Net wanneer je dacht dat je goed thuis was in de etymologie van wiet, wanneer je denkt dat je de lingo onder de knie hebt, gooit een passerende zin in een gesprek je voor een lus. Wat is een dubbeltje wiet? Heb je je vader dat niet een keer horen zeggen? Nog belangrijker, gebruikt iemand anders dan je vader die uitdrukking nog?
De waarheid is, dat regulering de markt verandert, en een zakje van een dubbeltje wiet zal steeds moeilijker te krijgen zijn. Zakjes van een dubbeltje zijn een blijvende herinnering aan hoe de ondergrondse wietindustrie vroeger werkte. Als je je wiet haalde bij de louche dealer achter de winkel op de hoek, of de hippie met de lange dreadlocks op het muziekfestival, was er meestal niet veel keus.
In tegenstelling tot dispensaries vandaag de dag, had je toen helemaal geen productkeuzes. Had de dealer een indica? Had hij een sativa? Misschien verzon je dealer gewoon een coole klinkende naam om te helpen verkopen wat realistisch gezien slootwiet was.
In het verleden prijsden dealers alle wiet hetzelfde. Er was geen reden om op prijs te differentiëren. Ja, je kon in bulk kopen voor een korting, maar 10 dollar aan wiet van de ene dealer was vrijwel hetzelfde als van de andere.
Het nieuwe tijdperk van het verkopen van wiet
Dezer dagen hebben dispensaria en legalisatie de manier waarop mensen wiet verkopen drastisch veranderd. Klanten willen precies weten wat ze kopen. Ze willen steeds meer weten over het cannabinoïde gehalte, de potentie, en waar het vandaan komt. De diversificatie van de cannabismarkt heeft geleid tot een diversificatie in prijspunten.
Een typische apotheek zal zijn producten dienovereenkomstig prijzen. Net als de verschillende soorten appels die verkrijgbaar zijn bij de kruidenier, is wiet nu verkrijgbaar in verschillende prijsklassen en wordt het verkocht per gewicht. Vroeger was dat niet zo duidelijk.
Wat is een zakje wiet van een dubbeltje?
Vroeger waren zakjes van een dubbeltje een gebruikelijke manier om wiet te verkopen. In plaats van dat de naam verwees naar het totale gewicht van het product, verwees het naar de prijs. De term dime bag gaf aan dat je voor 10 dollar aan wiet kocht. Maar hoeveel wiet kreeg je nu precies?
Het hing echt af van waar je woonde, de kwaliteit van de wiet, en vaak de grillen van de drugsdealer. Het werkelijke gewicht van een zakje varieerde sterk van dealer tot dealer. Als je een goede relatie met de man had, kreeg je waarschijnlijk een goede deal. Als het je allereerste aankoop was, kreeg je waarschijnlijk iets minder.
Meer wel dan niet, althans op de Amerikaanse en Canadese markt, zou een zakje van een dubbeltje ongeveer gelijk moeten staan aan een gram wiet. Helaas was de prijs ook geen goede indicatie voor de kwaliteit. Het is zeer waarschijnlijk dat in 1995 een zakje wiet uit Noord-Californië van iets betere kwaliteit was dan een zakje wiet uit Minnesota.
Samengevat, toen zakjes van een dubbeltje een legitieme manier waren om wiet te kopen, was het geen erg goede beschrijving van grootte of kwaliteit. Met een zakje van een dubbeltje kon je meer of minder dan een gram wiet kopen en het gaf een onbepaalde kwaliteit aan.
Wat is een nikkelzakje wiet?
Een nikkelzakje wiet is niet veel beter in het beschrijven van de inhoud dan een zakje van een dubbeltje. Sterker nog, het is waarschijnlijk een slechtere omschrijving, want het was maar vijf dollar waard. In de wietvriendelijke wereld van vandaag is het ongelofelijk moeilijk voor te stellen dat je de apotheek binnenrolt om voor vijf dollar aan chronische wiet te kopen.
Heden ten dage ligt de gemiddelde aankoop per transactie in de Verenigde Staten veel hoger dan een miezerige vijf dollar. Al in 2015 lagen de medische marihuana-transacties in Colorado gemiddeld rond de 80 dollar. In Washington was de gemiddelde aankoop per persoon 73 dollar. Kun je zelfs marihuana vinden bij een dispensary voor vijf dollar?
Vroeger kostte een nikkelzakje wiet vijf dollar, en volgens de verhalen stelde het meestal niet veel voor. De meeste nikkelzakken waren mengsels van shake, de laagste kwaliteit van slootwiet, of misschien zelfs oregano. Dealers verdienden niet veel aan nikkelzakken en deden daarom niet veel moeite voor wat erin ging.
Wat is een Dub Sack?
Een dub sack is minder bekend dan een nikkelzak of dime bag, maar het was een vergelijkbare vorm van meten. In plaats van het gewicht gaf het aan hoeveel de zak kostte. Een dub sack kostte 20 dollar, maar de inhoud varieerde sterk van plaats tot plaats.
Als je door de internetfora van de vroege jaren 2000 spit, voordat dispensaries in beeld kwamen, kwam een dub sack in veel verschillende maten voor. Sommige mensen meldden dat een dub sack acht gram goede wiet was, en anderen zeiden dat dat meestal maar een gram was. Ook de kwaliteit varieerde.
Hoewel je gemakkelijk kunt uitrekenen dat twee dubbeltjeszakjes van ruwweg een gram elk, gelijk zouden staan aan een dub sack van ruwweg twee gram, was dit niet altijd het geval. Net als bij de andere verouderde termen uit het recente verleden liepen de hoeveelheid en de kwaliteit van een dub sack sterk uiteen.
Hoeveel is een dime bag over de hele wereld?
En hoe zit het als je buiten het vasteland van de V.S. woont? Betekende een dime bag dan nog steeds hetzelfde? De taal zal niet hetzelfde zijn geweest, maar was het equivalent van 10 dollar in Groot-Brittannië hetzelfde als in India?
In de huidige economie, net als in de afgelopen jaren, verschilde de prijs van wiet enorm van regio tot regio. Omdat wiet niet overal legaal is, en in feite in sommige landen nog steeds zeer illegaal is, is de vraag groot en het aanbod laag.
In landen als Japan is het een uitdaging om überhaupt wiet te vinden. De mogelijke juridische repercussies zijn hoog als je gepakt wordt. Vanwege dit gevaar krijg je in Japan voor tien dollar aan wiet maar 0,25 gram.
Maar in India, het moederland van het spirituele kruid, is wiet veel, veel goedkoper. Het varieert wel afhankelijk van waar je in India koopt, maar je krijgt altijd veel waar voor je geld op het Indiase subcontinent. In Noord-India bijvoorbeeld, was 500 roepies (minder dan tien dollar) ongeveer tien gram wiet. In Goa zou je voor 15 dollar vijf gram goede hasj kunnen kopen.
Wiet ter waarde van tien dollar schommelt van het ene land naar het andere op basis van vraag en aanbod. De lokale wetten zullen de mensen er niet van weerhouden wiet te roken, maar het zal de prijs per gram doen stijgen. Hoeveel kost wiet in jouw land?
Wat is tegenwoordig een Dime Bag?
Ook al bestaat een dime bag niet echt meer in gelegaliseerde staten, sommige plaatsen en sommige ouder wordende dealers kunnen de terminologie nog steeds gebruiken. Voordat u akkoord gaat met het kopen van een dime bag van uw dealer, zorg ervoor dat u een goede blik op het eerst. Ruik het, weeg het, en beslis of het echt 10 dollar waard is.
In een dispensarium wordt zowel recreatieve als medische marihuana verkocht per gewicht, meestal per gram. Sommige plaatsen kunnen kortingen hebben als je koopt in bulk, zoals een kwart of een achtste van wiet, maar waarschijnlijk zullen de meeste winkels verkopen op een per gram basis.
Er zijn nog steeds prijsverschillen tussen staten met legale toegang, maar nu is de industrie veel meer gereguleerd. In Washington bijvoorbeeld, is het gemiddelde voor medische marihuana van hoge kwaliteit meer dan 18 dollar per gram. Medische marihuana van lage kwaliteit kost 9,25 dollar per gram. In Arizona is de prijs iets beter. Hoogwaardige medische marihuana kost er iets meer dan 13 dollar.
De prijzen in Canada via een apotheek zijn ook beter, variërend van 10 tot 13 dollar, afhankelijk van de kwaliteit. Ter vergelijking van de invloed van regelgeving op de prijs: in Australië zijn er geen legale budtenders en kunnen de prijzen uit de hand lopen. De gemiddelde straatprijs varieert van 10 tot 18 dollar, afhankelijk van de kwaliteit.
Het is tijd om het dime bag uit te faseren
Omdat mensen meer aandacht besteden aan kwaliteit en kwantiteit, is het tijd om te stoppen met het gebruik van dime en nickel bags als een vorm van meting. In het verleden konden consumenten hun dealer niet op de vingers tikken omdat hij hen te weinig product gaf, of omdat hij hen slootwiet verkocht in plaats van potente chronische. De dingen zijn anders in de markt van vandaag; consumenten kunnen veilig met hun dispensary spreken als er zorgen zijn over de kwaliteit.
Omdat er nu regelgeving en kwaliteitscontroles zijn, is het verkopen van wiet op basis van gewicht een veel beter systeem. Er is geen reden om codewoorden als dub sack te gebruiken bij de deal. Plus, nu kun je elke kwaliteit marihuana kopen die je wilt, en je 20 dollar uitgeven aan de kwaliteit wiet die je wilt.