Veel mensen denken aan chiggers als bloedzuigende insecten, zoals vlooien, teken of muggen. Er zijn twee problemen met dit geloof. De eerste is dat chiggers geen insecten zijn, en de tweede is dat ze geen bloed eten. Vraatmijten zijn de larven van de oogstmijt, en zij consumeren de cellen van de huid van hun gastheer.
Oogstmijten zijn spinachtigen — zij zijn verwant aan teken en spinnen. De volwassenen zijn klein en rood, en ze hebben acht poten. Ze leven in de grond, dus mensen vinden ze vaak bij het graven in tuinen. Volwassen oogstmijten eten andere insecten en hun eieren. Ze kunnen gunstig zijn voor de mens, omdat ze vaak de eitjes van ander ongedierte eten, zoals muggen.
Opsporing
De larven van de oogstmijt zijn een ander verhaal. Net als hun volwassen vorm zijn de larven rood, maar ze hebben zes poten in plaats van acht. Het zijn parasieten die het weefsel van levende dieren moeten opeten om te overleven. Ze zijn meestal te klein voor een mens om te zien, hoewel je er misschien groepjes van op je huid kunt zien.
“De larven komen uit bolvormige eitjes die volwassen vrouwtjes op de grond leggen. De oogstmijten hebben de neiging al hun eitjes op één plek te leggen, wat één van de redenen is waarom plagen zeer plaatselijk kunnen zijn. Een plek met onkruid kan vol zitten met pas uitgekomen kevers, terwijl een nabijgelegen plek er geen heeft.
Na één volledige maaltijd te hebben gegeten, vallen de larven van de oogstmijt op de grond en vervellen tot nimfen. Net als volwassenen, zijn deze nimfen geen parasieten. In plaats daarvan eten ze insecteneieren. De nimfen groeien uit tot volwassenen, en de cyclus begint opnieuw met een nieuw stel eieren.
Er zijn duizenden soorten oogstmijten die over de hele wereld leven, met verschillende soorten die in verschillende regio’s voorkomen. Tot de soorten die mensen overlast bezorgen behoren Trombicula alfreddugesi, Neotrombiculaautumnalis en Leptotrombidium deliense. Leptotrombidium deliense komt veel voor in delen van Azië en kan drager zijn van scrub typhus, een bacteriële ziekte die dodelijk is als zij niet wordt behandeld, maar die met antibiotica kan worden genezen. Van vlooien in andere delen van de wereld is niet bekend dat ze ziekten op mensen overbrengen.
Ook al zijn het soorten, de meeste vlooien gebruiken dezelfde methode om aan voedsel te komen. Vervolgens zullen we kijken naar hoe chiggers hun slachtoffers vinden. Dan zullen we onderzoeken hoe ze eten.