Free Press

A History of Magic

Harry Potter-fans verheugen zich – er zijn op dit moment twee tours over onze tovenaarsheld in New York City. Harry Potter: A History of Magic is tot eind januari te zien in de New York Historical Society. En Museum Hack’s The Boy Wizard tour tovert het hele jaar door in het Metropolitan Museum of Art, en het de Young Museum in San Francisco.

Beiden verdiepen zich in de geschiedenis van magie zoals die te zien is op de Zweinstein School of Witchcraft and Wizardry. Wist je bijvoorbeeld dat “hocus pocus” – te zien in “Harry Potter en de Geheime Kamer” wanneer Harry dreigend zijn neef Dudley plaagt – waarschijnlijk afkomstig is van de religieuze zegen “Hoc est corpus meum”? Volgens Museum Hack is de kortere “spreuk” waarschijnlijk een perversie van de oorspronkelijke Latijnse uitdrukking, die “dit is mijn lichaam” betekent.”

Bezoar stone

In Harry’s eerste les toverdranken ontmaskert professor Sneep de onwetendheid van onze held over de tovenaarswereld door hem te vragen naar bezoars (BE-zors), zogenaamd krachtige tegengiffen tegen gif. Maar deze stenen zijn niet uniek voor heksen en tovenaars; bezoars komen ook voor in de Dreuzelwereld (niet-magisch). Bezoars zijn onverteerbare vezels die samenklonteren in het spijsverteringsstelsel, vooral in dat van geiten, koeien en olifanten. Hier is er een, gevat in een 17de-eeuwse gouden filigraan kist. Er zijn andere bezoars in de Met, wees Museum Hack.

Maar verwacht niet dat bezoars je genezen als je vergiftigd bent. Het zijn niet echt tegengiffen.

Stovenaarssteen

In “Harry Potter and the Sorcerer’s Stone” (Scholastic Press, 1998), is de kwaadaardige tovenaar Voldemort op zoek naar iets machtigs (let op, spoiler vooruit): Een steen die goud maakt en onsterfelijkheid schenkt aan zijn eigenaar.

Maar de steen der tovenaars – ook bekend als de steen der wijzen – is geen nieuw idee. De beroemde 16e-eeuwse Ripley-rol, die u hier ziet, is een 6 meter lange rol met een gedetailleerd recept over hoe zo’n prijs kan worden gemaakt. Je kunt de hele rol hier bekijken. In het echt werd ook gedacht dat de steen onsterfelijkheid zou overbrengen op de vinder.

Nicolas Flamel

Nicholas Flamel is een sleutelfiguur in de Potterverse. Hij creëerde immers de Steen der Tovenaars.

Maar Flamel was eigenlijk een echte persoon die in 1418 overleed. Zijn grafsteen is hierboven. Flamel was een landheer in middeleeuws Parijs, en er gingen veel geruchten dat hij de Steen der Tovenaar had ontdekt. Nog intrigerender is dat toen zijn graf werd opgegraven, het lichaam ontbrak.

Mandrake

Harry Potter en zijn vrienden komen de mandragora tegen als ze kruidkunde volgen op hun toverschool. Het is echt een eigenaardige plant. Harry leert dat zijn kreten dodelijk kunnen zijn, dus draagt hij oorwarmers om zich te beschermen. Gelukkig kunnen deze magische planten ook mensen genezen die versteend zijn, zoals we leren in “Harry Potter en de Geheime Kamer” (Scholastic Press, 2000).

In de oudheid was de gelijkenis van de wortel van de mandragora met de menselijke vorm voor veel culturen aanleiding om speciale krachten aan de plant toe te schrijven, volgens de New-York Historical Society. In werkelijkheid zijn de wortels en bladeren van de mandragora giftig en kunnen ze hallucinaties veroorzaken.

Abracadabra

In de oudheid dacht men dat “abracadabra” een amulet was met genezende krachten. In het 13e-eeuwse medische boek “Liber Medicinalis” wordt de lezer opgedragen het hele woord uit te schrijven en op elke volgende regel een letter weg te laten. Vervolgens kon het amulet om de hals worden gedragen om malaria-geïnduceerde koorts te verdrijven.

Volgens een interview in 2004 onthulde Harry Potter-auteur J.K. Rowling dat de moordvloek “avada kedavra” afkomstig is van abracadabra.

Astronomie

Harry Potter studeerde astronomie op Zweinstein, en hij bevond zich in goed gezelschap. Hier is het notitieboekje van Leonardo da Vinci, een van de grootste astronomen en vernieuwers uit de geschiedenis. In het notitieboekje, geschreven tussen 1506 en 1508, schreef da Vinci achterstevoren in het Italiaans van rechts naar links, zodat zijn werk niet geplagieerd zou worden.

Hier toont da Vinci de zon en de maan die om de aarde draaien, waarmee hij de (onjuiste) opvatting versterkte dat de aarde zich in het centrum van het heelal bevond. Da Vinci geloofde ook (ten onrechte) dat de maan bedekt was met water en dat haar oppervlak licht weerkaatste als een bolle spiegel, aldus de New-York Historical Society.

Kaart vol sterren

Harry Potter bestudeerde de nachtelijke hemel met professor Aurora Sinistra, de heks die astronomie doceerde op Zweinstein. Misschien had hij iets gehad aan deze hemelglobe, waarop de positie van de sterren aan de hemel te zien is, gemaakt in Venetië in 1699. Hij is gemaakt door Vincenzo Coronelli, een Franciscaner broeder en kosmograaf die werd beschouwd als een van de grootste gloemakers ter wereld.

Orakelbeenderen

Vooral logisch, Professor Minerva McGonagall noemt waarzeggerij “een van de meest onnauwkeurige takken van magie.” Maar J.K. Rowling heeft deze tak van magie niet uit de lucht getoverd. Hier is een Chinees orakelbot uit de Shang Dynastie, die duurde van 1600 voor Christus tot 1046 voor Christus. Het schouderblad van een os werd gegraveerd en vervolgens verhit met metalen staafjes, waardoor het bot brak. Vervolgens las een sjamaan de resulterende patronen (naar verluidt gemaakt door de geesten van voorouders) om vragen te beantwoorden over de gezondheid en zaken van de keizer, evenals over oorlogvoering, landbouw en natuurrampen, aldus de New-York Historical Society.

Weerwolven

Remus Lupin, die verweer tegen de duistere kunsten doceert, is een van Harry’s favoriete professoren. Maar Lupin is ook (spoiler vooruit) een weerwolf. In deze illustratie wendt Lupin zijn blik af van de toeschouwer terwijl de volle maan onheilspellend op de achtergrond is afgebeeld.

De achternaam Lupis is Latijn voor wolf en de naam Remus komt van een van de legendarische stichters van Rome, die werd gezoogd door een wolf.

Wolven

Studenten op Zweinstein mogen een kat, pad of uil als huisdier hebben, zo leert Harry terwijl hij zich voorbereidt op zijn eerste jaar op school. Tot Harry’s grote vreugde koopt Hagrid, de conciërge van Zweinstein, een sneeuwuil voor hem, genaamd Hedwig.

Sneeuwuilen (Bubo scandiacus) – hier afgebeeld op een aquarel uit 1829 geschilderd door John Audubon – jagen overdag en in de vroege avond. In deze aquarel zijn de uilen te zien in de schemering met een opkomende sneeuwstorm op de achtergrond.