Terwijl Nederlandse immigranten de kerk in Canada uitbreidden, onderging de Gereformeerde Kerk in de Verenigde Staten ook veranderingen in de jaren vijftig, de jaren na de Tweede Wereldoorlog en in de meest gespannen jaren van de Koude Oorlog. De sociale en culturele stemming in Amerika verwelkomde kerken en religiositeit, al was het maar als een tegenwicht voor het atheïsme dat door de vijanden van de Koude Oorlog werd gepraktiseerd. Amerikanen die naar de steden en voorsteden trokken, brachten de RCA ertoe tussen 1949 en 1958 miljoenen dollars uit te geven om 120 nieuwe kerken te organiseren, en voor het eerst in de geschiedenis van het kerkgenootschap werden vele kerken geopend onder mensen die niet bekend waren met het Nederlandse erfgoed en de Nederlands Hervormde tradities. In de jaren zestig kreeg ook het zendingswerk een nieuwe toon, toen de Board of Foreign Missions werd omgedoopt tot Board of World Missions.
Om nog meer mensen met een andere dan de Nederlandse achtergrond te verwelkomen, vormde de RCA tussen 1969 en 1980 vier raciale/etnische raden. De raden helpen de denominatie om kwesties met betrekking tot ras en etniciteit onder ogen te zien en aan te pakken, in het bijzonder met mensen die met de RCA verbonden zijn via Pacifisch en Aziatisch-Amerikaanse gemeenten, Latijns-Amerikaanse gemeenten, Indiaanse gemeenten en Afro-Amerikaanse gemeenten.
Vrouwen hebben altijd een vitale rol gespeeld in de RCA. Hun bijdragen begonnen met activiteiten zoals het initiëren en ondersteunen van zending in Noord-Amerika en over de hele wereld, en het dienen als zendelingen. Tegenwoordig zijn zij zendelingen, leraressen, studieleiders, vrijwilligers, ouderlingen, diakenen en voorgangers. De confessionele goedkeuring van de wijding van vrouwen tot ouderling en diaken kwam in 1972, hoewel vrouwen al vanaf 1970 tot deze ambten waren gewijd. De eerste vrouwelijke RCA predikant werd in 1973 gewijd, en de wijding tot het ambt van predikant werd opengesteld voor alle vrouwen door een besluit van de Generale Synode in 1979.
Heden ten dage blijven vrouwen betrokken bij de Gereformeerde Kerk, in vele soorten bedieningen. Tientallen vrouwen zijn gewijd predikanten in de RCA, dienen als predikanten en gespecialiseerde ambtsdragers, volgen academisch werk, en dienen elders zonder last. Bijna 50 procent van de studenten aan RCA-seminaries zijn vrouwen, en veel vrouwen zijn als afgevaardigden naar de Generale Synode gezonden.
In 2000 kwam de RCA bijeen voor Missie 2000, een evenement voor de hele kerk dat tot doel had de rol van de denominatie in zending in de 21e eeuw te bepalen en te sturen. De Verklaring van Missie en Visie van de RCA, die in 1997 werd geïntroduceerd, beschrijft de roeping van de kerk, en de Pinksterbrief, geschreven tijdens Missie 2000, spoort de vele gemeenten van de RCA aan om hun gemeenschappen in te gaan en daar een verschil te maken voor Christus.
In 2003 nam de Generale Synode Onze Oproep aan, een tienjarig doel dat gericht was op het stichten van nieuwe kerken en het revitaliseren van bestaande gemeenten. Toen onze roeping ten einde liep, vond er een denominatie-breed onderscheidingsproces plaats, waarbij in twee jaar tijd duizenden mensen betrokken waren. Gesprekken aan de basis leidden tot de aanname van Transformed & Transforming in 2013, een 15-jarige visie op discipelschap, leiderschap, zending en het betrekken van de volgende generatie. RCA-medewerkers werken met kerken en kerkleiders om hen toe te rusten een volgende trouwe stap te zetten om Gods roeping in hun context te volgen.
Gereformeerd en altijd hervormend, is de RCA de eenentwintigste eeuw binnengegaan, geworteld en gevestigd in een zorgvuldige theologie en toegewijd om te groeien als de Geest leidt.