Free Press

Elk Japans partikel heeft vele doelen en toepassingen, en we hebben in dat artikel niet de tijd gehad om de toepassingen van elk partikel volledig te behandelen. Dus, te beginnen met dit artikel over de Japanse partikels のno, よyo, ね ne, en か ka maken we een serie van partikel artikelen (hoe vaak kun je dat achter elkaar zeggen?) die diep ingaan op het gebruik van drie tot vijf partikels per keer.

Je vindt deze Japanse deeltjes artikelen misschien nuttig:

1. Hoe onderscheid te maken tussen locatiedeeltjes で(de), に(ni), en へ(e)
2. Wat u moet weten over Japanse partikels は(wa), が(ga), も(mo)
3. Waarom u moet weten over Japanse partikels を(wo), と(to) EN より(yori)
4. Hoe gebruikt u Japanse partikels から(kara), まで(made), だけ(dake), en しか(shika) in uw zinnen
5. Wat zijn Japanse partikels? Zijn ze belangrijk?

Nee is een uiterst belangrijk partikel dat op zeer verschillende manieren functioneert, afhankelijk van zijn plaats in een zin.

Functies van NO

1. Bezittelijk partikel

De eerste functie die de meeste leerlingen leren voor の no is de functie als bezittelijk partikel. Wanneer het achter een zelfstandig naamwoord geplaatst wordt, dient het hetzelfde doel als een apostrof+s in het Engels:

Voorbeeld:

これはかわちゃんの車です。

Kore wa Kawa-chan no kuruma desu

Dit is Kawa-chan’s auto.

Maar omdat de functies van de bezittelijke の no veel breder zijn dan de functies van de apostrof+s in het Engels, is het misschien beter om de bezittelijke の no te zien als vergelijkbaar met het Engelse woord “of.”

De Japanse titel van de Studio Ghibli film “Ponyo” is bijvoorbeeld 崖の上のポニョ (“Gake no Ue no Ponyo”), of letterlijk “Ponyo van boven van de klif.” Op deze manier zou een alternatieve vertaling van de zin over de auto van Kawa-chan kunnen zijn: “Dit is de auto van Kawa-chan.”

2. Uitlegdeeltje

Als je naar Japanse muziek luistert of naar Japanse tv-shows kijkt, is het je waarschijnlijk ook opgevallen dat の no vaak aan het eind (of bijna aan het eind) van uitspraken wordt geplaatst. Dit is de tweede functie van の no, als een verklarend deeltje.

Wanneer の no aan het eind van een uitspraak staat, geeft dat vaak aan dat de uitspraak bedoeld is om iets uit te leggen of om informatie te geven. Deze functie kan zowel in informele als in beleefde taal worden gebruikt:

かわちゃんは大学生なの。 of かわちゃんは大学生なの(です)。

Kawa-chan wa daigakusei na no (desu)

Kawa-chan is een studente.

Deze uitspraak kan een antwoord zijn op een aantal dingen, zoals “Waarom heeft ze het zo druk?” of “Wow, ik wist niet dat Kawa-chan al afgestudeerd was op de middelbare school!,”enz.

かわちゃんはピアノを弾けるの。 of かわちゃんはピアノを弾けるの(です)。

Kawa-chan wa piano o hikeru no (desu)

Kawa-chan kan piano spelen

Deze uitspraak kan ook een antwoord zijn op een aantal andere dingen, zoals “Dat is indrukwekkend dat ze muziek kan lezen,” enz.

Note:

Als uw uitspraak eindigt op een zelfstandig naamwoord of een na-bijvoeglijk naamwoord, moet de “na” voor de の no worden toegevoegd. Merk ook op dat als je uitspraak eindigt op een werkwoord, het werkwoord in de korte vorm zal zijn, of je nu beleefd of informeel spreekt – wanneer je beleefd spreekt, wordt er gewoon een “desu” toegevoegd na het の no partikel.

3. Vraag partikel

De derde functie van の no is een vraag partikel. De zinsbouw voor deze functie is hetzelfde als de uitlegfunctie, maar wordt alleen gebruikt wanneer men terloops spreekt. We kunnen bijvoorbeeld precies dezelfde zin als hierboven hergebruiken, maar alleen de intonatie veranderen:

かわちゃんはピアノを弾けるの?

Kawa-chan wa piano o hikeru no?

Kawa-chan speelt piano?

Het zou echter vreemd klinken om の no als een vraagdeeltje te gebruiken bij beleefde -masu werkwoorden. の no als vragende partikel kan soms gecombineerd worden met het andere vragende partikel か ka. Door beide vraagdeeltjes tegelijk te gebruiken, in tegenstelling tot の no alleen, klinkt de vraag iets mannelijker, en ook verrassender:

かわちゃんはピアノを弾けるのか?

Kawa-chan wa piano o hikeru no ka?

Kawa-chan speelt piano?

4. Combinatie met andere partikels

De vierde functie van の no is het combineren met andere partikels om werkwoordszinnen te laten gaan waar andere delen van de spraak, zoals voorwerpen of onderwerpen, normaal gesproken zouden gaan.

Een lijdend voorwerp wordt bijvoorbeeld aangeduid met het partikel を wo, zoals in de zin 宿題を忘れた shukudai o wasureta (ik ben het huiswerk vergeten). Een lijdend voorwerp is meestal een zelfstandig naamwoord, dus om van een werkwoordszin een lijdend voorwerp te maken, moeten we の no combineren met het lijdend voorwerp partikel:

宿題をするのを忘れた。

Shukudai o suru no o wasureta

Ik ben vergeten het huiswerk te maken.

Ook kunnen we の no combineren met het onderwerpsdeeltje が ga om van een werkwoordsdeel een onderwerp te maken, omdat onderwerpen (net als lijdende voorwerpen) typisch zelfstandige naamwoorden zijn:

ピアノを弾くのが好きです。

Piano o hiku no ga suki desu

Ik vind het leuk om piano te spelen.

Japans deeltje: Yo よ

よ yo wordt vooral aan het eind van zinnen gebruikt. Het kan worden gebruikt bij elke soort zin, causaal of beleefd. Wanneer een zin eindigt met よ yo, klinkt de zin nadrukkelijker. Bijvoorbeeld:

今日は土曜日です。

Kyou wa doyoubi desu

Vandaag is het zaterdag.

今日は土曜日ですよ。

Kyou wa doyoubi desu yo

Today is Saturday.

Usage of Yo Particle

1. Voor extra nadruk

Wanneer よ yo wordt toegevoegd, verandert de betekenis van de zin niet noodzakelijkerwijs, maar krijgt een nuance om iemand iets te vertellen waarvan hij zich niet bewust was of dat hij vergeten was. Of, het kan gewoon aangeven dat u extra nadruk legt op die zin om een andere reden.

よ yo is een vrij mild klinkend nadrukkelijk partikel, en wordt gebruikt door mensen van alle leeftijden en geslachten. Soms hoor je ぞ zo en ぜ ze gebruikt worden in plaats van よ yo; deze partikels hebben een ruwere en minder beleefde klank en worden daarom meer door mannen dan door vrouwen gebruikt.

Zoals veel zinsbeëindigende partikels, wordt よ yo soms gebruikt met semi-retorische vraag-statements. Bijvoorbeeld, de veel gehoorde uitroep なんだよ nan da yo betekent letterlijk “Wat is het?!,” maar wordt op dezelfde manier gebruikt als het Engelse “Seriously?” of “Aw man, how come?”

2. Bij het aanroepen of noemen van iets of iemand

In zeldzame gevallen ziet u ook よ yo geplaatst na een naam of een zelfstandig naamwoord. Wanneer よ yo op deze manier wordt gebruikt, geeft dit aan dat de spreker de persoon of het ding aanroept of oproept. Dit gebruik van よ yo komt vooral voor in muziek, fantasiefilms, titels, enzovoort.

Japans partikel: Ne ね

Gebruik van het ne-deeltje

ね ne kan gebruikt worden bij elke soort zin, beleefd of informeel, en wordt vaak uitgerekt tot nee. Het wordt meestal gebruikt als een op zichzelf staand aandachttrekkend geluid vóór een zin, of als een semi-retorisch zinsbeëindigend partikel. Wanneer het voor een zin gebruikt wordt, kan het gepaard gaan met “ano”:

あのね？

Ano ne?

Uhm?/Je weet wel?/etc

Nee? en Ano ne? wanneer ze voor een zin worden gebruikt, kunnen ze worden gebruikt om een uitwisseling op gang te brengen, of om iemands aandacht te trekken.

Wanneer ね ne aan het eind van een zin wordt gebruikt, verandert het een uitspraak in een semi-retorische uitspraak. Er zijn talloze verschillende manieren om ね ne aan het eind van een zin te vertalen, zoals “denk je niet?” “is het niet?” “toch?”, enzovoort.

Soms geeft de toevoeging van ね ne aan het eind van een zin aan dat de spreker bevestiging van iets wenst, maar vaker wel dan niet is ね ne aan het eind van een zin gewoon een aansporing voor de luisteraar om het ermee eens te zijn, of een aansporing voor de luisteraar om Aizuchi te produceren.*

その試験は大変でしたね。

Sono shiken wa taihen deshita ne

Die test was moeilijk, huh?

Opmerking:

*De term Aizuchi verwijst naar de verschillende geluiden en korte woorden die een luisteraar uitroept tussen de zinnen van een spreker om aan te geven dat hij inderdaad luistert en/of het ermee eens is, vergelijkbaar met “uh-huh, uh-huh” terwijl je luistert naar iemand die in het Engels spreekt.

In veel gevallen vereist ね ne geen reactie van de luisteraar. Bijvoorbeeld, そうですね sou desu ne (letterlijk “juist, huh?”) wordt vaak gezegd wanneer men nadenkt over wat te zeggen, en vereist geen reactie. Afhankelijk van de omstandigheden kunnen lange zinnen die eindigen op ね ne ook geheel of grotendeels retorisch zijn, en evenmin een antwoord vereisen.

ね ne kan gecombineerd worden met よ yo om een zin te maken die zowel nadrukkelijk als semi-retorisch is. Wanneer deze twee deeltjes worden gecombineerd, komt よ yo altijd eerst:

その試験は大変でしたよね。

Sono shiken wa taihen deshita yo ne

Dat examen was moeilijk, hè!

Japans Deeltje: Ka か

Gebruik van KA Deeltje

1. Een vraag stellen

Als leerlingen voor het eerst Japans leren, zullen ze in de eerste plaats か ka leren als een vraagdeeltje. Door か ka aan het eind van een uitspraak te plaatsen, wordt het een vraag:

かわちゃんはピアノを弾けます。

Kawa-chan wa piano o hikemasu

Kawa-chan kan piano spelen.

かわちゃんはピアノを弾けますか？

Kawa-chan wa piano o hikemasu ka?

Kan Kawa-chan piano spelen?

Note

In geschreven Japans hoeven vragen niet noodzakelijkerwijs met een vraagteken te worden afgesloten als er een vraagdeeltje aan het eind van de zin staat.

Dus “Kan Kawa-chan piano spelen?” Kan ook worden geschreven かわちゃんはピアノを弾けますか。 met een punt in plaats van een vraagteken. Soms wordt bij vragen ook geen vraagdeeltje gebruikt, in welk geval een vraagteken moet worden gebruikt (of een stijgende toon, indien gesproken): かわちゃんはピアノを弾けます？

2. Keuzes aangeven

De tweede functie van か ka is het betekenen van “of.” か ka kan tussen twee zelfstandige naamwoorden geplaatst worden om “A of B” zinnen te maken:

土曜日か日曜日に海に行く。

Doyoubi ka nichiyoubi ni umi ni iku

Op zaterdag of zondag zal ik naar het strand gaan.

3. Om onzekerheid of besluiteloosheid aan te geven

Een derde functie van か ka is dat het geplaatst kan worden na zinsdelen binnen grotere zinnen om onzekerheid of besluiteloosheid aan te geven:

明日は仕事を休むか決めていない。

Ashita wa shigoto o yasumu ka kimeteinai

Ik heb nog niet besloten of ik morgen vrij neem van mijn werk.

Een laatste opmerking:

Omdat か ka aan het eind van zinnen kan worden gebruikt, is het – natuurlijk – soms semi-retorisch! Zo wordt そうかsouka, letterlijk “is het zo?”) vaak gebruikt op een manier die lijkt op het Engelse “I see”, ook al is de か ka in “souka” technisch gezien een vraagdeeltje.