Dit inleidende essay en de tijdbalk die volgt zijn gebaseerd op items in America’s Greatest Library: An Illustrated History of the Library of Congress door Library of Congress Historian John Y. Cole, met een voorwoord van Librarian of Congress Carla D. Hayden. Het volume werd eind 2017 gepubliceerd door de Library of Congress in samenwerking met D Giles Limited, Londen.
Boeken en bibliotheken waren essentieel voor de stichtende generatie van Amerika. De meeste stichters kregen een krachtige klassieke opvoeding. Daaruit volgt dat de meeste leden van het nieuwe Amerikaanse Congres, dat eerst in New York City en daarna in Philadelphia bijeenkwam, ook fervente lezers waren. In beide steden had het Congres toegang tot omvangrijke bibliotheken: de New York Society Library en de Free Library of Philadelphia.
In 1800 keurde president John Adams, als onderdeel van een wet van het Congres die voorzag in de verhuizing van de nieuwe nationale regering van Philadelphia naar Washington, een wet van het Congres goed die 5.000 dollar beschikbaar stelde voor boeken voor het gebruik van het Congres – het begin van de Library of Congress. Een Gemengd Comité van het Congres – het eerste gemengde comité – zou voor het toezicht zorgen. In 1802 keurde president Thomas Jefferson een compromis goed waardoor de functie van bibliothecaris van het Congres een presidentiële aanstelling werd, waardoor de Library of Congress een unieke relatie kreeg met het Amerikaanse presidentschap. Jefferson benoemde de eerste twee bibliothecarissen van het Congres, die elk ook de functie van griffier van het Huis van Afgevaardigden vervulden.
Het was ook oud-president Jefferson, teruggetrokken in Monticello, die de nieuwe bibliotheek te hulp schoot tijdens de Oorlog van 1812. In 1814 staken de Britten Washington in brand en verwoestten het Capitool en de kleine congresbibliotheek in de noordelijke vleugel. Het Congres aanvaardde Jeffersons aanbod om zijn omvangrijke persoonlijke bibliotheek van 6.487 boeken te verkopen om zijn eigen bibliotheek “nieuw leven in te blazen”. Jeffersons concept van universaliteit is de grondgedachte achter het veelomvattende verzamelbeleid van de huidige Library of Congress.
Daarnaast heeft Jeffersons geloof in de kracht van kennis en de directe link tussen kennis en democratie vorm gegeven aan de filosofie van de Library om haar rijke, vaak unieke collecties en diensten zo breed mogelijk te delen.
Vanuit het perspectief van vandaag is het duidelijk dat de Library belangrijke wetgevende, nationale en internationale rollen vervult. Tijdens de eerste decennia van de bibliotheek in het Amerikaanse Capitool was het echter niet duidelijk dat de bibliotheek zou uitgroeien tot meer dan een wetgevende instelling, een rol die werd bepleit door het Joint Library Committee. Bovendien werd zij geplaagd door brand, plaatsgebrek, onderbezetting en het ontbreken van een jaarlijks krediet. Hoewel de bibliotheek populaire literatuur beschikbaar stelde aan het grote publiek, was het primaire doel van de bibliotheek het Congres te dienen.
De situatie veranderde drastisch na de Burgeroorlog toen het land tot rust kwam, de economie zich uitbreidde en zowel de federale overheid als de stad Washington snel groeiden.
Ainsworth Rand Spofford (bibliothecaris van het Congres 1864-1897) profiteerde optimaal van een opkomend cultureel nationalisme om het Congres ervan te overtuigen zijn bibliotheek als een nationale instelling en dus als de nationale bibliotheek te beschouwen.
In de geest van Jefferson pleitte Spofford met succes voor één enkele, alomvattende collectie Amerikaanse publicaties voor gebruik door zowel het Congres als het Amerikaanse volk. De centralisatie van de registratie en deponering van Amerikaanse auteursrechten in de Library of Congress in 1870 was essentieel voor de jaarlijkse groei van deze collecties.
Spoffords grootste uitdaging was het Congres over te halen tot de bouw van een hoognodig apart bibliotheekgebouw. Het proces begon met een architectuurwedstrijd in 1873 en slokte zijn belangstelling en activiteiten op totdat het enorme gebouw in 1897 onder gejuich van het Congres en het publiek werd geopend. Het indrukwekkende nieuwe bouwwerk in Italiaanse renaissancestijl, de grootste bibliotheek ter wereld toen het in 1897 werd geopend, was een monument voor de Amerikaanse prestatie en ambitie. In 1980 werd de bibliotheek vernoemd naar Thomas Jefferson.
In de 20e eeuw zou dit prachtige gebouw meer personeel, diverse multimediacollecties en een gestage stroom van nieuwe klanten verwelkomen. Het grootste deel van deze vooruitgang werd vormgegeven door Herbert Putnam, die in 1899 werd aangesteld als bibliothecaris van het Congres, toen het land de Progressieve Era inging.
Een ervaren bibliothecaris, Putnam kwam op de post met een uitgebreid plan voor de Library of Congress als een nationale bibliotheek. President Theodore Roosevelt was het eens met Putnams uitgangspunt, dat de bibliothecaris samenvatte in een toespraak voor de American Library Association in 1901: de nieuwe “National Library” moest “de hand uitsteken” om andere bibliotheken in het hele land te ondersteunen. Begin 1900 stemde de president in met Putnams gestaag toenemende verzoeken om extra fondsen, en dat gold ook voor het Congres. Bovendien vaardigde Roosevelt in 1903 een uitvoeringsbesluit uit waarbij de archieven van het Continental Congress en de persoonlijke papieren van zes van de grondleggers aan de bibliotheek werden overgedragen om “te worden bewaard en beter toegankelijk te worden gemaakt.”
In 1914 richtte Putnam de Legislative Reference Service (LRS) op als een aparte afdeling van de bibliotheek. Deze inspanning werd gesteund door senator Robert M. LaFollette Sr. van Wisconsin, die van mening was dat het Congres daarmee “een belangrijke stap had gezet in het nauwkeuriger, economisch gezonder en wetenschappelijker maken van het wetgevingsproces.”
Met de steun van President Roosevelt, een blijk van vertrouwen door een verhoogd jaarlijks budget van het Congres en de ruimte die een aantrekkelijk nieuw bijgebouw (tegenwoordig bekend als het John Adams Gebouw) bood, zette Putnam zijn plan voort met wat anderen omschreven als “energiek nationalisme”. Het resultaat, tussen 1901 en 1928, was een reeks nieuwe nationale bibliotheekdiensten, onderzoekspublicaties en catalogi, culturele functies en nieuwe kantoren.
De symbolische rol van de bibliotheek als bewaarplaats en promotor van de democratische traditie was van bijzondere aantrekkingskracht op Putnam’s opvolger, Archibald MacLeish, die het grootste deel van de Tweede Wereldoorlog als bibliothecaris van het Congres diende. MacLeish genoot van de rol van de bibliotheek als bewaarder van de Onafhankelijkheidsverklaring en de Amerikaanse grondwet en hielp bij het plannen van de verscheping van de documenten, samen met andere schatten, naar Fort Knox, Kentucky, en andere plaatsen voor veilige bewaring tijdens de oorlog.
Na twee wereldoorlogen te hebben doorstaan, de collecties te hebben uitgebreid en een tweede gebouw te hebben gebouwd, ging de Library of Congress de jaren zestig met vaste voet tegemoet. Er lagen echter uitdagingen in het verschiet, want een nieuw mondiaal tijdperk van groei was aangebroken. Als reactie daarop kreeg de bibliotheek geleidelijk een nieuwe internationale rol. Kenmerkend voor deze periode was de voortzetting van de belangstelling na de Tweede Wereldoorlog voor internationale aangelegenheden (vooral de betrekkingen met de Sovjet-Unie, Afrika en Azië), de versnelde technologische veranderingen op alle gebieden en de toename van de financiering voor bibliotheken en onderzoeksmateriaal in de Verenigde Staten en daarbuiten. Een nieuwe nationale bezorgdheid voor burgerrechten werd mede ingegeven door raciaal geweld en de moorden op President John F. Kennedy, Sen. Robert F. Kennedy, en Rev. Martin Luther King Jr.
De invoering van automatisering in de catalogiseringsprocedures van de Bibliotheek en de initiële ontwikkeling van de overzeese acquisitie- en catalogiseringsprogramma’s van de Bibliotheek droegen sterk bij aan het ongekende groeitempo van de instelling tussen 1954 en 1975. In die 21 jaar, die werden voorgezeten door Librarian of Congress L. Quincy Mumford, nam de boekenverzameling van de bibliotheek toe van 10 tot 17 miljoen boeken, het aantal medewerkers van 1600 tot 4500 en het jaarlijkse krediet van 9,5 miljoen dollar tot 116 miljoen dollar. In samenwerking met het Congres en het Office of the Architect of the Capitol begon de bibliotheek in 1958 met de planning van een derde groot gebouw op Capitol Hill.
Bibliothecaris Mumford was zich terdege bewust van de noodzaak om de wetgevende en nationale verantwoordelijkheden van de bibliotheek, die beide tijdens zijn ambtstermijn sterk toenamen, “in evenwicht te brengen”. In 1962 verdedigde hij met kracht de locatie van de wetgevende macht van de Library of Congress, in antwoord op critici die suggereerden dat de behoeften van de onderzoeksbibliotheken van het land beter zouden worden gediend als de Library of Congress zou worden verplaatst van de wetgevende naar de uitvoerende tak van de regering. Hij beweerde ook dat “de Library of Congress vandaag de dag meer nationale bibliotheekfuncties vervult dan enige andere nationale bibliotheek in de wereld.”
De historicus Daniel J. Boorstin werd in 1975 door president Gerald R. Ford benoemd tot Librarian of Congress. Het vergroten van de publieke zichtbaarheid van de instelling was een van zijn belangrijkste doelstellingen. Verschillende van de door hem opgerichte bureaus, waaronder het American Folklife Center, het Center for the Book en de Council of Scholars, waren publiek-private partnerschappen, bijgestaan door adviesraden en particuliere financiering. In 1980 was hij voorzitter van de opening van het James Madison Memorial Building. In 1984 verkreeg hij een belangrijk krediet voor de meerjarige restauratie en modernisering van de Jefferson en Adams Buildings.
Kernactiviteiten die de functies van de bibliotheek op alle niveaus uitbreidden, profiteerden van het leiderschap van Librarian of Congress James H. Billington in de jaren negentig en het eerste decennium van de 21e eeuw. Deze omvatten de ontwikkeling van een Nationale Digitale Bibliotheek, het John W. Kluge Center for Scholars, en de opening van het Nationale Audio-Visuele Centrum op de nieuwe Packard Campus van de Bibliotheek in Culpeper, Virginia.
In 2016 droeg president Barack Obama bibliothecaris Carla Hayden, chief executive officer van de Enoch Pratt Free Library in Baltimore, Maryland, voor om de 14e bibliothecaris van het Congres te worden. Als eerste vrouw en Afro-Amerikaanse bibliothecaris erft zij een unieke, wereldwijde instelling, alom bekend om zijn gratis, onpartijdige dienstverlening aan het Congres, bibliothecarissen, geleerden en het publiek – in de Verenigde Staten en over de hele wereld.
Meer informatie
- De Library of Congress: A Timeline
- LCM: Library of Congress Magazine
- Library of Congress Blog
- Library of Congress Annual Reports
- Library of Congress Information Bulletin (1993-2011)
- Library of Congress Information Bulletin (1972-1992)
- Quarterly Journal of the Library of Congress
- On These Walls: Inscriptions & Citations in the Library of Congress