was allemaal gedaan in de naam van een strand dag, en dat is iets wat ik kan zeker achter. vooral met augustus bijna halverwege en me inhouden alle tranen dat strand dagen zijn tot een einde te komen. eenmaal in greenwich namen we de veerboot naar island beach, dat absoluut net zo schilderachtig was als je zou verwachten (het ligt tenslotte in greenwich) en tussen het gezelschap van al hun vriendjes, de zon en het water en een speeltuin op het eiland, waren deze kinderen zo gelukkig. We waren iets na 5 uur ’s avonds terug in de stad en zowel Samson als Conrad waren helemaal uitgeput en vielen al een paar straten van huis in slaap. Ik weet nooit wat ik in zo’n geval moet doen (vooral omdat Conrad niet eerder op de dag een dutje heeft gedaan). Het is als, wanhopig proberen om ze omhoog te houden, of laat ze slapen en weet dat de nacht gaat worden een gek met hen wakker ruim voor de zon. altijd tricky.
hoe dan ook, een miljard foto’s hieronder!
we namen de veerboot van 10 uur naar het eiland en aangezien het de eerste officiële veerboot van de dag was, voelde het zo magisch om aan te komen bij zo’n prachtig en helemaal leeg eiland!
veel kleine vriendjes op de veerboot! En het kleine eilandje links was waar we heen gingen! Moeilijk om mijn kinderen zonnebrillen of hoeden op te houden, maar gedurende vijf minuten op de veerboot voelde het alsof ik aan de winnende hand was door mijn drie kinderen ervan te overtuigen dat ze hun hoeden op moesten houden. Het duurde maar 5 minuten, maar ik geniet er nog steeds van. 😉
moest deze foto delen van mijn vriendin amanda, die het leven in de stad echt om zeep helpt door er constant op uit te trekken met twee kinderen en een pasgeboren baby EN haar camera. Ik weet niet hoe ze het zo moeiteloos doet, maar ze inspireert me zeker.
dit gezicht van Conrad!
land ho!
op de veerboot naar het eiland vond ik het geweldig om een glimp op te vangen van alle achterkanten van de prachtige huizen in Greenwich en hun tuinen. Moet je die eens zien!
iedereen! Ik heb het geluk dat je via mijn kerk zoveel geweldige vrouwen in een straal van een paar blokken die door de stad trekken, kunt ontmoeten en met hen een band kunt opbouwen. Ik heb zulke geweldige dames ontmoet, en hoewel de stad vaak vergankelijk is en velen komen en gaan, is het altijd zo’n fantastische groep en ik ben dankbaar dat ik op hen kan steunen, omdat zo velen van hen als familie voelen. Je hebt er echt een dorp voor nodig (of in dit geval een afdeling, zoals wij onze gemeente noemen).
conrad was helemaal in de wolken toen Elle zijn halve lichaam met zand bedekte! Hij kon niet ophouden met glimlachen! Het maakt me zo blij als oudere kinderen pauzeren om met hem te spelen, omdat ik weet dat ze het niet hoeven te doen en als ze de tijd nemen, betekent dat heel veel voor me. en ook voor hem. omdat hij zo graag een groot kind wil zijn, net als zijn broer en zus, dat het me gewoon blij maakt als ze zo goed met hem omgaan en hem het gevoel geven dat hij erbij hoort.
zie je wat ik bedoel? Zo gelukkig.
hou zo veel van deze vriendin, mari!
dit was mijn grote traktatie van de dag, perziken en aardbeien! Ze waren zo lekker. Ik maakte precies dezelfde bestelling toen ik ’s avonds thuiskwam, zodat ik het de volgende dag weer kon eten. Niet snoepen of toetjes eten is niet zo erg als het perziken seizoen is!
Ik heb deze foto gestolen van mijn vriendin, Mari. Bedankt voor het maken, dame!
En nog een vriendin waar ik zoveel van hou. Julie. Ze heeft me verlaten en is verhuisd naar Brooklyn maar op de een of andere manier zie ik haar en haar lieve kinderen nog steeds zo veel dat Brooklyn ineens niet meer zo ver weg lijkt. (Ik weet dat het niet zo is, maar soms voelt het wel zo.)
Grootste voordeel van dit kleine eilandstrand is de speeltuin!
voor we de ferry terug naar de trein namen, kregen de kinderen een ijsje! en maakten we een groepsfoto!
een laatste foto met mijn baby’s voor we de ferry terug naar huis namen!
en ik moest een paar treinenfoto’s delen van onze rit van grand central naar greenwich, want mijn vriendin becca haalde een stapel boeken tevoorschijn toen de trein het station verliet en had meteen de aandacht van al onze kleintjes op de liefste manier. ik moet overal papieren boeken bij me hebben, want die goocheltruc was ongelofelijk!
en deze laatste twee foto’s zijn van mijn vriendin amanda, maar ze waren zo leuk dat ik ze wilde delen! (en fyi voor de context van de laatste foto- soms vindt conrad het grappig als ik doe alsof de stoel leeg is en ga zitten waar hij zit en dan helemaal verbaasd ben dat de stoel giechelig en ongelijk is. ik weet niet waarom, maar hij lacht zo hard en ik vind het heerlijk om alles te doen om die schattige lach te horen.)
hoe dan ook, het is geen oostkust zomer hier in de buurt met een reis naar de stranden in greenwich blijkbaar en ik ben blij dat we in staat waren om squeeze een in voordat het verlaten van de stad! geniet van de laatste paar weken van de zomer, iedereen!!!
ps. het dragen van deze jurk en deze zonnebril.