Free Press

Het ulnaire impactiesyndroom kan worden gedefinieerd als de impactie van de caput ulnare tegen het driehoekige fibrocartilage complex en de carpus ulnare resulterend in progressieve degeneratie van deze structuren. De differentiële diagnose bij patiënten die zich presenteren met ulnaire polspijn en bewegingsbeperking kan ook ulnaire impingement syndroom en artrose of incongruentie van het distale radioulnaire gewricht omvatten. Structurele afwijkingen van het distale radioulnaire gewricht, het distale spaakbeen en de carpus ulnaris moeten zorgvuldig worden opgehelderd alvorens een behandelplan te ontwikkelen. Wanneer dergelijke afwijkingen worden geïdentificeerd en op de juiste wijze worden aangepakt, kan worden verwacht dat chirurgische behandeling in de meeste gevallen effectief zal zijn. Het is belangrijk te bedenken dat bij afwezigheid van duidelijke structurele afwijkingen, het ulnaire impactiesyndroom het gevolg kan zijn van dagelijkse activiteiten die resulteren in overmatige intermitterende belasting van de carpus ulnaris. Bij deze groep patiënten is de behandeling gericht op het verminderen van de ulnaire belasting door het verkorten van de distale ulna op een van verschillende manieren. Indien relatieve instabiliteit van het ulnaire ligamenteuze complex een factor is, dan is ulnaire verkorting door recessie de behandeling van keuze. Malunion van het distale spaakbeen resulterend in ulnaire impactie syndroom wordt het best behandeld door de misvorming aan te pakken; dat wil zeggen, corrigerende radiale osteotomie. Bij patiënten met een combinatie van ulnaire impactiesyndroom en distale radioulnaire gewrichtsafwijkingen moeten beide afwijkingen tijdens de operatie worden behandeld. De gematchte ulnaire resectie en de hemiresectie interpositie arthroplastie zijn beide effectieve procedures; echter, de Suave-Kapandji procedure kan ook worden gebruikt om relatieve ligamenteuze laxiteit aan de ulnaire zijde van de pols aan te pakken. De Darrach procedure wordt momenteel niet aanbevolen als een eerstelijns behandeling in deze gevallen; indien echter gebruikt als een salvage procedure, kunnen bevredigende resultaten worden verkregen bij goed geselecteerde patiënten. Zorgvuldige preoperatieve evaluatie en planning zijn daarom de sleutel tot een succesvolle behandeling van het ulnaire impactiesyndroom.