Free Press

Er is maar zo veel dat zelfs de lichamen van topatleten aankunnen, hebben wetenschappers ontdekt.

Wanneer het aankomt op langdurige fysieke activiteiten, kunnen zelfs ’s werelds snelste ultramarathonlopers geen calorieën verbranden met meer dan 2,5 keer hun ruststofwisseling, of 4.000 calorieën per dag voor een gemiddeld persoon, volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances. Zodra deze drempel wordt overschreden, begint het lichaam zijn eigen weefsels af te breken om het tekort aan te vullen.

“Dit definieert het rijk van wat mogelijk is voor de mens,” zei studie co-auteur Herman Pontzer, een universitair hoofddocent evolutionaire antropologie aan de Duke University.

“Dit definieert het rijk van wat mogelijk is voor de mens,” zei studie co-auteur Herman Pontzer, een universitair hoofddocent evolutionaire antropologie aan de Duke University.

Advertentie

Door het analyseren van urinemonsters van de lopers in de eerste en laatste etappes van de race, ontdekten de onderzoekers dat na vijf maanden hardlopen, de atleten veel minder calorieën verbrandden in vergelijking met het begin van de race.

Ze vergeleken de resultaten ook met reeds gepubliceerde gegevens van andere activiteiten, zoals marathons, zwemmen, Arctische trektochten, de Tour de France en eerdere jaren van Race Across the USA, volgens een Live Science-rapport.

De onderzoekers ontdekten dat het moeilijker was om calorieën te verbranden tijdens langere evenementen. Tijdens kortdurende activiteiten kan het menselijk lichaam echter calorieën blijven verbranden met een veelvoud van de stofwisselingssnelheid in rust.

Tijdens een enkele marathon kunnen hardlopers bijvoorbeeld calorieën verbranden met een gemiddelde van 15,6 keer hun stofwisselingssnelheid in rust, aldus de studie. Tijdens de 23 dagen van de Tour de France verbrandden wielrenners 4,9 keer hun stofwisseling in rust, en tijdens een 95-daagse trektocht over Antarctica verbrandden wandelaars calorieën tegen 3,5 keer hun stofwisseling in rust.

Het lichaam lijkt dus een grens te hebben aan de hoeveelheid energie die het op lange termijn kan leveren.

“Er is gewoon een grens aan hoeveel calorieën onze darmen effectief per dag kunnen opnemen,” zei Pontzer in een verklaring.

“Je kunt 100 meter sprinten, maar je kunt ook kilometers lang joggen, toch? Dat is ook hier het geval,” voegde Pontzer eraan toe.

Zwangere vrouwen bleken ongeveer 2,2 keer hun rustmetabolisme te ondersteunen, net iets lager dan het maximale duurzame energieverbruik dat bij duursporters wordt aangetroffen.

Hoewel de onderzoekers stellen dat de 2,5 grens de huidige harde grens voor mensen lijkt te zijn, is het voor sommigen niet ondenkbaar om deze drempel te overschrijden.

“Dus ik denk dat het een uitdaging is voor elite duursporters,” concludeerde Pontzer. “Wetenschap werkt als je ongelijk wordt bewezen. Misschien zal iemand op een dag door dat plafond breken en ons laten zien wat we missen.”