Quest: Wat is de oudste Christelijke geloofsbelijdenis?
Antwoord: De Geloofsbelijdenis van de Apostelen
~
De Geloofsbelijdenis van de Apostelen is een van de drie geloofsbelijdenissen die als essentieel worden beschouwd voor de christelijke kerkleer — de andere twee zijn de Geloofsbelijdenis van Nicea en de Definitie of Geloofsbelijdenis van Chalcedon. Deze geloofsbelijdenissen hebben geholpen om het patroon van het orthodoxe christelijke geloof door de eeuwen heen vast te stellen. De Geloofsbelijdenis van de Apostelen is een vroege definitie van het ware Christelijke geloof, die volgens sommigen rechtstreeks afkomstig is van de oorspronkelijke Apostelen zelf.
Het wordt ook wel het “Symbool van de Apostelen” genoemd.”
De naam van de Geloofsbelijdenis komt van het feit dat men geloofde dat het, omdat het uit 12 artikelen bestond, mogelijk geschreven was door de 12 Apostelen, van wie ieder na Pinksteren een artikel zou hebben bijgedragen onder inspiratie van de Heilige Geest. De meeste theologen weerleggen nu deze lang gekoesterde legende dat het het directe werk van de apostelen zou zijn. Maar de meesten zijn het erover eens dat het zijn wortels heeft in apostolische tijden, en met veel integriteit apostolisch onderwijs weergeeft.
De Apostel Geloofsbelijdenis:
Ik geloof in God de Almachtige Vader, maker van hemel en aarde;
En in Jezus Christus zijn enige Zoon, onze Heer: Die verwekt is door de Heilige Geest, geboren uit de maagd Maria, geleden heeft onder Pontius Pilatus, gekruisigd, dood en begraven is; de derde dag is Hij opgestaan uit de dood; Hij is ten hemel gevaren en zit aan de rechterhand van God, de almachtige Vader; van daar zal Hij komen om te oordelen over de doden en de levenden.
Ik geloof in de Heilige Geest, de heilige katholieke kerk, de gemeenschap der heiligen, de vergeving der zonden, de verrijzenis van het lichaam, en het eeuwige leven. Amen.
Het vroegst bekende historische bewijs voor het bestaan van de geloofsbelijdenis in de huidige vorm (Symbolum Apostolicum) is een brief van het Concilie van Milaan (390 na Chr.) aan paus Siricius:
“Als u de leer van de priesters niet erkent … laat dan tenminste het Symbool van de Apostelen worden erkend, dat de Roomse Kerk altijd bewaart en ongeschonden in stand houdt.”
De vroegste verschijning van de huidige Latijnse tekst was in de De singulis libris canonicis scarapsus (“Betreffende het Enige Canonieke Boek Scarapsus”) van St. Priminius, geschreven tussen 710-724 (J.N.D. Kelly, Early Christian Creeds, Longmans, Green & Co, 1972, pp. 398-434).
De theologische bijzonderheden van deze geloofsbelijdenis lijken oorspronkelijk te zijn geformuleerd als een weerlegging van het gnosticisme, een vroege ketterij. Dit is te zien in bijna elke zin. In de geloofsbelijdenis staat bijvoorbeeld dat Christus is geboren en heeft geleden en is gestorven aan het kruis. Dit lijkt een verklaring rechtstreeks tegen de ketterse Gnostische leer te zijn, die stelt dat Christus alleen verscheen om mens te worden, en dat hij niet echt leed en stierf.
De Geloofsbelijdenis van de Apostelen wordt tegenwoordig door een aantal christelijke kerkgenootschappen gebruikt voor zowel liturgische als onderwijskundige doeleinden, het meest zichtbaar door liturgische kerken van de westerse traditie.
De Geloofsbelijdenis van de Apostelen wordt door veel kerken gewaardeerd als een voorbeeld van de leer van de apostelen en een verdediging van het evangelie van Jezus Christus.